Το άλμα εις ύψος στην Ελλάδα έχει σχεδόν ξεμείνει από αθλητές ενώ λίγοι είναι αυτοί που συνεχίζουν σε υψηλό επίπεδο. Ο Αντώνης Μέρλος είναι ένας από αυτούς, που παρ’ όλο που κυνηγά πια το όνειρό του στις ΗΠΑ, πάντα θα αγωνίζεται με τα ελληνικά χρώματα και θα θέλει να κάνει την Ελλάδα γνωστή στον κόσμο.
της Πηνελόπης Γκιώνη
[email protected]
Ο παγκόσμιος πρωταθλητής του Τάμπερε, περίπου ένα χρόνο βρίσκεται στις ΗΠΑ και στο πανεπιστήμιο της Τζόρτζια, παρακολουθώντας εκεί μαθήματα σχετικά με sport management και κάνοντας εκεί τις προπονήσεις του. «Εκεί είναι όλα διαφορετικά, δεν θυμίζει σε τίποτα Ελλάδα. Το σύστημα είναι σχεδόν τέλειο, είναι πολλά τα άτομα που ασχολούνται για να είναι η προπόνησή μου άρτια σε όλα. Ακόμη και ένα απλό πιάσιμο να νιώσω θα κάνω εξετάσεις συνεχώς, μέχρι να είμαι εντελώς καλά. Αυτό επιβάλλει το σύστημα και παρ’ όλο που ακούγεται υπερβολικό, είναι λογικό. Από άποψη διασκέδασης, θα πω πάλι πως δεν θυμίζει Ελλάδα. Τα μαθήματα στο πανεπιστήμιο είναι υποχρεωτικά οπότε δεν μου αφήνουν ελεύθερο χρόνο ενώ έχουμε μια κενή μέρα, συνήθως, την Κυριακή που δεν προλαβαίνεις να κάνεις πολλά. Έχω φουλ γεμάτο πρόγραμμα αλλά επειδή έχω έναν σκοπό, αυτό και δεν με ενοχλεί».
Στην ηλικία των 19 ετών, έχοντας συνηθίσει σε ελληνικά δεδομένα με συγκεκριμένο προπονητή, πρόγραμμα και χώρο, παίρνοντας μια τέτοια απόφαση είναι σίγουρο πως πολλά θα αλλάξουν και όλα κρίνονται στην ψυχολογία, όπως τόνισε ο ίδιος στο Sporstfeed.
«Ένα τέτοιο ταξίδι δεν γίνεται να μην σε αλλάξει. Όταν πρωτοπήγα νόμιζα ότι έχω ξεχάσει πως πηδάμε τον πήχη. Ήταν όλα αλλιώς από αυτά που είχα συνηθίσει. Σιγά σιγά το βρίσκεις, αρκεί να μην λυγίζεις. Ξέρεις πως θα είναι δύσκολο. Αν ήταν εύκολο θα πήγαιναν όλοι»
Μια τέτοια απόφαση έγινε με σκοπό. Ο νεαρός άλτης, έχοντας αποδείξει το ταλέντο του, αφού ξεκινώντας σε σχετικά μεγάλη ηλικία (15 ετών) τον στίβο και τον πρωταθλητισμό, μένει προσγειωμένος και επιζητά νίκες στην κατηγορία του χωρίς να βιάζεται να αγωνιστεί με τους άντρες. «Είμαι ακόμη 19, πιστεύω πως έχω μπροστά μου πολύ καιρό να αγωνίζομαι. Αυτό που με ενδιαφέρει τώρα είναι η κατηγορία των νέων, έχω να δώσω πολλά εκεί. Στο πανευρωπαικό της Σουηδίας ξέρω με ποιους θα αγωνιστώ και θα πάω να υπερασπιστώ τον τίτλου του παγκόσμιου πρωταθλητή. Δεν κυνηγάω το κλειστό της Γλασκόβης (ευρωπαϊκός_ προς το παρόν».
Με ατομικό ρεκόρ 2.23μ. ο Μέρλος θα κυνηγήσει σταθερά άλματα και, για την εμπειρία, την πρόκριση για το Τόκιο. «Θέλω να σταθεροποιηθώ στα 2.20μ. ώστε να μπορώ να ανεβαίνω σιγά και σταθερά. Αν έχω σταθερά άλματα στα 2.20μ., μπορώ να πηδάω το ατομικό μου ρεκόρ και παραπάνω. Αν γίνει αυτό, θα μπορώ να κυνηγήσω την πρόκριση στο Τόκιο. Θα είναι μια ξεχωριστή εμπειρία και, αν προκριθώ, θα βάλω στόχο τον τελικό. Εκεί δεν θα με νοιάξει τίποτα άλλο, ξέρω πως είναι δύσκολη υπόθεση το βάθρο. Οι Ολυμπιακοί δεν είναι σαν τους άλλους αγώνες, δεν χάνεται τέτοια ευκαιρία αν μου δοθεί».
Οι στρατιωτικές του υποχρεώσεις έφεραν τον Κορίνθιο άλτη στην Θεσσαλονίκη όπου και προπονείται με το γκρουπ του Γιώργου Τσούγκου με το πρόγραμμα του προπονητή του πια, Πέτρου Κυπριανού. Αν κάποιος του πρότεινε να γυρίσει πίσω, μάλλον δείχνει διστακτικός προς το παρόν. «Γύρισα για να μην θεωρηθώ λιποτάκτης, έπρεπε να κανονίσω την θητεία μου και παράλληλα θα περιμένω να γραφτώ στο ΤΕΦΑΑ Θεσσαλονίκης, τυπικά. Με το γκρουπ του Γιώργου Τσούγκου περνάω πολύ ωραία, όλη ομάδα με έχει καλοδεχτεί. Η προπόνησή μου είναι ίδια συν κάποιες ασκήσεις του κυρίου Τσουγκου που βοηθούν στην βελτίωση του σώματός μου. Τον θαυμάζω σαν προπονητή για την ηρεμία του και αυτό που περνάει στα παιδιά. Όσον αφορά την παραμονή μου στις ΗΠΑ, προς το παρόν δεν έχω σκοπό να γυρίσω, μέχρι το Τόκιο τουλάχιστον. Μετά το Τόκιο, θα δω πως θα εξελιχθούν τα πράγματα».
Σύμφωνα με το πρόγραμμα του, στις 4 Ιανουαρίου ο Μέρλος θα βρίσκεται και πάλι στην βάση του, στο Πανεπιστήμιο της Τζόρτζια.
