Ήταν καλοκαίρι του 2015, όταν ο Γιώργος Μποτσκαρίωβ ζούσε τη δική αγωνία στη Νέα Καλλικράτεια της Χαλκιδικής. Είχε στα χέρια του μια ντουζίνα παιδιά με μεγάλες προοπτικές στον αθλητισμό, αλλά ξεχασμένα από την πολιτεία και το τέρας της γραφειοκρατίας να τους ψαλιδίζει τα όνειρα να φορέσουν το ελληνικό εθνόσημο.
της Ελεονώρας Ρωσιάδου
Μεταξύ εργασίας στην οικοδομή (τότε) και οικογενειακών υποχρεώσεων, ο Γιώργος Μποτσκαρίωβ προπονούσε στον Κένταυρο Χαλκιδικής αρκετά παιδιά μεταξύ αυτών και των οικογενειών Λατιφλάρι και Τζένγκο. O 19χρονος Τάσος και η 18χρονη Εριζαμπέλα, ήταν πανελληνιονίκες στη σφαιροβολία και οι επιδόσεις τους δημιουργούσαν προσδοκίες για ευρωπαϊκές και παγκόσμιες διακρίσεις. Οι δυο πρωταθλητές έχουν ρίζες από την Αλβανία, αλλά εδώ και πολλά χρόνια έχουν εκπαιδευτεί, μεγαλώσει και… ψηθεί στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα η αγάπη τους για τη χώρα μας να τους κάνει να αγωνίζονται γι αυτήν.
Ενώ η Εριζαμπέλα Τζένγκο και ο Τάσος Λατιφλάρι πρωτοστατούν στο αγώνισμα της σφαιροβολίας με τα όρια που έχει θεσπίσει τότε η ευρωπαϊκή ομοσπονδία στίβου (αλλά και ο ΣΕΓΑΣ) για τους ευρωπαϊκούς αγώνες να τους φαίνονται παιχνιδάκι, δυστυχώς λόγω της γραφειοκρατίας δεν απέκτησαν δικαίωμα συμμετοχής με τα χρώματα της Εθνικής.
Σύμφωνα με το νόμο που είχε ψηφιστεί στις 25 Ιουνίου 2015, όσοι έχουν παρακολουθήσει την βασική εκπαίδευση στην Ελλάδα έχουν το δικαίωμα ιθαγένειας, με τον προπονητή και τους ίδιους να ξεκινούν μια κούρσα ταχύτητας προκειμένου να ολοκληρώσουν τις απαραίτητες διαδικασίες με όλα τα χαρτιά και να εκπροσωπήσουν την Εθνική στο ευρωπαϊκό Κ20 που γινόταν στην Εσκιλστούνα (Σουηδία), καθώς πληρούσαν όλες τις προϋποθέσεις και είχαν παρακολουθήσει την βασική εκπαίδευση στην χώρα μας. Μάταια όμως… Οι πόρτες όλες κλειστές.
«Τα παιδιά έχουν τρομερές προοπτικές για μεγάλες επιδόσεις. Ο Λατιφλάρι έχει ρίξει πάνω από τα 19μ. τουλάχιστον 4 φορές σε επίσημους αγώνες και η Τζένγκο αν και μόλις πρώτη χρονιά στην κατηγορία των νεανίδων έχει μεγάλες βολές με πολλά περιθώρια βελτίωσης. Γνωρίζουμε πως οι δηλώσεις συμμετοχών γίνονται μέχρι τις 5 Ιουλίου και ευελπιστούμε πως η ομοσπονδία θα τρέξει το θέμα μας. Από την πλευρά μας έχουμε δώσει όλα τα απαραίτητα έγγραφα που μας έχουν ζητηθεί και ο κύριος Σεβαστής μου είπε πως θα αναλάβει προσωπικά την περίπτωση μας. Στο παρελθόν σε αντίστοιχη περίπτωση με τη Γκούσιν είχε βρεθεί λύση, όταν η IAAF παραχώρησε προσωρινό διαβατήριο για να μπορέσει αγωνιστεί. Μακάρι να γίνει το ίδιο και τώρα γιατί πραγματικά οι καιροί είναι πολλοί δύσκολοι και τα παιδιά αγωνίζονται με μόνη επιβράβευση το εθνόσημο πάνω στο στήθος. Οι οικογένειες τους αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά θέματα και τους ζητάνε να γυρίσουν όλοι μαζί πίσω, όπου τους έχει γίνει ήδη πρόταση από την ομοσπονδία στίβου της Αλβανίας. Οι ίδιοι δε θέλουν να φύγουν γιατί αγαπούν την Ελλάδα, είναι κρίμα να χάσει ο ελληνικός στίβος τέτοιους αθλητές. Να σας αναφέρω ότι υπάρχουν και οι μικρότερες αδερφές της Τζένγκο, Ελίνα και Πάολα που δείχνουν να είναι αθλήτριες με μεγάλες δυνατότητες. Ελπίζουμε πως θα μας στηρίξουν, όχι για εμένα αλλά γι αυτά τα παιδιά που χρειάζονται την ομοσπονδία δίπλα τους περισσότερο από ποτέ» είχε τονίσει τότε στο Sportsfeed ο Μποτσκαρίωβ.
Η αγάπη των δυο οικογενειών (Λατιφλάρι και Τζένγκο) για την Ελλάδα, τους κράτησε στη Νέα Καλλικράτεια παρ’ όλες τις δυσκολίες και παρά το γεγονός ότι το μόνο που λάμβαναν τότε από πολιτεία και ομοσπονδία ήταν υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν ποτέ…
Πέρασαν τρία χρόνια κούφιων υποσχέσεων, πολλά κλάματα για τους χαμένους αγώνες, ατελείωτα μεροκάματα για τα προς το ζειν και τελικά το 2018 μέσω διαμεσολαβητών και προσωπικές ενέργειες του τότε προέδρου του ΣΕΓΑΣ Κώστα Παναγόπουλου δόθηκε η λύση για να μη χαθούν τα ταλέντα. Στις 22 Ιουνίου 2018, σχεδόν 16 χρόνια μετά τη γέννηση της Ελίνας στην Ελλάδα, το κράτος αποφάσισε ότι όντως τα παιδιά των οικογενειών Τζένγκο και Λατιφλάρι, είναι Έλληνες.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, η Αλβανία θα μπορούσε σε διάστημα μιας ώρας να έχει κερδίσει δύο χρυσά μετάλλια στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα (ακοντισμό και 3.000μ στιπλ γυναικών). Αυτό δε συνέβη γιατί, η οικογένεια της Τζένγκο δεν αποδέχθηκε την εύκολη λύση εισπράττοντας χρήματα από την αλβανική ομοσπονδία και γιατί ένας πρόεδρος ομοσπονδίας έκανε κάποια τηλέφωνα σε «αρμόδιους» προκειμένου να δοθεί λύση…
