Μοιάζει με την τελική ευθεία ενός δρόμου αντοχής. Μετά από 6,5 μήνες συνεχόμενων αγώνων, ΠΑΟΚ και Ολυμπιακός θα βρεθούν αντιμέτωποι αύριο το βράδυ για 8η φορά φέτος, ισοφαρίζοντας το περσινό ρεκόρ κι απομένει να δούμε αν αυτό το παιχνίδι θα έχει τον χαρακτήρα «ματς μπολ» για τον ΠΑΟΚ ή αν ο Ολυμπιακός θα ξαναστείλει τη σειρά σε 5ο και τελευταίο ματς την ερχόμενη Κυριακή στο Ρέντη.
του Δημήτρη Τυχάλα
[email protected]
Ο Δικέφαλος, που μέχρι τον 2ο τελικό μετρούσε πέντε σερί ήττες από τους ερυθρόλευκους, κατάφερε να κερδίσει τους δύο τελευταίους αγώνες και να απέχει ένα βήμα από το τρίτο σερί πρωτάθλημα, επίτευγμα που έχουν πετύχει μόνο οι δύο αιώνιοι της Αθήνας.
Με τους παίκτες των δύο ομάδων να έχουν βαρεθεί να βλέπουν τις φάτσες των αντιπάλων τους, να έχουν γεμίσει από τεχνική και τακτική ανάλυση, έχουμε την αίσθηση ότι το αυριανό ματς θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό από την προσωπικότητα των παικτών και τον ψυχισμό της κάθε ομάδας.
Κι εδώ θα επαναφέρουμε το ερώτημα που είχαμε γράψει πριν την έναρξη των τελικών. «Τι είναι πιο δυνατό; Το dna του πρωταθλητή που έχει μέσα του ο Ολυμπιακός ή η νοοτροπία του πρωταθλητή που έχει αρχίσει να χτίζει ο ΠΑΟΚ».
Η αλήθεια είναι ότι εδώ που έφτασε η σειρά με τον ΠΑΟΚ να έχει κάνει την πρώτη μεγάλη ανατροπή (προερχόμενος μάλιστα από πέντε ήττες) λίγοι είναι αυτοί που πιστεύουν πως μπορεί να χάσει το πρωτάθλημα μέσα στο γήπεδο που αν δεν είναι κατάμεστο, θα έχει σίγουρα πάρα πολύ κόσμο.
Φυσικά κι ο κόσμος δεν παίζει, ενώ θα υπενθυμίσουμε ότι και πέρσι ο Ολυμπιακός είχε χάσει δύο ματς στο Ρέντη και ήρθε στη Θεσσαλονίκη με το μαχαίρι στο στόμα κερδίζοντας τον τρίτο για να αποκλειστεί στο τέταρτο.
Αν θέλουμε να σταθούμε σε πιο αγωνιστικά ζητήματα, μια πρώτη προσέγγιση θέλει τον νικητή να είναι αυτός που θα κάνει τα λιγότερα λάθη. Ο ΠΑΟΚ στον 2ο τελικό που έληξε με 3-0 πήρε ένα σετ και κάτι (27 πόντοι) από δώρα του αντιπάλου του κι έδωσε τα μισά (14) ενώ στο τρίτο ματς είχε 26 έναντι 33 των ερυθρόλευκων.
Κυρίως όμως ο ΠΑΟΚ είχε όλη την ομάδα να ρολάρει σωστά, ενώ ο Ολυμπιακός με εξαίρεση τον Αγκάμεζ (κι αυτός στο 1ο ματς μόνο) «αναζητεί» πολλούς από τους υπόλοιπους βασικούς του πυλώνες με πρώτο και καλύτερο τον Κονσταντίν Τσούπκοβιτς ο οποίος θυμίζει τον άχρωμο παίκτη που είχαμε δει στην αρχή της σεζόν.
Ο Δικέφαλος αντιθέτως είδε Ντάντε, Σαφράνοβιτς να φωνάζουν παρών την κατάλληλη στιγμή, πήρε ενέργεια από τον εξαιρετικό Τακουρίδη και σιγουριά από τον Τερζή (για τον Στάροβιτς τα έχουμε πει πολλές φορές). Κι αν ο Αγκάμεζ δεν βρει στηρίγματα και το δίδυμο των ακραίων δεν βοηθήσει στην επίθεση, πολύ δύσκολα θα προκύψει νέα ανατροπή δεδομένων.
