Το πιο μεγάλο παράδειγμα επιμονής και πείσματος τη χρονιά που ολοκληρώθηκε ήταν η Ραμόνα Παπαιωάννου αποδεικνύοντας ότι όταν κάτι το θέλουμε πολύ μπορούμε να το πετύχουμε κόντρα σε όλα. Πλέον έχοντας ζήσει την εμπειρία μας μεγάλης διοργάνωσης βάζει τον πήχη ακόμα πιο ψηλά και θέλει στον τόπο που ξεκινούν οι ρίζες του πατέρα της να δώσει την καλύτερη παράσταση της καριέρας της μέχρι σήμερα.
συνέντευξη Σεβαστή Βρακατσέλη
[email protected]
φωτογραφία Άγγελος Ζυμάρας
[email protected]
Μια πολύ καλή χρονιά για σένα ολοκληρώθηκε. Λίγο πριν ξεκινήσει η επόμενη ποιος είναι ο απολογισμός που κάνεις;
Είμαι απόλυτα ικανοποιημένη και θεωρώ ότι η χρονιά έτσι όπως εξελίχθηκε ήταν πλήρως επιτυχημένη. Το Σεπτέμβρη του 2014 ξεκίνησα με την πλάτη στον τοίχο μετά από δύσκολο τραυματισμό (πελματιαία), δεν μπορούσα να ξεκινήσω τζόκινγκ, ήμουν στις πισίνες, με ποδήλατα και ξεκίνησα να τρέχω τον Δεκέμβριο όταν όλοι οι υπόλοιποι προετοιμάζονταν για τον κλειστό στίβο. Ήξερα ότι έπρεπε να δουλέψω σκληρά, διπλά, να κερδίσω τον χαμένο χρόνο και θεωρώ το ότι κατάφερα να πάρω την πρόκριση για το παγκόσμιο πρωτάθλημα έστω και στο τέλος, κυρίως λόγω ατυχίας βέβαια αυτό, έδειξε ότι είμαι σε καλό δρόμο. Έπιασα το όριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, μπήκα στις 24 του παγκοσμίου κάτι που θεωρώ ότι καθιστά την χρονιά πλήρως επιτυχημένη.
Πόσο ψυχοφθόρο είναι να κυνηγάς το όριο μέχρι την τελευταία στιγμή;
Ήταν αρκετά γιατί είχαμε κάνει ένα προγραμματισμό στον οποίο θέλαμε το όριο να έρθει στην αρχή και αν δεν γινόταν να τα δώσουμε όλα στο πανελλήνιο πρωτάθλημα. Στην αρχή έτρεχα καλά, αλλά είχε ευνοϊκό άνεμο και μετά εκεί που προετοιμάστηκα για το πανελλήνιο πρωτάθλημα και λέω εδώ πιάνεις όριο τώρα, είχε κόντρα. Μετά έπρεπε μέχρι το τέλος να το κυνηγάω. Ξεκίνησα 15 Μαΐου αγώνες non stop μέχρι το παγκόσμιο. Σε κάποιους αγώνες με άγχωνε, κάποιοι πηγαίναν πιο στραβά από ότι περίμενα αλλά αυτά έχουν τα όρια, κάποια θα σε ταλαιπωρήσουν. Έπρεπε να τα αφήσω όλα πίσω και να πω τρέξε όσο πιο γρήγορα μπορείς και ότι γίνει. Αυτό έκανα και όλα πήγαν καλά. Ήξερα ότι είμαι καλά και για αυτό δεν το παράτησα. Ακόμα και αν δεν έπιανα το όριο για το παγκόσμιο μέσα στα όρια του θα το κυνηγούσα λίγο παραπάνω γιατί ήθελα να έχω το όριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες ένα χρόνο πριν και να μπορώ αυτή τη χρονιά να ξεκινήσω χωρίς άγχος.
Τι έμαθες από τη συμμετοχή σου στο παγκόσμιο του Πεκίνου;
Σαν εμπειρία είναι ότι καλύτερο έχω ζήσει στη ζωή μου. Έτυχε να είμαι και στο καλύτερο παγκόσμιο, σε μια χώρα που έδειξε ότι αγαπούσε τον αθλητισμό και στήριζε το στίβο και ήταν κάτι το μοναδικό. Στα 100 μέτρα κρατάω το ότι πέρασα στις καλύτερες 24 και ήμουν η 6η Ευρωπαία κάτι που μου δίνει κίνητρο για το ευρωπαϊκό του χρόνου. Κρατάω την πολύ καλή μου εκκίνηση και τα πρώτα 60 μέτρα στα οποία έχω βελτιωθεί πάρα πολύ. Στα 200μ. αυτό που φάνηκε είναι ότι δεν τα είχα δουλέψει πάρα πολύ φέτος. Η αλήθεια είναι ότι η προπόνηση μου ήταν καθαρά για 100μ. και μου βγήκε στα 200μ. να πιάσω το όριο γιατί είχα ταχύτητα. Έφευγα καλά στην αρχή είχα δυνάμεις στο τέλος αλλά το σημαντικό κομμάτι του 200αριού που έπρεπε εγώ να τρέχω καλά λόγω μη προπόνησης για τα 200μ. δεν μπορούσα να το βγάλω και αυτό στο μυαλό μου σημαίνει ότι είμαστε σε πολύ καλό δρόμο. Από τη στιγμή που τρέχω εκεί χωρίς προπόνηση για 200μ. και του χρόνου θα δουλέψω πολύ τα 200μ. αυτό σημαίνει ότι πάω για κάτι πολύ καλό.
Του χρόνου στους Ολυμπιακούς, θα είναι οι ίδιες κοπέλες που ήταν και στο παγκόσμιο. Πόσο καλύτερα από την 24η θέση μπορείς να πας;
Έχοντας πλέον περάσει όλο το στάδιο του πως είναι να παίρνεις μέρος σε μια μεγάλη διοργάνωση θα κυνηγήσω σίγουρα να μπω σε δυο ημιτελικούς αλλά δεν θέλω εκεί να περιοριστώ στην 24η θέση, θέλω το κάτι παραπάνω. Δεν μιλάω για είσοδο σε τελικό αλλά θέλω ένα καλό πλασάρισμα.
Πόσο κοντά είναι το όριο των 23 δευτερολέπτων;
Δεν είναι μακριά αλλά δεν είναι και κοντά. Έχω τρέξει κοντά στα 23.20 με κόντρα άνεμο και απροπόνητη για κούρσες 200 μέτρων, αυτό δείχνει ότι δεν είναι μακριά. Αλλά για να το πετύχω πρέπει να συνεχίσω την σκληρή δουλειά και να είμαι υγιής. Στο βαλκανικό θα μπορούσαμε να έχουμε τρέξει 23,0 αλλά είχε τόσο κόντρα άνεμο που παρακαλούσα στα τελευταία μέτρα να τελειώσει η κούρσα.
Μπορεί η Σχίπερς να κάνει παγκόσμιο ρεκόρ στα 200μ.;
Δεν είναι παιχνιδάκι το παγκόσμιο ρεκόρ στα 200μ. αλλά έτσι όπως την είδα την κοπέλα που είναι μόλις 23 ετών δεν είναι μακριά. Μπορεί να το απειλήσει και σίγουρα αυτός θα είναι ο στόχος της. Έχει τα προσόντα να το κάνει και μην ξεχνάμε ότι είναι λευκή. Εμένα μου άρεσε πάρα πολύ η Ελέιν Τόμπσον η οποία και αυτή του χρόνου πάει να κοντράρει τη Σχίπερς και έχει και αυτή πιθανότητες να απειλήσει το παγκόσμιο ρεκόρ.
Πως νιώθεις που η κορυφαία στιγμή της καριέρας σου θα είναι στη δεύτερη πατρίδα του πατέρα σου;
Καταπληκτικά, η καταγωγή μου είναι από εκεί (ο μπαμπάς της είναι γεννημένος στη Βραζιλία). Έλεγα ότι θα είναι το πιο ωραίο πράγμα που θα μου συμβεί μέχρι τώρα στην καριέρα μου και το ήθελα πάρα πολύ και γιαυτό λέω ότι δεν θέλω να πάω απλά για τη συμμετοχή. Θέλω να πλασαριστώ όσο γίνεται καλύτερα. Έχω πει ότι δεν κάνω όνειρα, τα όνειρα είναι για παιδιά. Για μένα οι Ολυμπιακοί αγώνες ήταν όνειρο όταν ήμουν μικρή, μετά τους έβαλα στόχο. Ο πρώτος στόχος λοιπόν που είχα βάλει στη ζωή μου πραγματοποιήθηκε, το να αγωνιστώ στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Από κει και πέρα θέλω πάνω από όλα να είμαι γερή και ο μεγαλύτερος μου στόχος θα είναι να φτάσω σε ένα επίπεδο που θα ξέρω ότι αυτό είναι το καλύτερο που μπορώ να κάνω. Δεν μιλάω για μετάλλια, όταν ξέρεις ότι έχεις κάνει το μέγιστο που μπορούσες, έχεις δουλέψει σκληρά για να κάνεις κάτι και δεν σου χαρίστηκε τίποτα τότε αυτό για μένα είναι επιτυχία.
Ποιος είναι ο προγραμματισμός για τη νέα χρονιά;
Με τον προπονητή μου είπαμε ότι θα χτυπήσουμε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, είναι ευκαιρία και στα δυο αγωνίσματα. Σίγουρα ο μεγάλος στόχος είναι οι Ολυμπιακοί και θα κυνηγήσω το όριο και για τα 100 μέτρα. Στο ευρωπαϊκό θέλω το καλύτερο αποτέλεσμα. Το να μπαίνω στον ημιτελικό στο παγκόσμιο ο στόχος μεγαλώνει και δεν θα πάω για να μπω σε ημιτελικό μόνο. Πάμε έστω για έναν τελικό. Αν μπω και στους δυο τότε είναι απόλυτη επιτυχία αλλά σίγουρα πάω για έναν τελικό. Όταν ξεκινήσουμε σιγά σιγά τη χρονιά θα δούμε και αν θα κάνουμε κλειστό στίβο καθώς είναι μια χρονιά που έχει ήδη δυο μεγάλους στόχους για εμάς τους Ευρωπαίους. Η Αμερική το ξέρω ότι είναι δύσκολο ταξίδι αλλά οι μέρες που θα πας εκεί πριν τους αγώνες για να προσαρμοστείς και άλλες τόσες μετά για να επανέλθεις θα σου φάνε χρόνο από το να προετοιμαστείς για τον ανοιχτό μετά και τους Ολυμπιακούς Αγώνες ουσιαστικά.
Ποια είναι η σχέση σου με τον προπονητή σου;
Με τον Αντώνη τον Γιαννουλάκη είμαστε μαζί από το Σεπτέμβρη του 2007, είναι ένας πάρα πολύ καλός άνθρωπος, εξαιρετικός σαν προπονητής και τα τελευταία χρόνια οι εμπειρίες του έχουν δώσει και περισσότερες γνώσεις κάτι που φαίνεται στην προπόνηση που κάνουμε. Πόσο σπουδαίος σαν προπονητής είναι φαίνεται από τους αθλητές που είχε, όπως χαρακτηριστικά είναι η Ελένη Αρτυματά, η Άντρι Σιάλου και η Γωγώ Κοκλώνη. Η σχέση η δικιά μας είναι μια πολύ ωραία σχέση, περιπετειώδης ώρες ώρες, τσακωνόμαστε πολύ συχνά, περνάμε άλλωστε πολλές ώρες μαζί.
Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζεις και πόση στήριξη υπάρχει;
Σε προσωπικό επίπεδο η μεγαλύτερη δυσκολία που μπορεί να αντιμετωπίσω είναι ο κακός μου εαυτός. Όσον αφορά την οικονομική στήριξη το να κάνεις πρωταθλητισμό ξέρουμε όλοι τι πέρα από κόπο και χρόνο θέλει και χρήματα για πάρα πολλά πράγματα. Εμείς στην Κύπρο κακά τα ψέματα κρατιόμαστε πάρα πολύ καλά. Έχουμε πάρα πολύ μεγάλη στήριξη από τον ΚΟΑ, έχουν κάνει κατηγορίες στήριξης υψηλού πρωταθλητισμού για του υψηλού επιπέδου αθλητές, έχουν βάλει για όσους έχουν Ολυμπιακά όρια έξτρα πριμ προετοιμασίας και μπορώ να πω ότι σε δύσκολους καιρούς είμαστε πολύ καλά. Εγώ είμαι πολύ τυχερή τα τελευταία δυο χρόνια έχω στο πλευρό μου τον ΟΠΑΠ Κύπρου που αν δεν υπήρχε θα ήταν λίγο πιο δύσκολα τα πράγματα. Με βοήθησαν σε πολλά πράγματα και φέτος θα έχω και την Nike Ελλάδας όπου θα μου χορηγεί αθλητικό υλικό κάτι πολύ βασικό για τους αθλητές.
