Χθες η World Athletics ανακοίνωσε τον αποκλεισμό των διεμφυλικών αθλητριών και έγινε πιο ξεκάθαρος ο κανόνας όσον αφορά τις αθλήτριες με υπερανδρογονισμό και είναι θέμα χρόνου να ξεσπάσουν οι πρώτες διαμαρτυρίες. Όμως τι ήταν αυτό που οδήγησε την παγκόσμια ομοσπονδία σε αυτή την απόφαση;
Μέσα στο 2022 υπήρχαν αρκετές φορές που απασχόλησαν την αθλητική κοινότητα το ζήτημα των διεμφυλικών αθλητριών είτε αφορούσε τον στίβο, είτε την κολύμβηση, είτε την ποδηλασία. Η απόφαση που έλαβε χθες η World Athletics για την απαγόρευση των αθλητριών αυτών από το να συμμετέχουν στις γυναικείες κατηγορίες είναι πιθανό να έχει ευρύτερη επίδραση στον παγκόσμιο αθλητισμό. Υπάρχουν μερικά παραδείγματα αθλητριών που κέντρισαν το ενδιαφέρον όλο το χρονικό διάστημα που αγωνίζονταν και δημιουργούσαν αμφιταλαντεύσεις σε όσους και όσες τις παρακολουθούσαν.
Κάστερ Σεμένια (Νότια Αφρική) – στίβος
Η δύο φορές χρυσή Ολυμπιονίκης του 2012 και 2016 στα 800μ και παγκόσμια πρωταθλήτρια απασχόλησε αρκετά με το αυξημένο επίπεδο τεστοστερόνης στο αίμα της που οδηγούσε σε υπερανδρογονισμό. Μετά την αμφιλεγόμενη νίκη της στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2009 στο Βερολίνο, όταν ήταν μόλις 18 ετών, η παγκόσμια ομοσπονδία εισήγαγε κανόνες δύο χρόνια αργότερα για πρώτη φορά, επιτρέποντας σε αθλήτριες με υπερανδρογονισμό να αγωνίζονται με την προϋπόθεση ότι θα εμφανίζουν επίπεδα χαμηλότερα από αυτά των ανδρών. Όμως, το 2018 η ομοσπονδία κατέστησε υποχρεωτικό για τις αθλήτριες, μέσω φαρμακευτικών θεραπειών, να μειώσουν τα επίπεδα τεστοστερόνης τους σε λιγότερο από 5nmol/L για έξι μήνες, προκειμένου να αγωνιστούν σε διεθνείς διοργανώσεις από τα 400μ έως το μίλι. Η απόφαση δεν βρήκε υποστηρικτές στη Νότια Αφρική, όπου ερμηνεύτηκε ως ένας τρόπος για να βάλουν ένα στοπ στη Σεμένια και έτσι δεν μπόρεσε να υπερασπιστεί τον τίτλο της στα 800μ στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Ντόχα του 2019. Η μετάβασή της στα νέα αγωνίσματα δεν ήταν πετυχημένη, αφού πρώτα προσπάθησε στο 200άρι, στο οποίο όμως δεν μπορούσε να πάρει την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο και έτσι πήγε στα 5.000μ. Από το 2021 και μετά που αγωνιζόταν στη νέα απόσταση πάλι δεν ήρθαν τα επιθυμητά αποτελέσματα, καθώς πέρυσι στο παγκόσμιο του Όρεγκον έμεινε 13η στα προκριματικά και δεν μπήκε στον τελικό.
Λόρελ Χάμπαρντ (Νέα Ζηλανδία) – άρση βαρών
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, η 43χρονη τότε Χάμπαρντ έκανε την εμφάνισή της ως η πρώτη διεμφυλική αθλήτρια που συμμετέχει στο μεγαλύτερο αυτό αθλητικό γεγονός. Η αθλήτρια της άρσης βαρών πήρε την πρόκριση για τους Αγώνες ακολουθώντας τους κανόνες, οι οποίοι υπογράμμιζαν ότι θα πρέπει να έχει κάτω από 10nmol/L στο αίμα της για τουλάχιστον 12 μήνες. Η Χάμπαρντ τήρησε πιστά τον κανονισμό όμως παρ’ όλα αυτά επικρίθηκε κατά την διάρκεια της διοργάνωσης. Στα τέλη του 2021 η ΔΟΕ αποσύρθηκε από τη θέση της λήψης αποφάσεων για την συμμετοχή των διεμφυλικών αθλητριών και άφησε το ζήτημα αυτό στα χέρια των ομοσπονδιών των αθλημάτων. Πλέον στα 45 της η Χάμπαρντ έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση.
Έμιλι Μπρίτζις (Βρετανία) – ποδηλασία
Η Βρετανίδα, η οποία είχε αγωνιστεί στο παρελθόν σε ελίτ επίπεδο ως Ζακ Μπρίτζις, είχε αρχικά την άδεια να αγωνιστεί στο περσινό εθνικό πρωτάθλημα όμνιουμ, αφού πληρούσε τα κριτήρια που όρισε η βρετανική ομοσπονδία ποδηλασίας. Ωστόσο, αναγκάστηκε να αποχωρήσει από την διοργάνωση επειδή δεν ήταν σύμφωνη με τους κανόνες της διεθνούς ένωσης ποδηλασίας (UCI). Μια εβδομάδα αργότερα, η βρετανική ομοσπονδία αποφάσισε να αναστείλει τους κανόνες της σχετικά με τη συμμετοχή διεμφυλικών αθλητριών σε αγώνες. Τον Νοέμβριο η πολιτική αυτή ήταν ακόμα υπό αναθεώρηση. Η Μπρίτζις έχει δηλώσει ότι θα συνεχίσει να διεκδικεί την συμμετοχή της στην κατηγορία των γυναικών και αναμένει τους νέους κανονισμούς της ομοσπονδίας.
Λία Τόμας (ΗΠΑ) – κολύμβηση
Τον Φεβρουάριο του 2022, η αμερικανική ομοσπονδία κολύμβησης αποφάσισε να αναθεωρήσει τους κανόνες της, περιορίζοντας τα επίπεδα τεστοστερόνης σε λιγότερο από 5 nmol/L για μια περίοδο τουλάχιστον 36 μηνών για οποιονδήποτε διεμφυλική αθλήτρια που θέλει να αγωνιστεί στην ελίτ. Η αλλαγή προκλήθηκε από τη διαμάχη γύρω από τις επιδόσεις της Λία Τόμας στο πανεπιστημιακό πρωτάθλημα NCAA. H Τόμας γεννήθηκε άνδρας και άρχισε τη μετάβαση της το 2019 όταν και κρίθηκε από επικριτές ότι είχε πλεονεκτήματα από τη φύση της. Ένα μήνα αργότερα, η Τόμας εκπροσωπώντας το πανεπιστήμιό της κέρδισε τον τελικό 500 γιάρδων ελεύθερο γυναικών. Ήταν μια μεγάλη νίκη, η οποία μπόρεσε να υλοποιηθεί χάρη στο NCAA, το οποίο δεν εφάρμοσε τους νέους κανόνες της ομοσπονδίας των ΗΠΑ. Τον Ιούνιο του 2022, η World Aquatics ανακοίνωσε ότι θέλει να δημιουργήσει μια ανοιχτή κατηγορία για τις διεμφυλικές αθλήτριες, αλλά περιόρισε την είσοδο στις γυναικείες κατηγορίες της σε κολυμβήτριες που έκαναν την αλλαγή σε γυναίκες πριν από την εφηβεία.
Χάνα Μάουνσι (Αυστραλία) – χάντμπολ
Η Μάουνσι ήταν κορυφαία παίκτρια χάντμπολ στην κατηγορία των ανδρών στο πρωτάθλημα της Αυστραλίας. Ξεκίνησε τη μετάβαση το 2015 και γύρισε την προσοχή της στο γυναικείο αυστραλιανό ποδόσφαιρο. Το 2017, ωστόσο, η Μάουνσι αποκλείστηκε από το πρωτάθλημα. Στη συνέχεια, η ομοσπονδία παραδέχτηκε ότι η 33 χρονη Μάουνσι έχει λάβει μέρος σε μια διαδικασία που θα συμβάλει στην δημιουργία πολιτικών διαδικασιών όσον αφορά τα διεμφυλικά άτομα. Από το 2018 μέχρι και σήμερα είναι μέλος της γυναικείας ομάδας χάντμπολ της Αυστραλίας και στο περσινό ασιατικό πρωτάθλημα κατάφερε να βάλει 28 γκολ σε 5 παιχνίδια.
