Η απόφαση να σταματήσει κάποιος τον αθλητισμό στα καλύτερα του χρόνια έχοντας μάλιστα μόλις κερδίσει αργυρό μετάλλιο σε Ολυμπιακους Αγώνες, δεν είναι και τόσο συνηθισμένη. Ο Κόνορ Τζέιγκερ πήρε την απόφαση να αφήσει τις πισίνες για τα γραφεία.
Τα τελευταία δύο χρόνια, ο Τζέιγκερ είχε επικεντρωθεί στο… κυνηγητό του Γκρεγκόριο Παλτρινιέρι. Ο Ιταλός ήταν ο μεγάλος του αντίπαλος στα 1.500μ. ελεύθερο, τόσο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Καζάν όσο και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. Έχασε και τις δύο φορές παρά την τρομερή προσπάθεια που κατέβαλε τόσο στην προετοιμασία, όσο και κατά τη διάρκεια του αγώνα.
Σε ηλικία 25 ετών, ο Τζέιγκερ αποφάσισε να εγκαταλείψε τις πισίνες και να κυνηγήσει τον άλλο στόχο της ζωής του για τον οποίο επίσης έχει προετοιμαστεί σκληρή. Την επαγγελματική του αποκατάσταση, πάνω στο αντικείμενο το οποίο σπούδασε στο Μίτσιγκαν, τη διοίκηση επιχειρήσεων. «Δεν μπορούμε να είμαστε όλοι Μάικλ Φελπς. Σταματώ την κολύμβηση έχοντας πετύχει και με το παραπάνω του στόχους που είχα θέσει από μικρός. Πολλοί είναι αυτοί που έχουν χρυσά Ολυμπακά μετάλλια. Εγώ έχω ένα αργυρό. Δεν το υποτιμώ και είμαι πολύ περήφανος γι’ αυτό» δήλωσε ο Τζέιγκερ ο οποίος όμως άρχισε να βλέπει το μέλλον του διαφορετικά. Για το Ολυμπιακό μετάλλιο που κατέκτησε εισέπραξε 15.000 δολάρια από το κράτος και 30.000 από την ομοσπονδία του. Επίσης οι χορηγίες του με την Arena και μια εταιρεία πιστωτικών καρτών, στο τέλος του χρόνου ολοκληρώνονται και δε γνωρίζει αν θα ανανεωθούν. «Το γνωρίζω ότι είμαι μόλις 25 χρονών και έχω ακόμα χρόνο μπροστά μου για να αλλάξω την καριέρα μου. Ωστόσο όμως τα επαγγέλματα που με ενδιαφέρουν χρειάζονται 2-3 χρόνια προϋπηρεσία και είναι τόσο ανταγωνιστικά που αν θα φτάσω 30 χρονών για να ασχοληθώ, δε θα έχω μέλλον. Αυτοί με τους οποίους θα πρέπει να ανταγωνιστώ για αυτές τις θέσεις, έχουν ήδη την προϋπηρεσία. Ωστόσο όμως, ότι και αν κάνω στη ζωή μου, ποτέ δε θα σταματήσω το κολύμπι. Θα το κάνω όμως για μένα και όχι για να προκριθώ και πάλι στους Ολυμπιακούς Αγώνες», τόνισε ο Αμερικανός που δεν έκρυψε πως θα χρησιμοποιήσει το μετάλλιο του Ρίο για να ανοίξει κάποιες πόρτες. Άλλωστε ποιος δε θα ήθελε στην επιχείρηση του έναν άνθρωπο που έχει τρομερή πειθαρχία και προσήλωση στους στόχους του, όπως είναι ένας κάτοχος Ολυμπιακού μεταλλίου;
