Αν υπήρχε όσκαρ ατυχίας, τότε η Μαρία Νομικού άνετα θα το διεκδικούσε ενώ σίγουρα θα κέρδισε με άνεση το βραβείο για τους πιο απρόσμενους τραυματισμούς.
του Δημήτρη Τυχάλα
[email protected]
Τον Ιούνιο του 2010 ο Τζιοβάνι Καπράρα την χρίζει βασική στην 2η αγωνιστική του ευρωπαϊκού λιγκ (με την Τουρκία στην Πάτρα) κι ενώ κάνει εξαιρετική εμφάνιση (17 πόντοι) τραυματίζεται όταν πήγε να ανέβει στο λεωφορείο που θα μετέφερε την αποστολή στο ξενοδοχείο.
Το καλοκαίρι του 2013 χάνει όλες τις υποχρεώσεις της Εθνικής μετά από επέμβαση στον ώμο κι ενώ πέρσι επανήλθε και ήταν έτοιμη να επιστρέψει, λίγες ώρες πριν η αποστολή αναχωρήσει για την Πολωνία, έσπασε το μεγάλο δάκτυλο του δεξιού της ποδιού μέσα στο σπίτι της!
«Είναι άδικο να χάνεις την ευκαιρία να αγωνιστεί με την Εθνική εξαιτίας μιας ατυχίας ή μια απροσεξίας, αλλά ελπίζω ότι φέτος δεν θα υπάρχουν άλλα τέτοια απρόβλεπτα γεγονότα γιατί πραγματικά μου έχει λείψει η αίσθηση του να παίζω με την Εθνική», παραδέχεται η 22άχρονη ακραία η οποία με την επιστροφή της έχει χάσει τον τίτλο της «μικρής» της ομάδας αφού πλέον υπάρχουν κι οι Βασιλαντωνάκη, Στράντζαλη.
«Εγώ μικρή αισθάνομαι ακόμη» λέει κι αφού ξεσπά σε γέλια συμπληρώνει για την παρουσία των νεαρών αθλητριών στην προετοιμασία της Εθνικής γυναικών στο Καρπενήσι: «Είναι καλό το ότι συνεχίζεται η παραγωγή αθλητριών ενώ επίσης είναι πολύ καλό το ότι τα περισσότερα κορίτσια είμαστε κοντά ηλικιακά κι αυτό βοηθάει στο πιο γρήγορο δέσιμο της ομάδας. Ούτως ή άλλως δεν έχουμε πολύ χρόνο στη διάθεση μας για να μπορέσουμε να δέσουμε ως σύνολο και να αφομοιώσουμε αυτά που θέλει ο κόουτς».
Με την Εθνική ομάδα να αναζητεί εδώ και χρόνια μια επιτυχία για την ίδια αυτό που δεν χρειάζεται είναι η βιασύνη. «Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια δεν έχουμε πετύχει κάτι ιδιαίτερο, αλλά δεν μπορούμε να έχουμε ως στόχο κατευθείαν την κορυφή. Βήμα, βήμα μπορούμε να πετύχουμε κάτι καλό ξεκινώντας φέτος από το να πετύχουμε όσο το δυνατόν περισσότερες νίκες στο ευρωπαϊκό λιγκ και θα δώσουμε τα πάντα για να το πετύχουμε. Κι αυτό μας έχει ζητήσει κι ο κύριος Καλμαζίδης από την πρώτη μέρα: να βγάλουμε ψυχή μέσα στο γήπεδο».
