Τί συμβαίνει συνήθως μετά τον Δεκαπενταύγουστο; Οι πόλεις γεμίζουν, οι παραλίες (ψιλό)αδειάζουν κι όλες οι ομάδες βόλεϊ αρχίζουν προετοιμασία, αφού ειδικοί (και μη) έχουν αποφανθεί ότι απαιτούνται μίνιμουμ 8 εβδομάδες προετοιμασίας για να αντέξει μια ομάδα… Τί συμβαίνει συνήθως λίγες ημέρες πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα; Ειδικοί (και μη) δίνουν τα προγνωστικά τους για τους στόχους της κάθε ομάδας δημιουργώντας τις κατηγορίες των φαβορί, των αουτσάιντερ και των υποψήφιων να αποχαιρετίσουν την κατηγορία.
του Δημήτρη Τυχάλα
[email protected]
Τι συμβαίνει όταν όλα τα παραπάνω ανατρέπονται και η ομάδα του ΑΟ Κηφισιάς που ξεκίνησε τελευταία απ’ όλες προετοιμασία, συμπλήρωσε το ρόστερ της δέκα ημέρες πριν το πρωτάθλημα και ενώ θεωρείτο από τα φαβορί για υποβιβασμό, μετά από 14 αγωνιστικές είναι στην 4η θέση, ένα βαθμό πίσω από τη 2η έχοντας κερδίσει από δύο φορές τα δύο μεγάλα φαβορί του τίτλου Ολυμπιακό και Φοίνικα Σύρου; Πολύ απλά, ειδικοί (και μη) καταπίνουμε τη γλώσσα μας.
Στα Βόρεια Προάστια της Αθήνας, εκεί όπου οι περισσότεροι έχουν στο μυαλό τους μια εικόνα χλιδής και καλοπέρασης, μια ομάδα που απέχει (σε θεωρητικό επίπεδο) παρασάγγας από το πρότυπο του επαγγελματικού κλαμπ έχει καταφέρει να βάλει τα γυαλιά σε πολλούς.
Γιατί ναι μεν ο Εθνικός Αλεξανδρούπολης έχει κερδίσει (και δικαιολογημένα) τα φώτα της δημοσιότητας καθότι πρωτοπόρος, ωστόσο εφάμιλλο αν όχι μεγαλύτερο είναι το κατόρθωμα του απίθανου ΑΟ Κηφισιάς.
«Αυτή η ομάδα έχει 8 παίκτες κι οι υπόλοιποι βρίσκονται εκεί για να παίρνουν άδειες από τις δουλειές τους ή να περάσουν το στρατιωτικό στο ΑΣΑΕΔ», έλεγαν περιπαικτικά οι παροικούντες στη βολεϊκή Ιερουσαλήμ.
Αυτά τα πικρόχολα σχόλια δεν γινόταν εν κρυπτώ, ωστόσο ο αρχιτέκτονας (και) του φετινού ΑΟΚ Κώστας Αρσενιάδης ποτέ δεν τα έδωσε σημασία. «Τα καφενειακά σχόλια δεν μας αγγίζουν. Εγώ ξέρω ότι δεν υπάρχει προπόνηση της ομάδας μας με λιγότερους από 12 παίκτες και κυρίως ότι κάθε μέρα στο γήπεδο γίνεται σκοτωμός», λέει ο προπονητής της Κηφισιάς και συνεχίζει με το ίδιο πάθος για τους παίκτες του: «Ναι, έχουμε ελάχιστους καθαρόαιμους επαγγελματίες, αλλά είμαστε γεμάτοι από ‘επαγγελματίες’ στην συνείδηση και την νοοτροπία. Τα περισσότερα παιδιά έρχονται στο γήπεδο μετά τη δουλειά τους, γιατί είναι συνειδητοποιημένοι και ξέρουν πως θα βγάλουν το ψωμί τους και δίνουν όλο τους το είναι».
Σε κάθε ομάδα όσοι δεν παίζουν λογικό είναι να γκρινιάζουν, αλλά στην Κηφισιά «…ο καθένας ξέρει τον ρόλο του και τον απολαμβάνει. Υπάρχουν παιδιά που ξέρουν ότι ίσως δεν θα παίξουν καθόλου, όμως είναι κάθε μέρα στο γήπεδο και βοηθούν την ομάδα να λειτουργήσει. Είμαστε η πιο κοντή ομάδα του πρωταθλήματος, ίσως δεν έχουμε τους ποιοτικούς παίκτες που έχουν άλλες ομάδες, αλλά κάνουμε προπόνηση υψηλού επιπέδου κι αυτό μας βοηθάει» συμπληρώνει ο Αρσενιάδης ο οποίος και στην πρώτη του χρονιά στην Κηφισιά είχε οδηγήσει την ομάδα στην 5η θέση και στο Βαλκανικό Κύπελλο.
Για τον έμπειρο τεχνικό το ότι η ομάδα του δεν μπορεί να κάνει διπλές προπονήσεις (γιατί απλά οι παίκτες δουλεύουν) δεν είναι πρόβλημα αφού με καλή θέληση όλα ξεπερνιούνται αν και όπως παραδέχεται «αυτό είναι ένα ακόμη παράσημο για τους παίκτες μου που είναι αναγκασμένοι να τα κάνουν όλα (βάρη και προπόνηση) σε ένα».
Για τον ίδιο η καθυστερημένη έλευση του Γιοβάνοβιτς ήταν ένα θέμα, αλλά η επιλογή του (αφού υπήρχαν κι άλλοι υποψήφιοι) τους δικαίωσε όλους, ενώ όσον αφορά την καθυστερημένη έναρξη της προετοιμασίας η προσέγγιση του έχει ενδιαφέρον. «Ξεκινήσαμε λίγο πιο αργά από τις άλλες ομάδες, αλλά κάναμε την προετοιμασία που κρίναμε ότι αρκεί για να κάνει μια ομάδα…».
Κι αν η καλή χημεία (κλισέ αλλά τόσο αληθινό) είναι ένα αβαντάζ, οι χαμηλοί τόνοι είναι ένα δεύτερο συν για την τρελοπαρέα της Κηφισιάς. «Παίζουμε καλά, το απολαμβάνουμε και θέλουμε να το διατηρήσουμε, αλλά ακόμη δεν έχουμε εξασφαλίσει καν μια θέση στην τετράδα», λέει ο Αρσενιάδης ο οποίος βέβαια παραδέχεται ότι «τουλάχιστον έχουμε σωθεί» και καταλήγει: «Η Κηφισιά είναι άμαθη από πρωταθλητισμό, στον αντίποδα όμως αυτό αποτελεί και ένα κίνητρο για όλους. Αρκεί να λειτουργούμε όπως τώρα, έχοντας στο μυαλό μας μόνο το επόμενο παιχνίδι».
Είναι τρελός ο πρόεδρος, ο Δήμαρχος, μα πάνω απ’ όλους ο ‘κύριος Θόδωρος’
Πίσω από αυτό το μικρό θαύμα του ΑΟΚ δεν βρίσκεται κάποιος μεγαλο-επιχειρηματίας, αλλά μια ομάδα ανθρώπων που απολαμβάνει πίσω από τις κουρτίνες την επιτυχία.
Ο Δήμαρχος Κηφισιάς (και φανατικός Πανιώνιος) Νίκος Χιωτάκης κι ο πρόεδρος του τμήματος βόλεϊ Γιώργος Ψυχαράκης είναι οι δύο πυλώνες, αλλά η ψυχή της είναι άλλος.
Κι αν στο σύγχρονο κόσμο του αθλητισμού πίσω από μια πετυχημένη ομάδα βρίσκεται ένας εξαιρετικός τιμ μάνατζερ, αθλητικός διευθυντής ή όποιος άλλος πιασάρικος τίτλος πλασάρεται εσχάτως, στην Κηφισιά κι αυτό το… στερεότυπο έχει καταρριφθεί.
Ο άνθρωπος πίσω από τις κουρτίνες που ‘τρέχει’ τα θέματα της ομάδας είναι ο Θόδωρος Δεληγιαννάκης. Ο ‘Κύριος Θόδωρος’ του ΑΟΚ, ο οποίος φυσιογνωμικά παραπέμπει (και λόγω ηλικίας) στον πάλαι ποτέ ‘έφορο’ των προηγουμένων δεκαετίων, είναι η κλασική περίπτωση του τύπου, ο οποίος σε ξεγελά με το παρουσιαστικό του…
Παλιός αθλητής του βόλεϊ ( ξεκίνησε από την Νήαρ Ηστ και συνέχισε στον Πανελλήνιο) ο άλλοτε διευθύνων σύμβουλος της Shell Gus, ανέλαβε τις τύχες της ομάδας βόλεϊ το 1999, όταν είχε υποβιβαστεί από τη Γ’ Εθνική και μέσα σε μια 8ετία την έφερε στη μεγάλη κατηγορία.
Άνθρωπος χαμηλών τόνων, ο οποίος όμως όταν πρόκειται να υπερασπιστεί το δίκιο της ομάδας του δεν έχει πρόβλημα να κάνει άνω κάτω τη συνεδρίαση του ΔΣ της ΕΣΑΠ καμαρώνει τα φετινά επιτεύγματα της ομάδας και κυρίως το γεγονός ότι κάποιοι παίκτες που ο ίδιος είχε φέρει ως αμούστακα παιδιά στην ομάδα τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας (Νικολάκης, Ταμπουρατζής) ακόμη και σήμερα πετούν ψηλά με την φανέλα του ΑΟΚ…
