Από εκείνο το ιστορικό μπλοκ του Βασίλη Κουρνέτα στον Κώστα Χριστοφιδέλη, με το οποίο γράφτηκε ο επίλογος στην περσινή βόλεϊ λιγκ, πέρασαν έξι μήνες (τεράστιο διάστημα που δεν υπάρχει σε άλλα ανεπτυγμένα σπορ και σίγουρα ο νέος πρόεδρος της CEV Αλεξάντερ Μπόρισιτς πρέπει να το δει, αλλά με το θέμα θα ασχοληθούμε άλλη φορά) μέσα στους οποίους άλλαξαν πολλά. Κυρίως πρόσωπα, αλλά και καταστάσεις…
του Δημήτρη Τυχάλα
[email protected]
Το αν αυτές οι αλλαγές επιφέρουν και αλλαγές στον συσχετισμό δυνάμεων είναι πολύ νωρίς να το πούμε, καθώς (όπως αποδείχθηκε περίτρανα και πέρσι) οι αλλαγές στην χειμερινή μεταγραφική περίοδο (15 Δεκεμβρίου – 30 Ιανουαρίου) είναι αυτές που αλλάζουν στο τέλος τις ισορροπίες (Χιμένες, Ρανγκέλ εκτόξευσαν τον ΠΑΟΚ στην κορυφή).
Από την άλλη όμως δεν παύουν να υπάρχουν και κάποια δεδομένα που μας επιτρέπουν μια αρχική προσέγγιση λίγο πριν το πρώτο σερβίς της χρονιάς.
Η αίσθηση μας είναι ότι φέτος θα υπάρξουν πολλές περισσότερες εκπλήξεις και παρόλο που ΠΑΟΚ κι Ολυμπιακός φαίνεται να είναι ένα κλικ μπροστά θα διακινδυνεύσουμε την πρόβλεψη ότι δεν θα τελειώσουν την κανονική περίοδο με μία ήττα όπως πέρσι.
Με νέους καπετάνιους στους πάγκους, με αλλαγμένα ρόστερ (ο Ολυμπιακός κυρίως άλλαξε σχεδόν τα πάντα όλα), αλλά με ίδια χαρακτηριστικά (πέρα από τη βασική επτάδα υπάρχει καλό μπακ απ στην πάσα-Τερζής, Στιβαχτής, και μια καλή αλλαγή στην άκρη-Εφραιμίδης, Κοκκινάκης) και κυρίως με έλλειψη μιας ηγετικής φυσιογνωμίας (ερωτηματικό αν θα μπορέσουν οι Σεπέδα, Έγκλεσκαλνς να παίξουν αυτόν τον ρόλο) οι δύο περσινοί φιναλίστ αποτελούν έναν πολύ ενδιαφέρον γρίφο.
Οι ασπρόμαυροι αποφάσισαν να αλλάξουν την περσινή πετυχημένη συνταγή (κάποια στιγμή κάποιος θα πρέπει να εξηγήσει και το γιατί), οι ερυθρόλευκοι αποφάσισαν να ξηλώσουν την ομάδα που απέτυχε πέρσι μετά από μια διετία κυριαρχίας και η μάχη αρχίζει με νέα δεδομένα.
Μια άλλη ενδιαφέρουσα πτυχή αυτής της μάχη έχει να κάνει με το ότι ο φετινός ΠΑΟΚ έχει την σφραγίδα του Κώστα Μαργαρίτη κι ο φετινός Ολυμπιακός του Βασίλη Περιστέρη καθώς αμφότερες οι δύο ομάδες επέλεξαν να «ψωνίσουν» την πλειοψηφία των παικτών τους από τους συγκεκριμένους ατζέντηδες (πέρσι στην αντίστοιχη θέση με τον κ. Περιστέρη ήταν ο Θάνος Μιχαλόπουλος, ενώ ο ΠΑΟΚ ήταν πιο… πολυσυλλεκτικός).
Ποιος μπορεί να μπει ανάμεσα τους; Καλό ερώτημα και μια καλή ιδέα για τον ΟΠΑΠ να το βάλει ως ειδικό στοίχημα.
Με κοινό παρονομαστή σε όλους το «αν αντέξει οικονομικά», η Κηφισιά έχει όλα τα εχέγγυα για να μην είναι απλά στην τετράδα, ενώ διεκδικητές μια θέσης στα πλέι οφς είναι σίγουρα ο Παναθηναϊκός, ο Φοίνικας Σύρου.
Ωστόσο η δική μας αίσθηση είναι ότι ο Παμβοχαϊκός, μετά από μια διετία μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας μπορεί να αποτελέσει την ομάδα έκπληξη της φετινής σεζόν.
Εκεί υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε να βρεθεί κι ένας εκ των δύο εκπροσώπων του Έβρου (Εθνικός Αλεξανδρούπολης, Ορεστιάδα), που αποτελούν μια κατηγορία από μόνοι τους.
Κι αν η μάχη των πλέι οφς μοιάζει αμφίρροπη, η αλήθεια είναι ότι από τη μέση και κάτω τα πράγματα είναι ακόμη πιο περίπλοκα. Από τη στιγμή που η Λαμία σε χρόνο dt έκανε ομάδα με τέσσερις ξένους, η Παναχαϊκή ενισχύθηκε με Τακουρίδη, ο Άρης έχτισε μια επτάδα γεμάτη εμπειρία, κι ο Ηρακλής στηριζόμενος στα δικά του παιδιά και την εμπειρία των Χατζηηλιάδη, Μαυροβουνιώτη, Παπαδημητρίου, όλοι μοιάζουν ικανοί να διεκδικήσουν μια θέση στην 8άδα και να αποφύγουν τον εφιάλτη των πλέι άουτς.
Τι απ’ όλα τα παραπάνω θα ισχύσει, θα αρχίσουμε να το βλέπουμε σιγά, σιγά από αύριο το βράδυ όταν οι θεωρίες επί χάρτου δώσουν τη θέση τους στις πραγματικές μάχες του φιλέ.
Ωστόσο σε έναν μικρό μαραθώνιο έξι μηνών (αρχές Μαΐου τελειώνει το φετινό πρωτάθλημα) σημασία δεν έχει το πώς θα ξεκινήσεις, αλλά το πώς θα τελειώσεις.
