Η Ελλάδα έχει πλέον Παραολυμπιονίκη στην σκοποβολή και αυτό το οφείλει στον Σωτήρη Γαλόγαυρο, ο οποίος ήταν 8ος στον τελικό του αεροβόλου τουφεκίου 10μ ορθίως ανδρών SH1. Αυτό ήταν το ένα από τα τρία αγωνίσματά του και στην δεύτερη συμμετοχή του σε Παραολυμπιακούς Αγώνες έγραψε ιστορία για την χώρα μας.
Η εμπειρία των Παραολυμπιακών Αγώνων του 2021 και του 2024 ήταν εντελώς διαφορετική. Οι εγκαταστάσεις πλημμύριζαν από κόσμο και οι αθλητές είχαν την δυνατότητα να ζήσουν την διοργάνωση στο μέγιστο. Ο Σωτήρης Γαλόγαυρος απόλαυσε τους Αγώνες του Παρισιού και την παρουσία του στο Σατορού, η περιοχή που φιλοξένησε την σκοποβολή: «Η ατμόσφαιρα ήταν πολύ καλύτερη από το Τόκιο, καθώς δεν ήμασταν απομονωμένοι. Η διοργάνωση ήταν πάρα πολύ καλή. Το σκοπευτήριο ήταν πολύ κοντά στο δικό μας Παραολυμπιακό Χωριό στο Σατορού και μου άρεσε η συνεχής προσέλευση του κόσμου στα αγωνίσματά μας. Στους τελικούς το σκοπευτήριο ήταν γεμάτο και η ατμόσφαιρα μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις». Την πρώτη μέρα της συμμετοχής του στο Παρίσι, ο Έλληνας αθλητής έγινε ο πρώτος Παραολυμπιονίκης της χώρας μας στην σκοποβολή, κατακτώντας την όγδοη θέση στο αγώνισμα του του αεροβόλου τουφεκίου 10μ ορθίως ανδρών SH1. Μπορεί η είσοδος στην οκτάδα να ήταν ένα σημαντικό κατόρθωμα, ο Γαλόγαυρος ήθελε κάτι παραπάνω: «Με χαροποίησε πολύ το γεγονός ότι μπήκα στον τελικό, το οποίο ήταν ήταν ένας στόχος, αλλά έμεινα και με την πικρία που δεν πήρα κάποιο μετάλλιο διότι το πίστευα και γνώριζα τις δυνατότητές μου». Μετά από αυτόν τον αγώνα, κατέλαβε την 10η θέση στα προκριματικά των 50μ τουφεκίου 3 θέσεων SH1 και την 16η στα προκριματικά των 50μ τουφεκίου πρηνηδόν SH1. Στα 53 του χρόνια δεν σταματά την ενασχόλησή του με την σκοποβολή, όμως θα χρειαστεί χρόνο για να θέσει τις προτεραιότητές του και να αποφασίσει τι του επιφυλάσσει το μέλλον στον πρωταθλητισμό και αν θα κυνηγήσει τους Παραολυμπιακούς Αγώνες του 2028: «Η ηλικία δεν είναι απαγορευτική, αλλά δεν ξέρω αν θα αφήσω τους υπόλοιπους τομείς της ζωής μου πίσω, όπως έκανα για να μπορέσω να αγωνιστώ στο Τόκιο και το Παρίσι. Αν ήμουν νεότερος δεν θα το συζητούσα καν. Μετά το Παρίσι θα σκεφτόμουν απευθείας το Λος Άντζελες. Ο πρωταθλητισμός απαιτεί θυσίες που σχετίζονται με τον χρόνο και πλέον δεν ξέρω αν θα αντέξω τον ρυθμό των προπονήσεων, των ταξιδιών και των αγώνων».