Η περσινή χρονιά ολοκληρώθηκε με δυσκολίες καθώς στον σημαντικότερο αγώνα της σεζόν, αυτόν του παγκοσμίου πρωταθλήματος, ο Ναπολέων Κεφαλόπουλος δεν ήταν δίπλα στον αθλητή του και ο Αλέξανδρος Παπαμιχαήλ έδωσε μόνο του τη μάχη για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα στο μακρινό Πεκίνο.
της Σεβαστής Βρακατσέλη
[email protected]
Η φετινή χρονιά φαίνεται πως συνεχίζει με αντίστοιχες δυσκολίες με την προηγούμενη καθώς ο Έλληνας προπονητής δεν είναι πλέον ομοσπονδιακός και εκτός αυτού με βάση τον σχεδιασμό που έκανε ο ΣΕΓΑΣ όπως ο ίδιος δηλώνει στο Sportsfeed ίσως και να μην υπάρχει λόγος να κάνει τον οποιονδήποτε προγραμματισμό προετοιμασίας για τους αθλητές του. «Έχω σηκώσει τα χέρια ψηλά. Θα φτάσουμε στους Ολυμπιακούς Αγώνες και θα πάει πάλι μόνος του ο Αλέξανδρος. Δεν ζητάμε ειδική πρόβλεψη αλλά οι μεγάλες αποστάσεις πρέπει να έχουν άλλο προγραμματισμό είναι τελείως διαφορετικά από τα σπριντ και τις ρίψεις και η προσέγγιση θα πρέπει να είναι διαφορετική σε σχέση με την ιδιαιτερότητα, δεν μπορούν να είναι όλα στο ίδιο καλούπι. Το πρόβλημα είναι ότι ο ΣΕΓΑΣ δεν πάει καλά. Ανακοίνωσε ένα σχεδιασμό ο οποίος είναι ταφόπλακα των μεγάλων αποστάσεων. Εγώ θέτω ένα ερώτημα, πες ότι πέφτει ουρανοκατέβατα ένας μαραθωνοδρόμος που κάνει 2:10, δηλαδή δεν θα έχει μέχρι τώρα ασχοληθεί ο ΣΕΓΑΣ μαζί του άρα και δεν θα του έχει κοστίσει και τίποτα, στον σχεδιασμό μπαίνει; Στον υπάρχοντα σχεδιασμό δεν μπαίνει καθώς για να μπει πρέπει να βγει 16άδα Ολυμπιακούς για να μπει στη Γ κατηγορία και να παίρνει 500 ευρώ. Ένας αθλητής που κάνει 2:10 δεν είναι σίγουρο ότι μπαίνει 16άδα καθώς οι πρώτοι κάνουν 2:04 και επίσης γιατί να πάει τρέξει στο παγκόσμιο όταν με 2:10 και έχοντας ένα μάνατζερ μπορεί να τρέξει σε 800 πανηγύρια ημιμαραθωνίους και να κονομίσει τα δεκαπλάσια; Έχετε αναρωτηθεί τι δίνεται και τι ζητάτε να πάρετε; Για να κάνω ένα ειδικό προγραμματισμό πρέπει να υπάρχει ο γενικός προγραμματισμός της ομοσπονδίας. Μέχρι πέρυσι καλώς ή κακώς τράβαγα το κουπί να κάνω καμπ, να κάνω αγώνες. Πλήρωνα από την τσέπη μου φέτος δε υπάρχει τίποτα για τα παιδιά αλλά βγαίνουν όρια. Άμα σταματήσει ο Παπαπαμιχαήλ το κενό που θα αφήσει δεν αναπληρώνεται ούτε τα επόμενα 20 χρόνια. Δεν υπάρχει και προπονητής για να βγάλει τον επόμενο. Ότι άκουγα το 2000 ακούω και τώρα το 2015 και αν συνεχιστεί η ίδια κατάσταση τα ίδια θα ακούω και το 2016. Εμένα δεν με νοιάζει που είμαι εκτός ομοσπονδίας είναι σαν να μου έχει φύγει ένα βάρος. Έκανα μεν κάποια πράγματα αλλά έβλεπα ότι δεν μπορούσαν να γίνουν αυτά που έπρεπε και έσκαγα. Τώρα που είμαι από έξω τουλάχιστον δεν τα ζω.
Ποιος όμως έξω πηγαίνει για προετοιμασία, αγώνες και παντού χωρίς τον προπονητή του, χωρίς γιατρούς και φυσιοθεραπευτές; Αν υπάρχει ένας είναι μόνο ο Παπαμιχαήλ παγκοσμίως. Είναι παγκόσμια πρωτοτυπία αυτό. Σε οποιαδήποτε σοβαρή ομοσπονδία, σε οποιονδήποτε καλό αθλητή κοιτάνε να του βάλουν δίπλα μικρούς για να υπάρχει η επόμενη μέρα, εδώ δεν υπάρχει ούτε αυτό. Μπορεί ο Αλέξανδρος να θέλει να πάει να κάνει προετοιμασία στην Αφρική. Όταν φτάσεις σε ένα υψηλό επίπεδο έχει κόστος και χρειάζεσαι χρήματα. Οι Κινέζοι πέρυσι που έκαναν τα παγκόσμια ρεκόρ κάθε μήνα είχαν και ένα αγώνα εμείς δεν έχουμε ούτε αυτό δεν μας λείπει μόνο η υποστήριξη».
Ο Έλληνας προπονητής του βάδην έθιξε και τα όρια που έχουν μπει στα αγωνίσματα που ξέρει από πρώτο χέρι θεωρώντας τα υπερβολικά. «Αναφορικά με τα όρια που μπήκαν στην κατηγορία νεανίδων πάει ο φίλος μας ο Κουτσιώρας και βάζει στο βάδην 48 λεπτά όριο, μια ζωή από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου κάτω από 49, 48:50 δεν είχε υπάρξει ποτέ όριο και τώρα πάει και βάζει 48:00. Το κάνει επίτηδες βέβαια για να μην πάει η Βαΐτση και προφανώς εγώ, αλλά αυτός ο κύριος αν τον ακούσεις στα σεμινάρια μιλάει για πολυπλευρικότητα της άσκησης και από την άλλη τα όρια που μπαίνουν ανταποκρίνονται σε άλλα κράτη που αν μη τι άλλο έχουν άλλες αγωνιστικές ευκαιρίες. Εδώ και να θέλει να το πιάσει κάποιος, δεν έχει αγώνες και προφανώς δεν έχει και ανταγωνισμό».
Και φτάνοντας στην περίπτωση Παπαμιχαήλ με τα δεδομένα που επικρατούν μπορεί και να μην υπάρχει μέρα που να μην περνάει από το μυαλό του το ερώτημα αν αξίζουν οι θυσίες που κάνει και αν υπάρχει λόγος να συνεχίσει να κάνει βάδην ακόμα και αν το αγαπάει πάρα πολύ. «Και χτες πάλι συζητάγαμε με Αλέξη και δεν ήξερα τι να του πω. Υπάρχει ενδεχόμενο να βγει 17ος Ολυμπιακούς, να κάνει πανελλήνιο ρεκόρ και να μην είναι ούτε στον σχεδιασμό. Και φέτος υπάρχουν κάποια χρήματα γιατί πληρώνει η ΕΟΕ το Σεπτέμβριο θα έχει κάνει μια διαδρομή και θα είναι εκτός σχεδιασμού ή στην καλύτερη θα είναι Γ κατηγορία οπότε τι συζητάμε για προγραμματισμούς; Δεν μπορεί να υπάρχει προγραμματισμός γιατί δεν έχει νόημα. Για να θέτεις κάποια όρια πρέπει να δίνεις και τις προϋποθέσεις. Δεν μας έχουν πει ποιες είναι οι προϋποθέσεις που δίνει ο ΣΕΓΑΣ για να κάνει κάποιος σοβαρό αθλητισμό στις μεγάλες αποστάσεις. Γιατί να διαθέσει ο άλλος όλη του τη ζωή για να μπει στη Γ κατηγορία; Με αυτές τις προϋποθέσεις εγώ είπα στον Αλέξανδρο το Σεπτέμβρη ότι απόφαση και να πάρει εγώ είμαι μαζί του. Αν θέλεις να συνεχίσεις εγώ είμαι δίπλα σου, αν θέλεις να σταματήσεις εγώ πάλι θα πω και καλά έκανες».
