Βίκυ Αρβανίτη: «Η πιο μεγάλη νίκη είναι η επιστροφή!»

Στις 22 Οκτωβρίου 2019 ο χρόνος φάνηκε να σταματά στην εθνική ομάδα μπιτς βόλεϊ όταν στο τέλος της προπόνησης η Βίκυ Αρβανίτη έφευγε από το προπονητήριο του ΣΕΦ με διαλυμένο αχίλειο τένοντα.

του Δημήτρη Τυχάλα
[email protected]

Σχεδόν 1.5 χρόνο αργότερα κι αφού μεσολάβησε κι ένα δεύτερο χειρουργείο (υπέστη υποτροπή λίγους μήνες μετά) η Βίκυ είναι πάλι εδώ και μαζί με την Πένυ Καραγκούνη πανηγύρισαν τη νίκη στον πρώτο τους επίσημο αγώνα μετά από 550 ημέρες και μαζί την πρόκριση στο κυρίως ταμπλό του τουρνουά 4 αστεριών στη Ντόχα του Κατάρ.

Κόντρα στα προγνωστικά, κόντρα σε όλες τις τρομερές δυσκολίες (σκεφθείτε πέρα από τη σοβαρότητα του τραυματισμού, πόσο δύσκολη ήταν η αποθεραπεία στον καιρό του κορωνοϊού) τα κατάφεραν και αυτό το χαμόγελο στο πρόσωπο της ήταν ταυτόχρονα χαμόγελο χαράς και ανακούφισης.

«Αυτό το χαμόγελο προσπαθούσα να το κρατήσω μέσα μου όλο αυτόν τον καιρό. Δεν ήταν μια εύκολη διαδικασία… Υπήρχαν πολλά πάνω κάτω σ’ αυτόν το 1.5 χρόνο και νομίζω ότι ήταν λογικό. Τώρα όμως μπορώ να πω ότι είναι ένα χαμόγελο ανακούφισης, ικανοποίησης και ευγνωμοσύνης γιατί τελικά τα καταφέραμε», είπε η Βίκυ στο Sportsfeed.gr λίγες ώρες μετά τη νίκη τους με 2-0 επί των Πάρκινεν, Πρίχτι που τους έδωσε το εισιτήριο για το κυρίως ταμπλό στο τουρνουά του Κατάρ.

«Δεν ένιωθα το άγχος της πρωτάρας πριν τον αγώνα… Ήταν όμως ένα πολύ περίεργο συναίσθημα, ένα πολύ ιδιαίτεριο παιχνίδι. Όλες οι ομάδες απείχαν λόγω Covid-19, αλλά η δική μας ομάδα είχε να ανέβει έναν Γολγοθά λόγω του τραυματισμού μου», ξεκίνησε να μας λέει για το πως έζησε την αναμονή πριν το πρώτο σερβίς και συνέχισε:

«Υπήρχε ανυπομονησία, αλλά με το που πάτησα το πόδι μου στην άμμο ένιωσα διαφορετικά. Κι αυτή ήταν η πρώτη μας μεγάλη νίκη, πριν τη νίκη μας στο ματς των προκριματικών: ότι είμαστε και πάλι στους αγώνες. Γυρίσαμε εκεί που το είχαμε αφήσει και στο τέλος όταν πήραμε και την πρόκριση για το κυρίως ταμπλό αγκαλιαστήκαμε όλοι μαζί, εγώ η Πένυ, ο Τίε και η συγκίνηση μας δεν περιγράφεται».

Το προηγούμενο βράδυ πάντως ήταν από τα πιο περίεργα της πολύχρονης καριέρας της. «Στο μυαλό μου υπήρχε συνέχεια αυτή η επιστροφή, αλλά το προηγούμενο βράδυ σχεδόν δεν κοιμήθηκα καθόλου! Σκεφτόμουν όλα όσα πέρασα, όλες τις δυσκολίες οι οποίες βέβαια μ’ έκαναν πιο δυνατή. Δύο σοβαρά χειρουργεία μέσα σε λίγους μήνες δεν ξέρω πόσοι θα μπορούσαν να αντέξουν και να επιστρέψουν. Κι εδώ θέλω να πω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στον γιατρό μου Νίκου Σούρα, τον φυσιοθεραπευτή μας Κώστα Ψαρρογιώργο και τον εργοφυσιολόγο μας Γιώργο Βαβέτση γιατί με τη δική τους βοήθεια και συμπαράσταση μπορώ να είμαι και πάλι εδώ».

Όσον αφορά το τι της είπαν ο Τίε Σαντάνα και η Πένυ Καραγκούνη λίγο πριν τη μεγάλη επιστροφή; «Ο Τίε προσπάθησε να μας αποφορτίσει… ‘Ότι ήταν να κάνουμε το κάναμε. Μπείτε και παίξτε αυτό που μπορείτε. Αν μας βγει οκ, αν όχι συνεχίζουμε’, ήταν τα λόγια του κι όταν τελείωσε το ματς μας είπε ότι δάκρυσε την ώρα του αγώνα. Με την Πένυ τα έχουμε περάσει όλα μάζι. Όλο το άγχος, όλες τις δυσκολίες, αλλά παρόλο που ήμασταν κι εκτός ρυθμού γιατί δεν είχαμε τη δυνατότητα να παίξουμε φιλικά τα καταφέραμε. Α, πρέπει να ευχαριστήσω και τους Πανούσο, Μπιλλήρη που ουσιαστικά ήταν η ομάδα κόντρα στην οποία κάναμε φιλικά».

Πάντως το καλύτερο δώρο μετά το τέλος του αγχωτικού προκριματικού το πήρε από τον Νικόλα της που πανηγύρισε τη νίκη της μαμάς… «Μου έστειλε βίντεο και έδινε συγχαρητήρια σε όλους. Σε μένα, στην Πένυ στον Τίε».

Η εθνική ομάδα μετά την ολοκλήρωση των προκριματικών βρέθηκε στον 6ο όμιλο μαζί με τις Ελβετίδες Τζοάνα Χέιντριχ/ Ανούκ Βεργκέ-Ντιπρέ (Νο6) και με δύο Ολλανδικές ομάδες και συγκεκριμένα τις Σάνε Κάιζερ/Μαντλέν Μέπελινκ (Νο11) και Μαρλέν Βαν Λέρσελ/Πλουν Ούπμα (Νο22).

«Από τη στιγμή που περάσαμε στο κυρίως ταμπλό έχουμε την ευκαιρία για τρία δυνατά ματς και στόχος μας δεν είναι απλά να μπούμε να παίξουμε. Παρά την έλλειψη ρυθμού θέλουμε να κάνουμε τη μία νίκη που θα μας στείλει στα νοκ άουτ και να φτάσουμε όσο πιο μακριά μπορούμε στο τουρνουά για να βελτιώσουμε και τη βαθμολογία μας προκειμένου να μπορούμε να είμαστε κατευθείαν στο ταμπλό», ξεκαθάρισε η Βίκυ ενώ όσον αφορά το μεγάλο όνειρο των Ολυμπιακών Αγώνων από τη στιγμή που στο World Tour δεν υπάρχει ξεκάθαρη εικόνα το βάρος πέφτει στο Continental.

«Ρεαλιστικά ο στόχος μας είναι το Continental, αλλά θέλουμε να παίξουμε σε όσο το δυνατόν περισσότερα τουρνουά στο Tour με δυνατούς αντιπάλους προκειμένου να βρούμε γρήγορα ρυθμό».