Με ένα στόχο ταξίδεψαν στην Κωνσταντινούπολη η Στέλλα-Ηρώ Λεδάκη και η Λορέλα Μάνου, το όριο για το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.
του Τόλη Λελεκίδη
[email protected]
Κουβαλώντας μαζί τους την πολύ καλή παρουσία τους στο πανελλήνιο πρωτάθλημα στο ΣΕΦ, δεν μπόρεσαν όμως να κουβαλήσουν μαζί τους τα κοντάρια τους. Μπάχαλο για άλλη μια φορά με τα κοντάρια, που για πολλούς αθλητές έχει γίνει βραχνάς όταν είναι να μπουν σε αεροπλάνο.
Οι δύο αθλήτριες, όπως και η υπόλοιπη ελληνική αποστολή, συγκεντρώθηκαν στη 1 το μεσημέρι για να πετάξουν με την προγραμματισμένη πτήση από Αθήνα για Κωνσταντινούπολη περίπου στις 3.30, αντ’ αυτού έπρεπε να φθάσει σχεδόν 7 το απόγευμα για να αναχωρήσουν, αφού η πτήση ακυρώθηκε. Το οδοιπορικό τους όμως δεν σταμάτησε εκεί, καθώς με το που έφθασαν στην Τουρκία έπρεπε να περιμένουν μέχρι τα μεσάνυχτα στο αεροδρόμιο μήπως και φανούν τα κοντάρια. Μάταια όμως. Αναγκάστηκαν να πάνε στο ξενοδοχείο μετά τα μεσάνυχτα και βρήκαν κλειστό το εστιατόριο, με αποτέλεσμα να τη βγάλουν με ένα σάντουϊτς. Εξαντλημένες έπεσαν να κοιμηθούν, αφού την επόμενη ημέρα αγωνίζονταν. Ξύπνησαν με την ελπίδα ότι θα είχαν φθάσει τα κοντάρια, αλλά τίποτα. Έτσι, πήγαν στο στάδιο και με δανεικά κοντάρια και αφού έψαχναν να βρουν κάποιο που να ταιριάζει μπήκαν στον αγώνα. Παρόλες τις αντίξοες συνθήκες κατάφεραν η Λεδάκη να περάσει τα 4.30μ. και να στεφθεί βαλκανιονίκης και η Μάνου, που μετείχε εκτός συναγωνισμού, να περάσει τα 4.20μ. Μάλιστα, η Λεδάκη επιχείρησε δύο φορές στα 4.40μ. και μία στα 4.50μ., δεν τα κατάφερε, αλλά το άλμα της στα 4.50μ. ήταν πολύ καλό, δεδομένων των συνθηκών. Τζάμπα αγώνας δηλαδή, για τις δύο άλτριες, που δυστυχώς δεν έχουν περιθώριο για άλλον αγώνα. Ειδικά για την Στέλλα-Ηρώ Λεδάκη ήταν μια πολύ καλή χρονιά στον κλειστό, αφού παρά τον τραυματισμό της έφθασε στα 4.40μ. και μια «ανάσα» από το όριο για το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στην Πράγα. Είναι στο «χέρι» πια του εθνικού προπονητή, Δημήτρη Ευαγγελόπουλου, που γνωρίζει τι έγινε στην Κωνσταντινούπολη, να της δώσει μια ευκαιρία να αγωνιστεί στην Πράγα.
Όσον αφορά τα κοντάρια, μάλλον αποτελούν παρελθόν, αφού μπήκαν σε μια υπερατλαντική πτήση και έχουν «προσγειωθεί» κάπου στον κόσμο.
