Μπορεί ο πόλεμος στην Ουκρανία και η εγχώρια ελληνική επικαιρότητα να έχουν εκτοπίσει τον κορονοϊό από την πρώτη θέση του ενδιαφέροντος, ωστόσο τον αθλητισμό τον επηρεάζει ακόμα και υπάρχει θέμα με όσους έχουν επιλέξει να μην προχωρήσουν σε εμβολιασμό.
Ο Στέφανος Τσιτσιπάς ήταν η μοναδική ελληνική περίπτωση ανεμβολίαστου Έλληνα αθλητή που το είχε δηλώσει δημόσια, προχωρώντας όμως στη συνέχεια στον εμβολιασμό καθώς δε θα μπορούσε να αγωνιστεί στην Αυστραλία και τις ΗΠΑ.
Το τελευταίο δίμηνο έχουν ακυρωθεί συμμετοχές σε διεθνείς αγώνες καθώς είτε η οικοδέσποινα χώρα, είτε οι ίδιοι οι διοργανωτές (παγκόσμιες και ευρωπαϊκές ομοσπονδίες) έχουν επιλέξει να διατηρήσουν τα πολύ αυστηρά υγειονομικά πρωτόκολλα, έχοντας τον πλήρη εμβολιασμό ως απαραίτητη προϋπόθεση συμμετοχής.
Ενώ παγκοσμίως (πλην Κίνας) τα μέτρα έχουν χαλαρώσει και σε κάποιες περιπτώσεις έχει αρθεί η υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού, οι οργανωτικές αρχές αθλητικών αγώνων επιμένουν. Είναι χαρακτηριστικό το θέμα που δημιουργήθηκε στις ΗΠΑ, όπου αρκετοί (μάνατζερ αθλητών κυρίως) έχουν εκφραστεί αρνητικά για την απόφαση της World Athletics να θέτει ως προαπαιτούμενο τον εμβολιασμό, αγνοώντας (μάλλον ηθελημένα) πως για να εισέλθει κάποιος στις ΗΠΑ, πρέπει να παρουσιάσει πιστοποιητικό εμβολιασμού.
Καλώς ή κακώς υπάρχουν κάποιοι που έχουν επιλέξει να μην εμβολιαστούν. Είναι δικαίωμά τους. Καλώς ή κακώς όμως, οι διοργανωτές είναι αυτοί που θέτουν τους όρους συμμετοχής σε κάθε αθλητική διοργάνωση.
Οι αθλητικές ομοσπονδίες είναι αυτές που καλούνται να διαχειριστούν την κατάσταση και να κάνουν τον προγραμματισμό τους για τα παγκόσμια και τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, ανάλογα με τα πρωτόκολλα της κάθε χώρας και παγκόσμιας ή ευρωπαϊκής ομοσπονδίας (συνήθως η ευρωπαϊκή ακολουθεί την παγκόσμια).
To πρόβλημα για τις αθλητικές ομοσπονδίες είναι πως το ανακαλύπτουν την τελευταία (κυριολεκτικά) στιγμή και έτσι χάνονται χρήματα (έξοδα ταξιδιού) ή θέσεις στην ομάδα.
