H υπόθεση αφορά καταγγελία απόπειρας βιασμού υπαλλήλου της ομοσπονδίας του μπάσκετ (ΕΟΚ) από στέλεχος η οποία έγινε γνωστή το 2019 και πέρσι το Μάρτιο πήρε τη δικαστική οδό.
Τότε ο υφυπουργός αθλητισμού, Λευτέρης Αυγενάκης είχε στείλει τον φάκελο στην εισαγγελία Αθηνών για να φτάσει πλέον ο φάκελος της δικογραφίας στην εισαγγελία της Πάτρας όπου χθες έγινε γνωστή η παραπομπή.
Το αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο με την υπ’ αριθμό 519/22 βούλευμα παραπέμπει στο μεικτό ορκωτό δικαστήριο τον Παναγιώτη Τσαγκρώνη για όλα όσα φέρεται να τέλεσε σε βάρος της συγκεκριμένης υπαλλήλου. Υπενθυμίζεται ότι μέσω των καταγγελιών ο πρώην μεγαλοπαράγοντας φέρεται να αποπειράθηκε να βιάσει την διοικητική υπάλληλο της ομοσπονδίας το βράδυ της 11ης Αυγούστου 2014 κατά μέσα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου στην Κρήτη όπου είχαν καταλύσει τα μέλη της ομοσπονδίας.
Σύμφωνα με την καταγγελία της υπαλλήλου «… Το βράδυ της 11ης Ιουλίου του 2014 σε δείπνο παραβρέθηκε ο γ.γ. της ΕΟΚ Παναγιώτης Τσαγκρώνης. Μετά το φαγητό μας, περίπου στη 1.00 το πρωί γυρίσαμε στα ξενοδοχεία μας. Ο κ. Τσαγκρώνης έμενε σε διαφορετικό ξενοδοχείο από το δικό μου. Συνήθως στις διοργανώσεις τον συνοδεύει η γυναίκα του. Στη συγκεκριμένη όμως δεν είχε έρθει ακόμα. Εγώ ανέβηκα στο δωμάτιό μου και ετοιμαζόμουν να κοιμηθώ. Το δωμάτιό μου βρισκόταν στο τέλος του διαδρόμου στον τρίτο όροφο. Σε ολόκληρο τον όροφο διέμεναν εργαζόμενοι της Ομοσπονδίας, παίκτες και προπονητές της Εθνικής ομάδας νέων ανδρών. Μετά από λίγη ώρα άκουσα ένα χτύπημα στην πόρτα. Θεώρησα ότι ήταν κάποιος συνάδελφός μου και καθώς δεν υπήρχε ματάκι στην πόρτα.
Τι ακριβώς φέρεται να συνέβη περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια στην καταγγελία της η υπάλληλος της ΕΟΚ: «Φορούσα ένα βαμβακερό, κίτρινο νυχτικό. Με έκπληξή μου είδα τον κύριο Τσαγκρώνη, ο οποίος σε κλάσματα του δευτερολέπτου, αφού έσπρωξε την πόρτα με βία, εισήλθε στο δωμάτιό μου, κατέβασε το παντελόνι και το εσώρουχό του δείχνοντάς μου το γεννητικό του μόριο. Ταυτόχρονα έκλεισε την πόρτα αστραπιαία, όρμησε προς το μέρος μου και με κόλλησε στον τοίχο πιάνοντάς μου το στήθος, προσπαθώντας πιεστικά να με φιλήσει στο στόμα. Λέγοντάς μου χυδαίες εκφράσεις ότι τώρα θα συνευρεθεί ερωτικά μαζί μου, εγώ σοκαρίστηκα από αυτές τις ενέργειες. Προς στιγμήν πάγωσα και δεν ήξερα πώς να αντιδράσω. Εκείνος συνέχισε να με θωπεύει με μανία στο στήθος και στους μηρούς προσπαθώντας να μου αφαιρέσει το εσώρουχο που φορούσα, επιδιώκοντας να συνευρεθεί μαζί μου, χωρίς τη θέλησή μου. Εν συνεχεία, ούτε εγώ γνωρίζω πού βρήκα το σθένος, αλλά αντέδρασα φωνάζοντας και λέγοντας ότι εγώ δεν ήθελα και τον έσπρωχνα με όλη μου τη δύναμη φωνάζοντάς του: ‘‘Τι κάνεις, άφησέ με’’. Αφού μπόρεσα να ελευθερωθώ από τα χέρια του, κινήθηκα στον χώρο του υπνοδωματίου. Ήμουν σε άθλια ψυχολογική κατάσταση, τρομοκρατημένη και αηδιασμένη. Άρχισα να κλαίω και να φωνάζω. Τον ρώτησα επανειλημμένα ‘‘τι είναι αυτά τα πράγματα;’’, φωνάζοντάς του επιτακτικά να ντυθεί. Εκείνος συνέχισε να είναι γυμνός μπροστά μου, να λέει χυδαιολογίες και να κινείται απειλητικά προς το μέρος μου. Εγώ σοκαρισμένη φώναξα: ‘‘Φύγε, τι είναι αυτά που κάνεις; Γιατί μου το κάνεις αυτό;’’.
Εκείνος ακούγοντας τις φωνές μου και προφανώς φοβούμενος μη γίνει αντιληπτό το περιστατικό σταμάτησε να με πλησιάζει. Στεκόμουν όρθια στη μία πλευρά του κρεβατιού και εκείνος ήταν στην απέναντι πλευρά. Επέμενε να μου λέει ότι με θέλει και μου τόνιζε: ‘‘Πρόσεχε γιατί δεν δέχομαι αντιρρήσεις και δεν θα ήθελες να με δεις απέναντί σου’’, εννοώντας ως προϊστάμενός μου και ιεραρχικά ανώτερος. Εγώ του φώναζα ζητώντας του να φύγει. Ήμουν σε κατάσταση πανικού και του έλεγα ότι θα αρχίσω να ουρλιάζω και θα μας ακούσει όλο το ξενοδοχείο. Επειδή κατάλαβε ότι δεν θα σταματούσα να φωνάζω και ήταν θέμα χρόνου να μας ακούσει κάποιος, με απειλητικό ύφος μου είπε: ‘‘Για το καλό σου μην πεις τίποτα σε κανέναν’’ και έφυγε από το δωμάτιό μου… Ήμουν σοκαρισμένη και τρομοκρατημένη και παράλληλα ευχαριστούσα την Παναγιά που γλίτωσα τα χειρότερα, καθώς αν δεν είχα βρει τη δύναμη να φωνάξω και να τον απωθήσω θα με είχε βιάσει! Ήμουν εξαντλημένη, τρομοκρατημένη, ταπεινωμένη, ένιωθα ανίκανη να υπερασπιστώ τα δικαιώματά μου. Αισθανόμουν μεγάλη ντροπή και φοβόμουν ότι αν μιλούσα κανείς δεν θα με άκουγε. Κανείς δεν θα με πίστευε. Φοβόμουν μη χάσω τη δουλειά μου και έτσι αποσιώπησα το γεγονός… Εκμυστηρεύτηκα την απόπειρα βιασμού στη μητέρα και τη θεία μου. Επίσης το είπα σε τρεις φίλες και συναδέλφους μου…».
