Κατέβαινες καμιά 15αρια σκαλιά και έμπαινες στον μαγαζί… Μια μπάρα, γύρω στα δέκα μέτρα κατά μήκος του τοίχου και μια πίστα στην μέση της αίθουσας με γύρω γύρω τραπέζια. συμπλήρωναν το χώρο. Δεν θυμάμαι πως το ανακαλύψαμε, πως πρώτομπήκαμε εκεί, το σίγουρο είναι ότι το κάναμε στέκι του στίβου τέλη δεκαετίας του 80 αρχές του 90!
του Θοδωρή Σαλαντή
[email protected]
follow me @salantistheo
Η πιο καλτ φιγούρα του μαγαζιού ήταν φυσικά ο μπάρμαν. Δεν ήταν σαν τους σημερινούς που διαπρέπουν ως ζογκλέρ μέσα στις μπάρες. Ούτε μπουκάλια πέταγε στον αέρα, ούτε φωτιές άναβε, απεχθανόταν τους θεατρινισμούς. Φυσικά ουδέποτε του περνούσε απ’ το μυαλό να κάνει μίξη τα ποτά της κάβας του για να τα πουλήσει ως κοκτέιλ. Κλασσικά και καθαρά πράγματα…
Ήμασταν με το Νίκο Τσωνη, το δημοσιογράφο, θυμάμαι ένα βράδυ παραμονές του τελικού γκραντ πρι στίβου στην Αθήνα το 1991 και πάμε για ποτό! Ο Νίκος με το που καθήσαμε κάνει νόημα στον μπάρμαν, καλά να ‘ναι όπου να είναι ο άνθρωπος. «Κοίτα» του λέει, «μας δίνεις το μαγαζί να κάνουμε τα γενέθλια του Καρλ Λιουύς μεθαύριο;».
Τον κοίταξε αμίλητος! Ήταν γύρω στα 65 γεροδεμένος, καραφλός, μεγάλο κεφάλι! Έπινε τον αγλέορα! «Ποιανού Καρλ Λιούις; Του Ολυμπιονίκη!». Σπρώχνει δυο βότκες στην μπάρα έβαλε και δυο δικές του! Τσουγκρίσαμε, πήγε μια βόλτα μέχρι την άλλη άκρη του πάγκου και μας κοίταζε από μακριά! Είμαστε σοβαροί, είναι η αλήθεια δεν του ‘χαμε δώσει δικαιώματα να αμφιβάλλει για μας! Τότε να πω στους νεότερους, ο Καρλ Λιουις άγγιζε τα όρια του μύθου. Πιο εύκολα μιλούσες με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, ο Τζορτζ Μπους ο πρεσβύτερος αν δεν απατώμαι, παρά με τον Λιούις.
Εδώ να ξεκαθαρίσω ήταν και το μαγαζί λίγο πίσω από την εποχή του. Από διακόσμηση μόνο καθρέπτες και δυο τρεις πίνακες ροκ συγκροτημάτων. Ψηλά σκαμπό, φθαρμένες καρέκλες… Δεν θα πω τριτοκοσμικές καταστάσεις, θα ανέβω επίπεδο, δεύτεροκοσμικές! Ίσως γι αυτό μας κοίταξε με περιέργεια ο μπάρμαν. «Τι διάολο ναρκωτικά παίρνουνε και δεν το χα καταλάβει τόσο καιρό». Αυτό έλεγε το βλέμμα του κοιτάζοντας μια εμάς μια το μαγαζί του!
Τότε δεν είχανε μπράβους τα μαγαζιά, ή μπορεί και να είχανε, δεν ξέρω. Αυτό τον ρόλο τον έπαιζαν, αν γινόταν καμιά στραβή οι γεροδεμένοι πελάτες και φίλοι. Κάτι είπε σε μια παρέα δικούς του που καθόντουσαν στο βάθος, ήρθαν δίπλα μας! «Αλήθεια; Ο Μάικλ» έτσι αν θυμάμαι καλά έλεγαν τον μπάρμαν «δεν το πιστεύει, φαντάζομαι δεν τον δουλεύετε…». Όχι βέβαια! Σήκωσε τους ώμους τράβηξε άλλο ένα μονοκοπανιά και η αίθουσα κλείστηκε!
Δυο μέρες μετά το μαγαζί γυαλισμένο, βιτρίνα, πρέπει να ήταν η πρώτη φορά από όταν άνοιξε, υποδεχόταν το μεγαλύτερο όνομα του παγκόσμιου αθλητισμού! Άσπρο πουκάμισο ο μπάρμαν, αμερικανικες σημαίες στους τοίχους και τα ποτά να ρέουν ασταμάτητα. Ήταν η πρώτη φορά που ειδα και DJ στο μαγαζί καθώς έψαχνα πάντα να δω από που βάζανε μουσική! Ήταν πίσω από ενα υπερυψωμένο παραβάν. Μεγαλεία! Ωραίο πάρτι! Ο Καρλ Λιούις να χορεύει, μαζί και άλλοι παγκόσμιοι πρώταθλητες και Ολυμπιονίκες που ήταν στην Αθήνα! Τούρτες , λουλούδια! Φοβερά γενέθλια.
Το μπαρ ήταν ανάμεσα σε Χίλτον και Κάραβελ και το έλεγαν Brick. Πηγαίναμε κάθε βράδυ! Εκεί πρωτοπήγα και την μετέπειτα γυναίκα μου! Πήγαμε τέσσερις πέντε φορές μέχρι να παντρευτούμε. Μόλις έβαλα στεφάνι το μπαρ συνέχισε να είναι εκεί αλλά απουσίαζα εγώ! Δεν θέλησε να ξαναπάμε ποτέ… Ακόμη δεν έχω καταλάβει τι της έφταιγε. Ίσως δεν ήθελε να συνδέομαι με το παρελθόν μου.
Τέλος πάντως πάλι φεύγω από το θέμα! Ο Καρλ Λιούις είχε καλό φίλο τότε στην Αθήνα τον Δημήτρη Γαργαλιάνο που είναι καθηγητής στα ΤΕΦΑΑ Κομοτηνής σήμερα. Είχε έρθει και η μάνα του, με την αδελφή του τότε στην ελληνική πρωτεύουσα και ο Γαργαλιάνος ήταν συνεχώς μαζί τους. Της μάνας του και της αδερφής του ήταν ιδέα να κάνουμε το πάρτι έκπληξη των γενεθλίων στον Ολυμπιονίκη και ο Δημήτρης ανέθεσε στον Τσώνη την οργάνωση.
Μάλιστα ο Δημήτρης Γαργαλιάνος λίγο καιρό μετά είχε πάει και στο Χιούστον. Φιλοξενήθηκε στο σπίτι του Λιούις, κοιμήθηκε μου έλεγε , στο δωμάτιο της Κάρολ που να θυμίσω ότι ήταν και αυτή αθλήτρια. Φεύγοντας δε από δω τότε ένας δημοσιογράφος του ζήτησε να βγάλει φωτογραφίες και να κάνει συνέντευξη με τον Λιούις και όταν επιστρέψει να του δώσει το υλικό. Πράγματι ο Γαργαλιάνος έκανε μία ωραία συνέντευξη και εβγαλε φωτογραφίες μέσα στο αμάξι του Καρλ όπως τον ξεναγούσε μια μέρα στην πόλη. Επιστρέφοντας στην Αθήνα ο δημοσιογράφος δεν τα ήθελε. Θα σας δείξω καμιά μέρα φωτογραφίες από τον Γαργαλιάνο με τον Λιούις καθώς του έχω υποσχεθεί να πιούμε καφέ και να τα πούμε από κοντά. Μου έταξε το υλικό που δεν πήρε τότε ο συνάδελφος.
Πάλι ξεφύγαμε σήμερα. Μου αρέσει να γυρνάμε στο παρελθόν στις ωραίες στιγμές και εικόνες και θα το κάνουμε συχνά. Δεν ξέρω αν η επικαιρότητα μπορεί να περιμένει αλλά σίγουρα εμείς πάντα θα την προλαβαίνουμε! Αύριο πάλι…
