Δύο χρονιές σημάδεψαν τη ζωή του Μάρτεν Βαν Ντερ Βέιντεν. Η πρώτη ήταν το 2001 όταν διαγνώστηκε με λευχαιμία και η δεύτερη το 2008 όταν κατέκτησε το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο στο open water. Και οι δύο τον έμαθαν από κάτι. Η μία να μη θεωρεί τίποτα δεδομένο και η άλλη να μη θεωρεί τίποτα αδύνατο.
του Στέφανου Σουλιώτη
[email protected]
Σαν μικρό παιδί ο Βαν Ντερ Βέιντεν έκανε όνειρα. Να γίνει σπουδαίος κολυμβητής, να αγωνιστεί σε Ολυμπιακούς Αγώνες, να κατακτήσει μετάλλιο. Ο,τι και αν ονειρεύτηκε όμως, είδε να καταρρέει μέσα σε λίγα λεπτά. Όσο διήρκεσε η εξέταση στον γιατρό το 2001. Τα αποτελέσματα δεν ήταν ευχάριστα καθώς ο 20χρονος τότε Ολλανδός αθλητής είχε μόλις διαγνωστεί με λευχαιμία. Αν και μέχρι τότε ήταν ο μόνιμος πρωταθλητής στη χώρα του στα 400μ., 1500μ. ελεύθερο και στα 5χλμ open water ήξερε πως πλέον ο αντίπαλος ήταν πολύ πιο δυνατός και πιο απρόβλεπτος από τα ρεύματα της θάλασσας. Για τα επόμενα δύο χρόνια ο Βαν Ντερ Βέιντεν έδωσε πραγματική μάχη για να αποφύγει το μοιραίο. Η ζωή του στηριζόταν στις χημειοθεραπείες και στην υπερπροσπάθεια των γιατρών. Η μεταμόσχευση βλαστοκύτταρων στην οποία υποβλήθηκε αποδείχθηκε αποφασιστικής σημασίας. Ο Βαν Ντερ Βέιντεν ξέφυγε από τον κίνδυνο και άρχισε να κάνει πάλι όνειρα. Το 2003 επέστρεψε στις προπονήσεις και κατάφερε να προκριθεί για το παγκόσμιο πρωτάθλημα open water της Βαρκελώνης. Την επόμενη χρονιά κολύμπησε κατά μήκος λίμνης στην Ολλανδία καταρρίπτοντας το ρεκόρ διάσχισής της και τα χρήματα που κέρδισε τα διέθεσε στην έρευνα για τον καρκίνο. Δε σταμάτησε στιγμή να προπονείται και να ενημερώνει τον κόσμο για τη σημασία της πρόληψης για τον καρκίνο. Το 2008 πέτυχε έναν από τους μεγάλους του στόχους – να γίνει παγκόσμιος πρωταθλητής. Το κατάφερε στην κούρσα των 25χλμ. στη Σεβίλλη, ενώ παράλληλα τερμάτισε τρίτος στα 5χλμ. και τέταρτος στα 10χλμ. Το τελευταίο αποτέλεσμα του έδωσε την πρόκριση για τον πρώτο αγώνα open water που θα γινόταν στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων. Εκεί ένιωσε ο,τι κολυμπάει όχι μόνο για τον εαυτό του αλλά για όσους πέρασαν τις ίδιες δυσκολίες με εκείνον. Κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο και λίγο καιρό αργότερα ανακοίνωσε την απόσυρσή του από την ενεργό δράση. Το 2009 κυκλοφόρησε την αυτοβιογραφία του, ενώ το 2015 διοργάνωσε κολυμβητικό αγώνα στην Ολλανδία ο οποίος συγκέντρωσε περισσότερες από 500 συμμετοχές, με τα έσοδα να δίνονται στην έρευνα για τον καρκίνο. Πλάι του όλα αυτά τα χρόνια έχει τη γυναίκα του και την δύο ετών κόρη του. Προσφάτως έγινε ξανά μπαμπάς, αφού στις 16 Φεβρουαρίου γεννήθηκε η δεύτερη κόρη του. Για τη δύναμη και το παράδειγμα που έδωσε μέσω της κολύμβησης ο Βαν ντερ Βέιντεν θα δει τον Αύγουστο το όνομά του στο Hall of Fame της κολύμβησης.
