Φλώρος: «Είναι σημαντικό να συνεχίσουμε την επαφή με το υψηλό επίπεδο»

Το όνομα του είναι άμεσα συνδεδεμένο με όλες σχεδόν τις επιτυχίες του γυναικείου βόλεϊ σε επίπεδο Eθνικών ομάδων. Ανάμεσα σ’ όλα τ’ άλλα ο Τάκης Φλώρος ήταν και ο προπονητής που οδήγησε την Εθνική ομάδα για τελευταία φορά (πριν την τωρινή) σε τελική φάση Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος.

του Δημήτρη Τυχάλα
[email protected]

Το μακρινό 2001, έχοντας επιστρέψει από το 1999 στον πάγκο της Εθνικής και προετοιμάζοντας την ομάδα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, είχε οδηγήσει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα στην 4^η του παρουσία σε τελική φάση Ευρωβόλεϊ (κι οι 4 προκρίσεις είχαν τη δική του σφραγίδα, αλλά το 1993 στην Τσεχία τεχνικός ήταν ο Γιώργος Δερμάτης).

Μια παρουσία που συνοδεύτηκε με 5 ήττες, με τον ίδιο μιλώντας στο Sportsfeed να παραδέχεται χωρίς περιστροφές και την ευθύνη που είχε ο κι ο ίδιος στον προγραμματισμό της προετοιμασίας, τονίζοντας όμως το πόσο σημαντικό ήταν για την μετέπειτα πορεία της ομάδας η παρουσία μας στη Βάρνα.

Κι αυτό ακριβώς είναι για τον έμπειρο τεχνικό το ζητούμενο για αυτήν τη νέα Εθνική ομάδα, στην οποία εύχεται τα καλύτερα, αναλύοντας παράλληλα και κάποια από τα κακώς κείμενα του ελληνικού γυναικείου βόλεϊ.  

-Τι θυμάσαι πιο έντονα από εκείνη την τελευταία παρουσία της Εθνικής ομάδας σε τελική φάση Ευρωβόλεϊ;
«Είχαν προηγηθεί κάποια πράγματα πριν από τη συμμετοχή μας εκεί… Το πρώτο που θυμάμαι είναι ότι πριν το Ευρωβόλεϊ είχαμε συμμετάσχει στους Μεσογειακούς Αγώνες στην Τυνησία. Κι αυτή η συμμετοχή δεν μας έκανε καλό όπως αποδείχθηκε με την ευθύνη να ανήκει και σε μένα για τον κακό προγραμματισμό.

Είχαμε ταξιδέψει κατευθείαν από την Τυνησία στη Βάρνα κι όπως φάνηκε δεν είχαμε… ενέργεια. Προφανώς αυτό δεν είχε να κάνει με το ότι την ημέρα του τελευταίου αγώνα βλέπαμε live, από την τηλεόραση της Τυνησίας, την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους στη Νέα Υόρκη (γέλια). Μπορούσαμε να πάμε καλύτερα σε εκείνο το Ευρωβόλεϊ όμως ήταν πολύ σημαντική η συμμετοχή μας σ’ αυτό, γιατί αμέσως μετά ακολούθησε η πρόκριση μας στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2002 και η εξαιρετική μας παρουσία στη διοργάνωση της Γερμανίας. Κι αυτό είναι τώρα το σημαντικό. Τώρα που πήγαμε μετά από τόσα χρόνια να έχουμε επαφή με το υψηλό επίπεδο και να συνεχίσουμε τις παρουσίες μας σε τέτοιου είδους διοργανώσεις»

-Είχαμε πάει με μια ομάδα κυρίως 20άρηδων και 3-4 έμπειρες κυρίως λόγω των Ολυμπιακών αγώνων που ακολουθούσαν;
«Εγώ είχα αποχωρήσει από την Εθνική μετά το Ευρωπαϊκό της Ρώμης το 1991 και όταν το 1999 είχε γίνει η επαφή με την ΕΟΠΕ ο προγραμματισμός είχε σίγουρα ως ορίζοντα τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας με ενδιάμεσο στόχο το Παγκόσμιο του 2002 όπως και έγινε τελικά».

-Τι έφταιξε και χρειάστηκαν 18 ολόκληρα χρόνια για να βρεθούμε ξανά σε τελική φάση Ευρωβόλεϊ;
«Είχαμε ένα μεγάλο πικ μέχρι τους Αγώνες του 2004. Αν δει κανείς που ήμασταν το 1999 και που πήγαμε το 2004 στην παγκόσμια κατάταξη θα αντιληφθεί ότι είχαμε κάνει ένα τεράστιο άλμα. Από τους Αγώνες της Αθήνας και μετά δεν ήταν το ίδιο καλά τα πράγματα. Ίσως σε όλο το οικοδόμημα (Ομοσπονδία, προπονητές, αθλητές,) να μη λειτουργούσε σωστά όλη η αλυσίδα, μετά την παρουσία μας στο κορυφαίο γεγονός, τον υπέρτατο στόχο, όπως είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Φυσικά αυτό δεν ήταν σωστό καθώς σε όλες τις χώρες οι Ολυμπιακοί Αγώνες λειτουργούν σαν την αρχή μιας ανάπτυξης των εθνικών σπορ…»

-Ναι αλλά πως δικαιολογείται αυτό όταν το γυναικείο βόλεϊ έχει μια τεράστια δεξαμενή αθλητριών;
«Αυτή ακριβώς είναι η παγίδα και το πρόβλημα. Η πληθώρα αθλητριών… Έχουμε ποσότητα, αλλά δεν υπάρχει πλέον ποιότητα. Το έχω πει ξανά. Στις μέρες μας το παιδί έρχεται στο βόλεϊ και το βόλεϊ δεν πάει στο παιδί. Από το 1984 που ασχολούμαι με τις Εθνικές ομάδες και την ανάπτυξη λειτουργούσαμε διαφορετικά. Δεν υπήρχαν οι ακαδημίες και πήγαινε ο προπονητής, ο έφορος να βρει τα παιδιά. Τώρα έρχονται τα παιδιά και υπάρχει ο εφησυχασμός, Όταν ξεκινήσαμε με τον Νίκο Μπεργελέ το πλάνο ανάπτυξης στα μέσα της δεκαετίας του ’80 είχαμε σωματότυπο πιο κοντά στο υψηλό επίπεδο του τότε από του τώρα…»

-Επιστρέφοντας στο σήμερα, η αλήθεια είναι ότι ο όμιλος μας θυμίζει λίγο εκείνον του 2001… Τότε είχαμε τη Ρωσία, τώρα έχουμε Τουρκία, Σερβία που μοιάζουν ανίκητες κι ένα γκρουπ ομάδων τις οποίες μπορούμε να ελπίζουμε ότι μπορούμε να κερδίσουμε…
«Ακριβώς έτσι είναι.,.. Οι δύο ομάδες είναι σε άλλο επίπεδο, η Βουλγαρία είναι μια πολύ δυνατή ομάδα αλλά με σκαμπανεβάσματα κι οι άλλες δύο είναι στα μέτρα μας. Το σημαντικό είναι να κερδίσουμε τα ματς με Γαλλία, Φινλανδία για να περάσουμε στην επόμενη φάση».

-Τι μπορούμε να περιμένουμε τώρα από την Εθνική μας ομάδα;
«Πρέπει να κάνει το πρώτο βήμα που είναι η πρόκριση στην επόμενη φάση… Αν τα καταφέρει τότε μετά μπορεί να γίνουν πράγματα.
Οι κοπέλες του 2001 ερχόταν από ένα Ευρωπαϊκό Νεανίδων. Τώρα υπάρχουν οι Βασιλαντωνάκη, Στράντζαλη που έχουν παίξει και Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο πρωτάθλημα σε επίπεδο Κορασίδων, Νεανίδων. Έχουμε μια πασαδόρο που παίζει ή έχει παίξει με τις κεντρικές στην ίδια ομάδα. Το μειονέκτημα ίσως είναι το γενικότερο επίπεδο του πρωταθλήματος μας στο οποίο αγωνίζονται οι περισσότερες αθλήτριες μας. Εγώ πάντως εύχομαι από την καρδιά μου καλή επιτυχία στην Εθνική ομάδα γιατί ένα σπορ μπορεί να αναπτυχθεί μόνο όταν οι Εθνικές ομάδες ανοίγουν τον δρόμο. Αν έρθει μια καλή παρουσία θα είναι ένα τεράστιο κίνητρο για να έρθουν και νέα παιδιά στο άθλημα»

Τα αποτελέσματα της Εθνικής στο Ευρωβόλεϊ 2001
1^η αγωνιστική
Βουλγαρία-Ελλάδα 3-1 (21-25, 25-15, 25-22, 25-16)
2^η αγωνιστική
Ελλάδα-Ρωσία 0-3 (13-25, 20-25, 19-25)
3^η αγωνιστική
Ελλάδα-Ρουμανία 0-3 (24-26, 15-25, 27-29)
4^η αγωνιστική
Γαλλία-Ελλάδα 3-2 (16-25, 25-23, 24-26, 25-20, 15-11)
5^η αγωνιστική
Ελλάδα-Τσεχία 1-3 (18-25, 25-23, 20-25, 13-25)