O τελικός των 100μ εμποδίων ήταν πραγματικά μια έκπληξη που ήρθε από τον πρώτο διάδρομο τόσο για τους θεατές όσο και για τις ίδιες τις αθλήτριες που συμμετείχαν, αφού η Ντανιέλ Γουίλιαμς ήταν εκτός μεταλλίων από κάθε μεγάλη διοργάνωση των τελευταίων 4 ετών και πόσο μάλλον από την πρώτη θέση του βάθρου.
της Ελισάβετ Γρηγοριάδου
[email protected]
Έπειτα από την παρουσίαση των αθλητριών και αφού πήραν την θέση της τους στο βατήρα της εκκίνησης η κάμερα εστίαζε στην τετράδα των Τζάσμιν Καμάτσο Κουίν (Πουέρτο Ρίκο), Τόμπι Αμουσάν (Νιγηρία), Ντεβίν Κάρλτον (Μπαχάμες) και Κέντρα Χάρισον (ΗΠΑ), διότι θεωρούνταν οι αθλήτριες με τις περισσότερες ικανότητες και ελπίδες να κερδίσουν την κούρσα. Η εκκίνηση δόθηκε και τις παρακολουθούμε να πηγαίνουν εξαιρετικά πλην της Αμουσάν που έμεινε πίσω, αλλά στα τελευταία μέτρα η Ντανιέλ Γουίλιαμς έβγαλε την μαχήτρια που κρύβει μέσα της και πήρε τη νίκη στο νήμα.
Ακόμα και όσοι παρακολουθούν το παγκόσμιο από τις τηλεοράσεις τους συνειδητοποίησαν τους πανηγυρισμούς των Τζαμαϊκανών φιλάθλων στις κερκίδες από τον θόρυβο όταν βγήκαν τα επίσημα αποτελέσματα και το όνομα της Γουίλιαμς ήταν στην πρώτη θέση. Άλλωστε ήταν και πολύ σημαντικό και για τους ίδιους καθώς διανύαμε την 6η μέρα της διοργάνωσης και δεν είχαν κερδίσει ακόμα κάποιο χρυσό μετάλλιο (που να ήξεραν τι τους περίμενε αργότερα). Η Γουίλιαμς κέρδισε πολύ σπουδαίες αθλήτριες και έκλεψε το χρυσό μετάλλιο για 0.01 από την χρυσή Ολυμπιονίκη του Τόκιο, Καμάτσο Κουίν, που κυνηγά αυτήν την πρώτη θέση αλλά δεν της έρχεται.
Η Γουίλιαμς σε 20 μέρες περίπου θα γιορτάσει τα 31α της γενέθλια και έκανε ένα μεγάλο δώρο στον εαυτό της. Οκτώ χρόνια πριν, στην «Φωλιά του Πουλιού» στο Πεκίνο έτρεξε τον αγώνα της ζωής της για να κερδίσει το πρώτο της χρυσό μετάλλιο σε παγκόσμιο πρωτάθλημα, αλλά τα επόμενα χρόνια δεν ήταν εύκολα. Το 2016 δεν κατάφερε να προκριθεί για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο και το 2017 στο παγκόσμιο του Λονδίνου έμεινε εκτός τελικού κατακτώντας την 18η θέση. Το 2019 επέστρεψε στα μετάλλια στο παγκόσμιο της Ντόχα, αφού τερμάτισε τρίτη, αλλά ακολούθησε και άλλη πτώση στις αποδόσεις της. Δεν κατάφερε να μπει στην Ολυμπιακή ομάδα ούτε για το Τόκιο, ενώ στο Όρεγκον ήταν 6η. Παρ’ όλα αυτά δεν κλονίστηκε και επανήλθε στην κορυφή του κόσμου την κατάλληλη στιγμή.
«Ακόμα δεν πιστεύω ότι κέρδισα σε ένα τόσο δύσκολο αγώνα. Έδωσα πολλούς αγώνες με αυτές τις κυρίες όλο το χρόνο και πάντα με άφηναν εκτός. Αλλά είχα τέτοια εμπιστοσύνη στην προπόνησή μου και στις ικανότητές μου που δεν έπαψα ποτέ να πιστεύω. Όταν κέρδισα το 2015 ήταν απίστευτο. Αλλά αυτό το μετάλλιο χρειάστηκε πολλή σκληρή δουλειά, πολλά χρόνια μόχθου και τραυματισμών, να χάσω την αυτοπεποίθησή μου και να παλέψω για να επιστρέψω στο στάδιο που είμαι σήμερα. Είναι φοβερό το συναίσθημα, η Τζαμάικα είναι μια περήφανη χώρα και μας αρέσει να κερδίζουμε. Ήρθα εδώ γνωρίζοντας ότι μπορούσα να κερδίσω», ήταν το λόγια της μετά την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στην Βουδαπέστη.
