Connect with us

ΣΤΙΒΟΣ

Τα 3 παγκόσμια ρεκόρ δεν έσωσαν ένα… χλωμό παγκόσμιο πρωτάθλημα

Published

on

Παρών σε όλα τα παγκόσμια πρωταθλήματα από το 1983 μέχρι και το 2022, σε όλα τα παγκόσμια κύπελλα στίβου από το 1977 έως το 2018, αλλά και τα παγκόσμια κλειστού στίβου έως και φέτος, ο διακεκριμένος Γερμανός δημοσιογράφος Όλαφ Μπρόκμαν, είναι αναμφίβολα ο πιο έμπειρος ανταποκριτής και αυτός που έχει τα καλύτερα διαπιστευτήρια για να μπορέσει να μεταφέρει την πραγματική εικόνα των αγώνων του Όρεγκον.

Με το παγκόσμιο πρωτάθλημα να έχει ολοκληρωθεί, ο πολύπειρος Μπρόκμαν με 50ετή προϋπηρεσία στα γερμανικά πρακτορεία ειδήσεων DPA και SID και την εφημερίδα του 1 εκατομμυρίου ημερησίων πωλήσεων Kronen Zeitung, κατέθεσε την άποψη του για το παγκόσμιο πρωτάθλημα του Όρεγκον και έχει ενδιαφέρον να την μελετήσουμε:

«Πολλά πράγματα πήγαν στραβά στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Όρεγκον. Η νυσταγμένη και βαρετή πόλη του Γιουτζίν με πληθυσμό λίγο κάτω από τους 200.000 κατοίκους και 20.000 φοιτητές στο τελευταίο εξάμηνο, ήταν ανεπαρκής για μια διοργάνωση του μεγέθους του παγκόσμιου πρωταθλήματος, κυρίως λόγω έλλειψης υποδομών. Οι εξαιρετικές επιδόσεις με αποκορύφωμα τα τρία παγκόσμια ρεκόρ, δεν μπόρεσαν να αλλάξουν την εικόνα που παρέμεινε… χλωμή.

Αυτό που με απογοήτευσε περισσότερο ήταν το γεγονός ότι το νέο Χέιγουορντ, που κατασκευάστηκε στο ίδιο σημείο που υπήρχε το ιστορικό στάδιο με τις απότομες και ψηλές κερκίδες μέσα στην πανεπιστημιούπολη του του Όρεγκον, κατά τη διάρκεια των 10ήμερων αγώνων, καμία μέρα δεν ήταν sold out. Μόνο 12.600 εισιτήρια κόπηκαν κατά μέσο όρο την κάθε μία μέρα. Αυτό είναι γελοίο ή μάλλον ντροπιαστικό για τη φημισμένη πόλη του στίβου που αποτελεί την καρδιά του κλασικού αθλητισμού στις ΗΠΑ.

Τίποτα καλύτερο δεν επιβεβαιώνει πιο αξιόπιστα τη διαρκή πτώση του μεγαλύτερου Ολυμπιακού αθλήματος στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μπορούν να διοργανώνουν αγώνα της μιας μέρας όπως το ντάιαμοντ λιγκ, αλλά κι αυτό πάλι μπροστά σε ένα μικρό κοινό.

Όλες αυτές τις ημέρες εκτός σταδίου, ο στίβος δεν ήταν πάντα παρών στην φερόμενη πόλη του στίβου. Ένα παράδειγμα: Όταν ο επικεφαλής της αυστριακής ομοσπονδίας, Χανς Γκρούμπερ θέλησε να παρακολουθήσει στην τηλεόραση το μαραθώνιο, αντί για το παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου, υπήρχε ζωντανή μετάδοση του ποδηλατικού Γύρου Γαλλίας. Το βράδυ στα αθλητικά μπαρ, μερικές φορές οι τηλεοράσεις ήταν συντονισμένες στο στίβο, αλλά στις περισσότερες οθόνες έδειχνε… αμερικάνικο ποδόσφαιρο.

Τα πανάκριβα εισιτήρια

Οι λόγοι για την απογοητευτική παρουσία των θεατών είναι προφανείς. Τα εισιτήρια ήταν πολύ ακριβά. Οι καλές θέσεις κόστιζαν μεταξύ 400 και 600 δολαρίων. Για την τελευταία μέρα, πολλά εισιτήρια μεταξύ 75 και 1300 δολαρίων (πακέτα VIP) προσφέρθηκαν διαδικτυακά το Σάββατο. Αν μια οικογένεια με δύο παιδιά ήθελε να παρακολουθήσει τους αγώνες και άντεχε να πληρώσει 500 δολάρια για το καθένα, θα της κόστιζε 2000 δολάρια. Πέρα ​​από αυτό υπήρχαν εξωφρενικά υψηλές τιμές στο γήπεδο για φαγητό και ποτό. Υπήρχε πολύς χρόνος αδράνειας στις απογευματινές ενότητες, συχνά υπήρχαν μόνο δύο τελικοί στο πρόγραμμα. Η World Athletics σκέφτεται να συντομεύσει τη διοργάνωση μετά τη λήξη των υφιστάμενων συμβολαίων. Αλλά αυτό σημαίνει επίσης ότι οι αθλητές θα πρεπει να σκέφονται αν κοπούν αγωνίσματα ή συμμετοχές.

Πανηγυρισμοί σε άδειο στάδιο

Το πόσο εκτιμούσαν οι θεατές την προσπάθεια των αθλητών φάνηκε και στις απονομές των μεταλλίων. Αυτές γίνονταν συνήθως πριν ή μετά τις βραδινές ενότητες, σε ένα σχεδόν άδειο γήπεδο. Μεγάλοι νικητές όπως η Σίντνι Μακλάφλιν, η οποία κατέρριψε το δικό της παγκόσμιο ρεκόρ στα 400μ εμπόδια, ή τα αστέρια των 200μ, Νόα Λάιλς και Σερίκα Τζάξον δεν έλαβαν την αναγνώριση που τους άξιξε.

Τα καταλύματα, όπως αναφέρθηκε αρκετές φορές, ήταν επίσης εντελώς απαράδεκτα. Για τους αθλητές, οι χώροι στους κοιτώνες ήταν επιεικώς… αποδεκτοί, αλλά για τους επίσημους και τα στελέχη όχι. Τα κλιματιστικά που έλειπαν, τα ενίοτε απαράδεκτα συστήματα υγιεινής, τα οποία έπρεπε να μοιράζονται άνδρες και γυναίκες ή η κακή παροχή πόσιμου νερού, έδειχναν το πόσο απαράδεκτες ήταν οι συνθήκες. Οριακά καλύτερη κατάσταση από διοργάνωση τρίτης κατηγορίας. Το μόνο πλεονέκτημα ήταν ότι οι αθλητές βρίσκονταν στο στάδιο σε λίγα λεπτά με τα πόδια.

Τα ΜΜΕ στεγάστηκαν επίσης στην πανεπιστημιούπολη. Ορισμένοι συνάδελφοι ήταν έξαλλοι για τις συνθήκες στις «τρύπες». Για μέρες στο Χάμιλτον Χολ το ντους και η τουαλέτα δεν καθαρίστηκαν, ο κάδος απορριμμάτων ξεχείλισε.
Ως ταξιδιώτης, που είμαι σχεδόν 70 ετών, έχω συνηθίσει πολλά. Στην Κούβα είχα κάποτε ένα δωμάτιο όπου με ταλαιπώρησαν οι κοριοί, στο Κιότο κοιμόμουν σε λίγα τετραγωνικά μέτρα στο πέτρινο πάτωμα, στο Γουακίκι είχα ένα δωμάτιο δώδεκα κρεβατιών σε ένα χόστελ, στους πρόποδες του Μάτσου Πίτσου δεν μπορούσα να κλείσω μάτι από τις τεράστιες αράχνες που κυκλοφορούσαν, στην Καλκούτα έμεινα σε ένα φτηνό ξενοδοχείο, που είδα να μεταφέρουν πτώματα πάνω σε σκάλες, στο Περθ έμεινα στην παραλία στο νησί Ρότνεστ. Έχω περάσει πολλά ως ταξιδιώτης.

Αλλά αυτό που με κάνει να στενοχωριέμαι μετά από αυτό το παγκόσμιο πρωτάθλημα, είναι η εξωφρενική τιμή αυτού του φθηνού καταλύματος στο Χάμιλτον Χολ. Στα 150 δολάρια την ημέρα χωρίς καμία υπηρεσία, με το πρωινό μερικά τετράγωνα μακριά και το οποίο φυσικά δεν συμπεριλαμβανόταν στην τιμή.

Ανυπομονώ για το Μόναχο

Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στο Μόναχο στα μέσα Αυγούστου έκλεισα ένα ξενοδοχείο τεσσάρων αστέρων, το οποίο είναι στα 120 ευρώ την ημέρα, φθηνότερο από το … κοντέινερ στο Γιουτζίν. Ωστόσο, αυτό το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα μπορεί να είναι πιο ελκυστικό από το παγκόσμιο. Κάποιοι κορυφαίοι συνάδελφοι, όπως ο Μάνφρεντ Στέφνι, ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Ένωσης Αθλητικών Δημοσιογράφων Τζιάνι Μέρλο ή ο Φράνκο Φάβα που για πρώτη φορά δεν ήταν παρόντες σε παγκόσμιο πρωτάθλημα, είτε λόγω των περίπλοκων κανονισμών για τις βίζες ή τις υψηλές τιμές (χωρίς ξενοδοχείο για τα ΜΜΕ με τιμή κάτω των 200 δολαρίων την ημέρα) ή ακόμα και εξαιτίας των περιορισμών του κορονοϊού. Θα είναι όμως παρόντες στο Μόναχο. Όλοι ανυπομονούν γι αυτό.
Ίσως στο Ολυμπιακό στάδιο, παρόλο που πιθανότατα δεν θα είναι sold out μετά τη μέτρια παρουσία της Γερμανίας στο Γιουτζίν, θα υπάρχε μια πιο ωραία γιορτή στίβου από ότι στις ΗΠΑ. Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Στουτγάρδης (1993) και του Βερολίνου (2009) καθώς και στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στη Στουτγάρδη (1986) και στο Μόναχο (2002) το γερμανικό κοινό έδειξε πώς μπορεί να γιορτάσει τον στίβο. Στο Μόναχο, σε αντίθεση με τον Γιουτζίν, θα υπάρχει η αίσθηση του στίβου στο κέντρο της πόλης.

Το Μόναχο επιστρέφει στο αθλητικό επίκεντρο 50 χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Είναι επίσης μια συναισθηματική γιορτή για μένα. Εκεί βίωσα τους πρώτους μου Ολυμπιακούς Αγώνες ως νεαρός δημοσιογράφος το 1972. Πέντε δεκαετίες που άντεξα ο στίβος δεν με αφήνει να φύγω.

Όλαφ Μπρόκμαν

Οι απόψεις - editorial που δημοσιεύονται στο Sportsfeed απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του Sportsfeed το οποίο τηρεί πιστά τις αρχές της ελευθεροτυπίας: Η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης. Copyright © 2022 Sportsfeed.gr

*/