Σε μια γωνιά της Ελλάδας 60 παιδιά άρχισαν να παίζουν χάντμπολ, χωρίς να έχουν δει ποτέ τους αγώνα από κοντά…
του Ηλία Τάταλα
[email protected]
Στη Λήμνο των 17.000 ψυχών το χάντμπολ δεν υπήρχε ως άθλημα μέχρι το Σεπτέμβριο του 2013. Έκτοτε χάρη στις προσπάθειες ενός ανθρώπου, στο νησί επιτελείται χαντμπολική επανάσταση.
Ο Γιώργος Παρούσης ήταν διεθνής αθλητής του Αρχέλαου Κατερίνης και για ένα χρόνο αγωνίστηκε στον Άρη Νίκαιας. Το 2002 είχε σοβαρό τραυματισμό στο γόνατο και ένα χρόνο αργότερα, πήρε μετάθεση για τη Λήμνο ως στρατιωτικός. Δύο φορές, το 2003 και το 2009 επιχείρησε να φτιάξει ομάδα χάντμπολ. Δεν τα κατάφερε. Η τρίτη προσπάθειά του, όμως, τον Σεπτέμβριο του 2013 ήταν επιτυχημένη και εντυπωσιακή. Χωρίς να έχει παιχτεί ποτέ αγώνας χάντμπολ στο νησί, μαζεύτηκαν 36 άτομα στην ανδρική ομάδα, 55 παιδιά δημοτικού στην ακαδημία και υπάρχει ενδιαφέρον από 16 κορίτσια για να δημιουργηθεί ακόμη ένα τμήμα. Πραγματικό χαντμπολικό θαύμα, που αποδεικνύει ότι με μεθοδικότητα και οργάνωση μπορούν να έρθουν παιδιά στο άθλημα και να το αγαπήσουν.
Για να γραφτεί ένα παιδί στις ακαδημίες της ΑΕ Λήμνου δεν πληρώνει συνδρομή στους δύο πρώτους μήνες. Έρχεται δοκιμαστικά, για να δει αν του αρέσει το άθλημα. Στη συνέχεια, η συνδρομή είναι στα 10 ευρώ το μήνα ώστε να υπάρχει ανταποδοτικότητα. Να υπάρχει δηλαδή σε κάθε προπόνηση ένας χυμός, νερό ή ένα γλύκισμα. Πριν καν η ανδρική ομάδα δώσει τον πρώτο επίσημο αγώνα της (έγινε στις 22 Νοεμβρίου με την Ολυμπιάδα Χίου) βρέθηκαν επτά χορηγοί. Και όλα αυτά σε ένα νησί, όπου υπάρχουν 16 ποδοσφαιρικές ομάδες και είναι δύσκολο να τραβήξεις παιδιά, φιλάθλους και χορηγούς από το ποδόσφαιρο.
Πέρα από το κλειστό γήπεδο “Νίκος Σαμαράς” της Μύρινας, ο Γιώργος Παρούσης κατάφερε να πάρει για τις ανάγκες των προπονήσεων μία αίθουσα γυμναστικής στο σχολείου του Λιβαδοχωρίου και επίσης να του παραχωρηθεί ένα ανοικτό γηπεδάκι μπάσκετ που ήταν εγκαταλειμμένο και στο οποίο μπήκαν οι γραμμές του χάντμπολ.
Για να καταφέρει να κινήσει την περιέργεια των παιδιών για το χάντμπολ, ο Παρούσης χρησιμοποίησε το διαδίκτυο. Ανέβαζε αγώνες και άρθρα για το χάντμπολ, μιλούσε διαρκώς για το άθλημα και έδινε στα παιδιά παραστάσεις που δεν είχαν. Συμπαίκτρια, πέρσι, βρήκε την Κατερίνα Πετρίδου, παλιά αθλήτρια του Άρη Θεσσαλονίκης, που βρέθηκε στη Λήμνο για επαγγελματικούς λόγους, ενώ στο ανδρικό συμμετέχουν ντόπιοι, αλλά και παλιοί αθλητές που εξαιτίας μεταθέσεων βρέθηκαν στο νησί. Η σπίθα έγινε φωτιά και πλέον ακόμη μία ομάδα του νησιού, ο Άρης Μούδρου σχεδιάζει να ιδρύσει τμήμα χάντμπολ.
Πρόσφατα στο γυμναστήριο του νησιού, διοργανώθηκε μία γιορτή με τίτλο “ελάτε να παίξουμε” από την ΑΕ Λήμνου. Οι εστίες του χάντμπολ στολίστηκαν με μπαλόνια, το κλίμα ήταν γιορτινό και 120 παιδιά του δημοτικού έδωσαν το παρών. Πριν δύο μέρες, διοργανώθηκε ανοικτή προπόνηση για όλο το νησί και διαφημίστηκε με αφίσες, προκειμένου ο κόσμος να έρθει στο γυμναστήριο και να γνωριστεί με τους αθλητές και να δει το χάντμπολ.
Διαρκής αγώνας
“Είναι ένας διαρκής αγώνας να δείξουμε στο νησί τι είναι το χάντμπολ. Παραστάσεις δεν υπήρχαν, άλλωστε η προβολή του αθλήματος δεν είναι μεγάλη, ειδικά από τη στιγμή που έπαψε το άθλημα να προβάλλεται σε ελεύθερα τηλεοπτικά κανάλια. Προσπαθούμε όμως και βλέπουμε τα αποτελέσματα”, θα πει ο Γιώργος Παρούσης στο Sportsfeed.gr.
Σε αυτή την προσπάθεια υπάρχουν αντιξοότητες, που έχουν να κάνουν με τα οργανωτικά θέματα των διοργανώσεων. “Αυτό που ζητάμε είναι καλύτερη οργάνωση. Ζητάμε από την ομοσπονδία να ενισχύσει τις διοργανώσεις της στο βορειοανατολικό Αιγαίο με κανόνες. Ζητήσαμε να παίξουμε σε όμιλο της Νότιας Ελλάδας. Δεν μας ήθελαν εκεί οι ομάδες λόγω των οδοιπορικών εξόδων. Ζητήσαμε να παίξουμε σε όμιλο της Ανατολικής Μακεδονίας, αλλά και εκεί υπήρχε η ίδια αντιμετώπιση. Και εδώ, όμως, στον όμιλο του Βορειοανατολικού Αιγαίου, υπάρχει πρόβλημα. Κάποιες ομάδες από γειτονικά νησιά δεν μπορούν να καλύψουν τα έξοδα για τις μετακινήσεις τους. Αν δεν μπορούν, ας μην κατεβαίνουν στις διοργανώσεις. Κατά τη γνώμη μου καλύτερα να υπάρχουν 60 σωματεία σε όλη την Ελλάδα, υγιή και σωστά οργανωμένα που διαφημίζουν το άθλημα, παρά 260 που δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν. Κοντεύουμε τα Χριστούγεννα και μέχρι τώρα έχει γίνει ένας αγώνας Κυπέλλου και ένας αγώνας πρωταθλήματος σε αυτό τον όμιλο της Β’ Εθνικής. Αυτό είναι ζήτημα παραγόντων και ομοσπονδίας. Γιατί να μην είναι ανοιχτός ο θεσμός του Κυπέλλου για τις ομάδες της Β’ εθνικής; Γιατί να μη γίνεται Σούπερ Καπ με τη συμμετοχή των κυπελλούχων ομάδων από κάθε Ένωση, ώστε να δίνονται πιο πολλοί αγώνες και να υπάρχουν κίνητρα;”, αναρωτιέται.
Θεωρητικά, το μεγάλο πρόβλημα στις διοργανώσεις που συμμετέχουν ομάδες από νησιά είναι τα οδοιπορικά έξοδα. Στην περίπτωση της Λήμνου αυτό αντιμετωπίζεται καθώς το νησί απέχει μόλις 3,5 ώρες από την Καβάλα, με το εισιτήριο του καραβιού να είναι αρκετά φθηνό και μάλιστα μπορεί να αποφευχθεί η διανυκτέρευση της φιλοξενούμενης ομάδας. “Η φιλοσοφία μας δεν είναι με τις ομάδες που απλώς ζητούν χρήματα από την ομοσπονδία. Εμείς θα θέλαμε από την ομοσπονδία να έρθει σε επαφές με τις ναυτιλιακές εταιρίες και να πετύχει μία χορηγία που θα μειώνει το κόστος των μετακινήσεων για όλες τις ομάδες”, εξηγεί ο κ. Παρούσης.
Τι εστί ανάπτυξη
Για έναν άνθρωπο που βρίσκεται επί δεκαετίες στο ελληνικό χάντμπολ, η λέξη “ανάπτυξη” ακούγεται παράξενα. “Για μένα το πρόβλημα του χάντμπολ δεν είναι οι αθλητές, αλλά οι παράγοντες. Έχουμε έλλειψη παραγόντων που θα στήσουν τις ομάδες σε σωστές βάσεις. Αναρωτιέστε πόσος κόσμος πέρασε από το ελληνικό χάντμπολ και σήμερα είναι αποστασιοποιημένος; Ποιος έδιωξε αυτό τον κόσμο; Γιατί στις γενικές συνελεύσεις του αθλήματος γίνονται συζητήσεις ωρών και δεν λαμβάνεται μία απόφαση; Νομίζω ότι η ανάπτυξη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με σωματεία υγιή, με σύγχρονο μάρκετινγκ, με μοντέρνες μεθόδους προσέλκυσης νέων αθλητών και με προβολή. Για παράδειγμα, υπάρχει ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι, το Handball Challenge, το οποίο εκδίδει η ίδια εταιρία που εκδίδει και το ποδοσφαιρικό Pro. Ας εξετάσει η ομοσπονδία την περίπτωση να προωθήσει αυτό το παιχνίδι σε παιδιά για να τραβήξει το ενδιαφέρον τους γύρω από το χάντμπολ. Θέλουμε καλύτερη οργάνωση και προβολή του αθλήματος, ώστε να διευκολύνονται οι ομάδες στις προσέλκυση χορηγών. Διάβασα την είδηση για το διαδικτυακό κανάλι που ετοιμάζει η ομοσπονδία και πραγματικά χάρηκα. Γιατί δεν γινόταν κάτι τέτοιο τα προηγούμενα χρόνια; Το σημαντικό είναι να καθίσουμε κάτω όλοι μαζί να βρούμε λύσεις για το άθλημα που αγαπάμε”.
