Connect with us

INTERVIEW

Το μετάλλιο του Καπράλου

Published

on

Χορτάτος από προβολή και από καλά λόγια, ο Σπύρος Καπράλος μας ξέκοψε ευθύς εξ αρχής τη διάθεση να του πλέξουμε το εγκώμιο για υλοποίηση του προγράμματος «Υιοθετήστε έναν αθλητή στον δρόμο για το Ρίο 2016». Έστω και το project έφερε εξ ολοκλήρου τη δική του σφραγίδα. Ο πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής το εμπνεύστηκε, εκείνος το έτρεξε και ο ίδιος το ολοκλήρωσε με εντυπωσιακά αποτελέσματα και του αξίζει το χρυσό μετάλλιο.

συνέντευξη Σταύρος Γεωργακόπουλος
[email protected]

«Η αλήθεια είναι ότι δεν μου αρέσουν τα κομπλιμέντα. Εντάξει η προσπάθεια ήταν μεγάλη για να βοηθηθούν οι αθλητές μας άλλα δεν μου αρέσει να λέτε για μένα. Ήταν μια προσπάθεια που βοήθησαν και άλλοι άνθρωποι», ήταν τα πρώτα λόγια του. Γνώριζε, βέβαια, τη γνώμη μας για το εγχείρημα. Ήξερε ο πρόεδρος της ΕΟΕ ότι αποδίδαμε σε εκείνο την επιτυχία του προγράμματος. Διότι σε μεγάλο βαθμό στηρίχθηκε σε προσωπικές γνωριμίες, σε φιλίες και σε συνεργάτες.
«Σωστό είναι αυτό γιατί στην προσπάθεια χρησιμοποίησα όσους γνωστούς και φίλους είχα για να μπορέσουμε να έχουμε καλό αποτέλεσμα για τους αθλητές μας. Μην ξεχνάμε ποτέ ότι ο ρόλος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής είναι να μπορεί να βοηθάει τους αθλητές μας, τους καλύτερους αθλητές της χώρας να προετοιμάζονται σωστά για να μπορούν να διεκδικούν και να πετύχουν την πρόκριση τους στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αν τώρα, μας φέρνουν και μετάλλια ακόμα καλύτερο για την χώρα, για τους ίδιους και για όλους εμάς που έχουμε βάλει το χεράκι μας στην προσπάθειά τους».

Οι Έλληνες θέλουν επενδύσεις στον αθλητισμό. Οι Έλληνες θέλουν να βλέπουν μετάλλια. Οι Έλληνες θέλουν διακρίσεις. Αισθάνονται υπερήφανοι όταν διακρίνονται οι αθλητές μας σε οποιαδήποτε διεθνή διοργάνωση. Και εγώ αισθάνομαι διπλά υπερήφανος διότι είμαι και πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής. Μην ξεχνάμε επίσης ότι έχω υπηρετήσει τον αθλητισμό, από τις διάφορες βαθμίδες. Υπήρξα αθλητής και έλαβα μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Επομένως αυτό είναι ένα μεγάλο κίνητρο!

Ποιο, όμως, ήταν το κίνητρο για τον Σπύρο Καπράλο; Ήταν προσωπικό για να εδραιώσει τη θέση του στην ΕΟΕ; Την απάντηση τη δίνει ο ίδιος.
«Μα, δεν ψηφίζουν οι αθλητές στις εκλογές. Οι ομοσπονδίες ψηφίζουν και στην περίπτωση της αθλητικής υιοθεσίας όλα γίνονται σε απ’ ευθείας επαφή των οργανισμών, των επιχειρηματιών και των εταιριών με τους αθλητές. Χωρίς την παραμικρή μεσολάβηση των oμοσπονδιών. Φυσικά και υπάρχει προσωπικό κίνητρο. Θέλω να νιώθω υπερήφανος όταν πηγαίνω στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Να βλέπω Έλληνες αθλητές να αγωνίζονται και να διακρίνονται. Είναι κάτι που νομίζω ότι το θέλει ο κάθε Έλληνας. Όταν κάναμε μια σχετική έρευνα στα 11 εκατομμύρια των Ελλήνων, για να δούμε αν η κρίση έχει επηρεάσει τη σχέση με τον αθλητισμό και μήπως πρέπει να μειώνονται τα χρήματα που δίνονται από τον κρατικό προϋπολογισμό, οι απαντήσεις ήταν ξεκάθαρες: Οι Έλληνες θέλουν επενδύσεις στον αθλητισμό. Οι Έλληνες θέλουν να βλέπουν μετάλλια. Οι Έλληνες θέλουν διακρίσεις. Αισθάνονται υπερήφανοι όταν διακρίνονται οι αθλητές μας σε οποιαδήποτε διεθνή διοργάνωση. Και εγώ αισθάνομαι διπλά υπερήφανος διότι είμαι και πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής. Μην ξεχνάμε επίσης ότι έχω υπηρετήσει τον αθλητισμό, από τις διάφορες βαθμίδες. Υπήρξα αθλητής και έλαβα μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Επομένως αυτό είναι ένα μεγάλο κίνητρο! Και όταν βλέπω τους αθλητές να υποφέρουν και να αναγκάζονται να κάνουν μια σειρά από πράγματα χωρίς να είναι προσηλωμένοι στον στόχο τους, είναι κάτι που με σκοτώνει και για αυτό και μόνο τον λόγο έκανα μεγάλη προσπάθεια».

Μία από τις εύλογες απορίες όλων μας αφορά στο ερέθισμα που ενέπνευσε τον Σπύρο Καπράλο και τον οδήγησε στη δημιουργία του προγράμματος.
«Από εμπνεύσεις σκίζουμε στην Ελλάδα και από ιδέες έχουμε πολλές! Το θέμα είναι πώς αυτές οι ιδέες μπορούν να υλοποιηθούν και νιώθω πραγματικά περήφανος που έχουμε φτάσει στο στάδιο της υλοποίησης. Να σας πω και κάτι ακόμα, όταν βλέπω ότι στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, της Ανατολικής Ευρώπης, οι Ολυμπιακές Επιτροπές, οι αθλητικές τους ομοσπονδίες, όλοι τρέχουν προς άγρα ιδιωτικών χορηγών, αυθόρμητα σκέφτομαι “γιατί όχι και εμείς;”. Και εκεί είχανε μάθει με το κρατικό χρήμα αλλά εκεί προσπαθήσανε».

Σημαντικό ρόλο στην εκπόνηση του προγράμματος έπαιξαν οι αθλητές. Αρκετοί από τους οποίους έσπευσαν και ζήτησαν βοήθεια από την ΕΟΕ.
«Τα θέματα του ελληνικού αθλητισμού δεν λύνονται στην Ελλάδα και πολλά αθλήματα το αντιμετώπισαν στην πράξη. Πολλά αθλήματα είναι άγνωστα δεν μπορούν να έχουν την ίδια προβολή που έχουν τα μεγαλύτερα αθλήματα. Επομένως στα μεγαλύτερα αθλήματα πρέπει να γίνονται προσπάθειες από την ίδια την ομοσπονδία, τα μικρά αθλήματα τα λιγότερο γνωστά, τα λιγότερο προσιτά στον Έλληνα είναι και πιο δύσκολα στο θέμα των χορηγιών. Αλλά πρέπει να γίνεται προσπάθεια, δεν μπορεί το μόνο πράγμα που θα σκεφτόμαστε να είναι πως θα ξοδέψουμε λεφτά. Πρέπει να σκεφτόμαστε και πώς θα φέρουμε λεφτά στον ελληνικό αθλητισμό από άλλες πηγές. Πολλοί αθλητές άρχισαν και ερχόντουσαν σε μένα που ξέρουν την ευαισθησία μου και την αγάπη μου γι αυτούς γιατί προϋπήρξα και αθλητής. Όταν άκουγα διάφορες τραγικές ιστορίες, από αθλητές που πήγαιναν στο εξωτερικό να αγωνιστούν σε παγκόσμια πρωταθλήματα και δεν είχαν χρήματα για να μείνουν στο ξενοδοχείο και φιλοξενούνταν σε σπίτι ομογενών. Ή όταν άλλοι αθλητές πήγαιναν για να αγωνιστούν στην Νότιο Γαλλία και έπαιρναν εισιτήριο γιατί βρίσκανε φτηνό αεροπορικό μέχρι την Ιταλία και μετά νοίκιαζαν ένα αυτοκίνητο και μοιραζόντουσαν τα έξοδα και κοιμόντουσαν μέσα στο αυτοκίνητο για να φτάσουν εκεί πέρα γιατί δεν είχαν αρκετά χρήματα, ένοιωσα και σαν άνθρωπος και σαν αθλητής και σαν πρόεδρος της Ολυμπιακής Επιτροπής. Ένιωσα ντροπή και είπα ας κάνουμε ότι μπορούμε για να βοηθήσουμε αυτούς τους αθλητές να δούμε τι μπορούμε».

Η ιδέα άρχισε να γίνεται πράξη. Μέσα από προσωπική προσπάθεια και πολλές εργατοώρες αφιερωμένες σε συναντήσεις και προσωπικές επαφές.
«Φτιάξαμε ένα βιβλιαράκι. Ζήτησα από κάθε αθλητή να μου βάλει μέσα σε δύο σελίδες τα προσωπικά του στοιχεία. Τις διακρίσεις του. Ένα minimum χρημάτων που θα χρειαζόταν για να κάνει μια υποφερτή προετοιμασία μέχρι το Ρίο δηλαδή για το 2014-15-16. Και μετά φτιάχνοντας αυτό το βιβλιαράκι πήγα πόρτα – πόρτα. Σε φίλους, σε γνωστούς τραπεζίτες, σε επιχειρηματίες. Τους ζήτησα να βοηθήσουν. Τι ανακάλυψα στη διάρκεια των επαφών; Αν και συνήθως μιλάμε με αρνητικά λόγια για τους περισσότερους, εγώ από πολλούς την διάθεση για προσφορά. Διαπίστωσα ότι προσφέρουν πάρα πολλά σε αγαθοεργούς σκοπούς. Παρόλο που ο αθλητισμός δεν ήταν η προτεραιότητα κανενός, γιατί υπήρχαν και άλλοι σκοποί, όμως είδα πραγματικά με τα μάτια μου την βοήθεια που παρέχουν εκεί που αντιλαμβάνονται την πραγματική ανάγκη. Παρόλα αυτά πείστηκαν ότι, σε απευθείας συνεργασία με ορισμένους αθλητές, τα χρήματα θα πάνε εκεί που πρέπει και ότι θα πιάσουν τόπο».

Προκαλεί απορίες η ευκολία με την οποία ο πρόεδρος της ΕΟΕ ξεπέρασε εμπόδια που αδυνατεί να βγάλει από τον δρόμο του αθλητισμού το ελληνικό κράτος. Η ευκολία με την οποία προσπέρασε τις ενστάσεις των επιχειρηματιών.
«Πολλοί από αυτούς δεν θέλανε και δεν θέλουν ακόμα να φανούν και να εμφανιστούν. Ακόμα και για την εκδήλωση έχω πρόβλημα με μερικούς που δεν θέλουν να εμφανιστούν. Αντί να φανούν οι ίδιοι, μου έλεγαν “βάλε μια εταιρία, ένα όνομα. Δεν θέλω να φαίνομαι και δεν θέλω να ακούγομαι”. Θα έρθουν πολλοί από αυτούς θα έρθουν».

Από τη συζήτηση προκύπτει η έλλειψη επιθυμίας των επιχειρηματικών να συνεργαστούν με τις ομοσπονδίες. Προτιμούσαν τις απευθείας επαφές με τους αθλητές.
«Για να μην υπάρξουν προβλήματα και επειδή η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή δεν θέλει να μπει μέσα σε όλα αυτά, όπως και πολλοί από τους ανθρώπους που προσφέρουν χρήματα δεν θέλουν να τα δώσουν μέσω των ομοσπονδιών, εμείς ακολουθήσαμε διαφορετικό τρόπο υιοθεσίας. Οι επιχειρηματίες φοβούνται πολλές φορές ότι τα χρήματα που δίνονται δεν φτάνουν στον τελικό προορισμό τους. Ότι πηγαίνουν για άλλες, πάγιες ανάγκες των ομοσπονδιών. Εκείνοι, όμως, ήθελαν να βοηθήσουν τους αθλητές. Γι’ αυτό ακριβώς, εμείς φέραμε σε απ’ ευθείας επαφή τους αθλητές με τους ανθρώπους, οι θα τους βοηθήσουν. Δεν είναι χορηγοί! Θετοί αθλητικοί γονείς είναι. Έτσι τους λέω. Δεν τους λέω χορηγούς. Τους θεωρώ ανθρώπους που βοηθάνε τους αθλητές και βρίσκονται διάφοροι τρόποι. Για παράδειγμα, έχω ακούσει περιπτώσεις που ο θετός αθλητικός γονιός πληρώνει το αεροπορικό εισιτήριο για να πάνε οι αθλητές σε αγώνες στο εξωτερικό ή σε άλλες περιπτώσεις τους καλύπτουν τα έξοδα του ξενοδοχείου των αγώνων του εξωτερικού ή σε άλλες περιπτώσεις καλύπτουν έξοδα του προπονητή, σε άλλες περιπτώσεις τους αγοράζουν εξοπλισμό. Ξέρω για περιπτώσεις που τους αγόρασαν ιστιοπλοϊκό σκάφος ή πανιά για το σκάφος».

Τα επιχειρήματα που χρησιμοποίησε ο πρόεδρος της ΕΟΕ ήταν διαφορετικά σε κάθε περίπτωση. Σε όλες τις διαπραγματεύσεις, όμως, φρόντισε να δείξει ότι εκείνος έμπαινε μπροστάρης.
«Ο Καπράλος έχει συμμετοχή σε όλα. Κοιτάξτε, πράγματι, για να μπορέσω να γίνω πολύ περισσότερο πιστευτός σε όλους όσους πήγαινα, έπρεπε να δείξω ότι πρώτος εγώ είμαι εκείνος που συμβάλει στην προσπάθεια. Επομένως έπεισα τους ανθρώπους στην εταιρία που εργάζομαι να μπορέσουνε να βοηθήσουνε 2 ιστιοπλόους, οι οποίοι όταν ήρθαν και μας είπαν τις ιστορίες τους, πραγματικά όλοι παραδέχθηκαν πως αξίζει τον κόπο να βοηθήσουμε αυτά τα παιδία. Έτσι ακριβώς έχει γίνει και είμαστε χαρούμενοι. Διότι αυτά τα παιδιά ήδη πάνε πολύ καλά στους αγώνες τους».

Η ηθική επιβράβευση για την οποία συζητούσαμε! Η υπερηφάνεια του ανθρώπου που ηγείται του ελληνικού αθλητισμού. Αλλά και όσων συνδράμουν την προσπάθεια των δύο ιστιοπλόων, αλλά και των υπολοίπων αθλητών που παλεύουν για να σηκώσουν ψηλά την ελληνική σημαία! Όπως σηκώνει ψηλά ο Σπύρος Καπράλος τον ελληνικό αθλητισμό.

Οι απόψεις - editorial που δημοσιεύονται στο Sportsfeed απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του Sportsfeed το οποίο τηρεί πιστά τις αρχές της ελευθεροτυπίας: Η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης. Copyright © 2022 Sportsfeed.gr

*/