Η κολύμβηση μπορεί να είναι ταυτόχρονα το καλύτερο και το χειρότερο άθλημα. Ναι, μπορεί. Αν και το «χειρότερο» είναι μόνο σχήμα λόγου γιατί τελικά τι να συγκριθεί μαζί της.
του Στέφανου Σουλιώτη
[email protected]
Η ενασχόληση με το άθλημα κρύβει μικρές καθημερινές αλήθειες άλλοτε χαριτωμένες και άλλοτε αποκρουστικές. Όπως σε κάθε έκφανση της ζωής δε μπορεί όλα να είναι τέλεια, έτσι και η κολύμβηση έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες που τις βιώνουν όσοι ασχολούνται με αυτή.
Ημίγυμνος τη μισή μέρα
Η κολύμβηση σου προσφέρει τόση αυτοπεποίθηση όσο και αμηχανία. Το να είσαι τη μισή ημέρα μέρα μέσα στο νερό βγάζοντας εις πέρας ό,τι σου λέει ο προπονητής σου είναι μία γερή ένεση ηθικού αλλά το να πρέπει να κυκλοφορείς ημίγυμνος ανάμεσα σε τόσο κόσμο μπορεί να μην είναι και η καλύτερή σου. Άσε που φτάνεις σε σημείο να σε γνωρίζουν όλοι από το μαγιό και το σκουφάκι και μόλις ντυθείς φυσιολογικά σε βλέπουν με ένα ύφος «ποιον μου θυμίζεις, ποιον μου θυμίζεις;».
Η κολύμβηση σε κάνει εξυπνότερο
Αυτό είναι σίγουρο. Η κολύμβηση είναι θέμα τακτικής. Εσύ κάνεις την κούρσα σου αλλά διαβάζεις και τον αντίπαλο. Πρέπει να διαθέτεις την απαραίτητη οξυδέρκεια για να αντιληφθείς στην εξέλιξη του αγώνα τι πρέπει να κάνεις για να νικήσεις. Μέχρι εδώ καλά και αυτό γιατί μελέτες έχουν δείξει πως το πολύ χλώριο καταστρέφει τα εγκεφαλικά κύτταρα.
Η ημέρα ξεκινάει από τη νύχτα
Οι ανατολές ηλίου που έχεις δει συγκρίνονται μόνο με αυτές που έχουν αντικρίσει οι νυχτοφύλακες. Έχεις δει περισσότερες φορές την ανατολή απ’ότι το 90% του πληθυσμού. Βέβαια αυτό δε συμβαίνει υπό τις ιδανικότερες συνθήκες. Ούτε είσαι αγκαλιά με το αγαπημένο σου πρόσωπο, ούτε επιστρέφεις από διασκέδαση. Αντιθέτως βλέπεις αυτό το εκπληκτικό φαινόμενο τουρτουρίζοντας σε κάποια πισίνα και βλασφημώντας την ώρα και τη στιγμή που σηκώθηκες αντί να έμενες κάτω από τα παπλώματα. Την επόμενη φορά που θα ακούσουμε το ξυπνητήρι σ΄ένα διπλανό διαμέρισμα πριν καν κελαηδήσουν τα πουλιά, ας σκεφτούμε πως για κάποιον μπορεί να ξεκινάει μία πορεία στερήσεων, κόπου αλλά εκπλήρωσης ονείρων.
Κολυμβητής σημαίνει καθαριότητα
Ειλικρινά δεν πρέπει να υπάρχει άνθρωπος πιο καθαρός από τους κολυμβητές. Βουτηγμένος τόσες ώρες στο χλώριο σίγουρα θα εξουδετερώνεται το 99,9% των μικροβίων που φέρεις πάνω σου. Άσε που αν σε ρωτήσουν θα απαντήσεις ότι είναι εθισμένος στη μυρωδιά της. Στους κολυμβητές η χλωρίνη ξυπνάει ευχάριστες αναμνήσεις από αγώνες και νίκες. Σκέψου όμως τι αναμνήσεις ξυπνάει στους υπόλοιπους. Είναι σαν να ακούς στο κεφάλι σου το δικτατορικό «μη!» που σου έλεγε η μάνα σου πριν καν τολμήσεις να πατήσεις στο άλλο δωμάτιο. Αυτό το αντανακλαστικό «Μη! Έχω σφουγγαρίσει!» το οποίο ήταν πιο γρήγορο και από Έλληνα οδηγού που πατάει την κόρνα στο πράσινο φανάρι.
Μικρές γλυκιές αμαρτίες
Για να είσαι σε φόρμα τρως ο,τι πιο άνοστο βρίσκεται πάνω στη γη. Φαγητά που ούτε καν φανταζόσουν πως υπήρχαν και γεύσεις που δε θα πρότεινες ούτε σε αυτόν που σου αλλάζει κάθε μέρα θέση στις παντόφλες και γυρνάς γύρω από την πισίνα για να τις βρεις. Από την άλλη, η σκληρή προπόνηση δικαιολογεί τις γλυκές αμαρτίες. Πόσες φορές έχεις πάει σούπερ μάρκετ μετά την προπόνηση και έχεις αγοράσει ένα σωρό σοκολατοειδή και κυρίως μερέντα. Αν δεν την έχει καταβροχθίσει μέχρι να πας σπίτι, τότε σίγουρα αυτό συμβαίνει εντός ολίγων λεπτών. Και όπως κάθε ένας που σέβεται τον εαυτό του και την ιερότητα της στιγμής, θα το πράξει με το κουτάλι της σούπας καθαρίζοντας και τα τοιχώματα της συσκευασίας αλλά και του αλουμινόχαρτου που τράβηξες για να την ανοίξεις.
Δεν υπάρχει «δε μπορώ»
Το κολύμπι είναι από τα αθλήματα/χόμπι που δε σηκώνουν δικαιολογίες του στιλ «δε μπορώ». Αν μπορεί να το κάνει η γιαγιά σου (πλάκα πλάκα μόνο αυτή ξυπνάει την ίδια ώρα μαζί σου, άρα παίζει να έχει δει περισσότερες ανατολές ηλίου!) που τις Κυριακές τραβιέται μέχρι το Πεδίον του Άρεως για να πάρει το ΚΤΕΛ για παραλία Μαραθώνα, ποιος είναι ο δικός σου λόγος που σταμάτησες να απολαμβάνεις αυτό το άθλημα;
Η ελευθερία του νερού
Αυτό που βιώνεις όταν κολυμπάς είναι εκπληκτικό. Βουτάς πάνω από όλα για την ευχαρίστηση. Είσαι μακριά από τους πάντες και τα πάντα. Απολαμβάνεις στιγμές απαλλαγμένες από τη μονοτονία της καθημερινότητας, τη ρουτίνα, τις ληξιπρόθεσμες οφειλές, τις ειδοποιήσεις στο facebook και τα mail. Είσαι εσύ και το νερό. Μην το πάρεις πάντα για καλό βέβαια. Γιατί καμιά φορά μπορεί ένα… φλέμα, ένα απαρχαιωμένο τραυμαπλάστ που επιπλέει στο νερό ή ένα μάτσο τρίχες που πιάνονται στα δάχτυλά σου, να σου χαλάσουν τη διάθεση. Αλλά πίστεψέ με δεν είναι σοβαρός λόγος να «χαλαστείς» αν σκεφτείς πως εκεί που κολυμπάς μπορεί πριν λίγο κάποιος να ανακούφισε την ουροδόχο κύστη του.
Η αδικία του 0.01
Κολυμπάς 10.000 ώρες στην προπόνηση για να βελτιωθείς κατά 0.01 του δευτερολέπτου. Αυτό και αν είναι αδικία. Τόσος κόπος, τόσα πρωινά ξυπνήματα, τόσοι τσακωμοί με τον προπονητή σου και όμως… Η πρόοδός σου θεωρητικά είναι τόση λίγη. Θεωρητικά πάντα γιατί μέσα σου γνωρίζεις πως μέσα από τα πολλά μικρά βήματα έρχεται η επιτυχία.
Η κολύμβηση τελικά είναι το καλύτερο άθλημα
Αν δε μπορείς να πετάξεις, τουλάχιστον μάθε να κολυμπάς. Μπορεί να σώσει τη ζωή σου. Όσες δυσκολίες και αν έχει αντιμετωπίσει κάθε φορά που βουτάς στο νερό είναι σαν την πρώτη φορά. Και αν δε σε έβλεπε ο προπονητής σου σίγουρα θα πιανόσουν από την άκρη της πισίνας και θα πλατσούριζες τα πόδια σου όπως έκανες μικρός στη θάλασσα.
