Θρυλική συνάντηση

Μια ιδιαίτερη συνάντηση με ιστορία και με πολλά κοινά στοιχεία έγινε στο Μονακό και στο «γκαλά» της IAAF. Δύο θρύλοι του στίβου η Χάικε Ντρέσλερ και η Μαρίτα Κοχ με αφορμή την είσοδό τους στο Hall of Fame βρέθηκαν στην έδρα της παγκόσμιας ομοσπονδίας.

του Τόλη Λελεκίδη
[email protected]
φωτογραφίες Τζιανκάρλο Κολόμπο

Και οι δύο είναι πρώην Ανατολικογερμανίδες, Ολυμπιονίκες και παγκόσμιες πρωταθλήτριες, με πολλά παγκόσμια ρεκόρ στην καριέρα τους, ενώ μοιράζονται το ίδιο ρεκόρ στα 200μ. με 21.71.
Η Ντρέσλερ αποσύρθηκε πριν από δέκα χρόνια στα 39 της χρόνια έχοντας κερδίσει δύο Ολυμπιακούς τίτλους και τέσσερις παγκόσμιους σε κλειστό και ανοιχτό. Από την άλλη η Κοχ κρέμασε τα σπάικς της το 1987. «Είχα μια σχέση αγάπης-μίσους με τα 400μ. και αν δεν είχα κολλήσει σε αυτό το αγώνισμα δεν θα είχα τόση διάρκεια», λέει η Κοχ που το παγκόσμιο ρεκόρ στα 400μ. με 47.60 κλείνει του χρόνου 30 χρόνια. «Το διασκέδαζα να τρέχω μικρότερες αποστάσεις και να αγωνίζομαι σον κλειστό. Όταν αποσύρθηκα το 1987, δεν ήταν λόγω του αχίλλειου μου, αλλά για το γεγονός ότι είχα κερδίσει τα πάντα που ήθελα. Ήταν η σωστή στιγμή να αποσυρθώ από τον αθλητισμό».

«Όταν ξεκίνησα στον στίβο, δεν πίστευα ότι θα κρατούσα τόσο όσο έμεινα», είπε με την σειρά της η Ντρέσλερ. «Είχα μια υπέροχη στιγμή. Έκανα τόσα πράγματα και ευχαριστήθηκα τον αθλητισμό μου τόσο πολύ. Ίσως γι’ αυτό είχα τόσο μεγάλη καριέρα. Είχα κάποιους φανταστικούς αγώνες εναντίον της Τζάκι Τζόινερ-Κέρσι, αλλά το καλύτερό μου είναι όταν κέρδισα τον τίτλο το 2000 όταν δεν ήμουν πια τόσο νέα. Τα μίντια πάντα είχαν πρόβλημα με την ηλικία και δεν πιστεύουν ότι κάποιος μπορεί να πηδήξει καλά και να κερδίσει τους Ολυμπιακούς στα 35 του».
Στο Σίδνεϊ η Ντρέσλερ κατέκτησε το χρυσό στο μήκος, οκτώ χρόνια μετά όταν είχε αναδειχθεί Ολυμπιονίκης στη Βαρκελόνη. Όμως ακόμη και σήμερα οι δυο τους προσπαθούν να διατηρούν τη φόρμα τους. Μάλιστα, η Ντρέσλερ θα τρέξει του χρόνου στο μαραθώνιο στη Φρανκφούρτη. Από την άλλη η Κοχ κάθε Παρασκευή παίζει μπάσκετ και χόκεϊ.

Όσον αφορά ποια θεωρούν την καλύτερη επίδοσή τους η Κοχ ανέφερε φυσικά για το παγκόσμιο ρεκόρ στα 400μ. και η Ντρέσλερ όμως θυμάται το 7.63μ. στο μήκος που πέτυχε στο Σεστριέρε, αλλά δεν μέτρησε ως παγκόσμιο ρεκόρ, καθώς ο άνεμος ήταν ευνοϊκός (+2,1).
«Στο Σεστριέρε το 1992 πήδηξα 7.63μ., αλλά δεν πήρα τη Φεράρι μου. Θα ήταν ένα φανταστικό παγκόσμιο ρεκόρ. Ήμουν σε φόρμα το 1992, αλλά ο αδύνατος αγώνας μου ήταν στους Ολυμπιακούς γιατί πιέστηκα πολύ. Πήδηξα μόνο 7.14μ., αλλά κατάφερα να νικήσω για δύο εκατοστά».
Για την κούρσα της εκείνη η Κοχ θυμάται: «Τα πρώτα μου 100μ. ήταν καλά, στα 200μ. δεν ένιωσα κουρασμένη. Ακόμη και στα 300μ. ένιωθα δυνατή. Τα τελευταία 100μ. ήταν απαίσια, αλλά πάντα αυτό είναι το θέμα στα 400μ».