Όλοι παρακολουθήσαμε μια πολύ ωραία κούρσα στα 200μ. γυναικών και, πέραν από την εξαιρετική Άσερ Σμιθ, είδαμε μια Αμερικανίδα να χοροπηδάει και να κλαίει από χαρά όταν αντιλήφθηκε πως ήταν δεύτερη. Η Μπρίτανι Μπράουν αξίζει κάτι παραπάνω από ένα ασημένιο μετάλλιο.
της Πηνελόπης Γκιώνη
[email protected]
Από τον 6ο διάδρομο και με 22.22 (νέο ατομικό ρεκόρ) η Αμερικανίδα Μπρίτανι Μπράουν τερμάτισε δεύτερη στα 200μ. και ανέβηκε στο βάθρο, με αποτέλεσμα τα μέσα να προσπαθήσουν να την γνωρίσουν, γεγονός που ανέδειξε μια σημαντική ιστορία για την αθλήτρια.
Η Μπράουν ζει και γυμνάζεται στην Αϊόβα, χωρίς κανένα χορηγό αλλά και χωρίς μάνατζερ, που να μπορεί να της δίνει την ευκαιρία να παραβρίσκεται σε μεγάλα μίτινγκ ή να την βοηθά μέσω χορηγιών. Παρ’ όλα αυτά, έτρεξε το όριο και έπειτα στα αμερικανικά τράιλας με χρόνο 22.61, βγήκε δεύτερη και κέρδισε τη θέση της στην αποστολή των ΗΠΑ για το παγκόσμιο πρωτάθλημα. Όμως ο δρόμος για την επιτυχία είχε ξεκινήσει αρκετά νωρίτερα για την Μπράουν.
Το περασμένο διάστημα, για αρκετό καιρό, εργαζόταν σε διάφορα πόστα ώστε να μπορέσει να συντηρεί οικονομικά τις προπονήσεις της αλλά και όλα τα απαραίτητα για την προετοιμασία της. Έτσι, πρόσεχε ηλικιωμένους που είχαν δυσκολία στην μετακίνηση, πρόσεχε μικρά παιδιά (baby sitting), δούλευε ως σερβιτόρα σε καφετέριες ή εστιατόρια και σε κάθε μορφής δουλειά που μπορούσε να της δίνει ένα εισόδημα που θα την κάλυπτε ενώ πάντα κοιτούσε το πρόγραμμα να μπορεί να είναι ευέλικτο και να μην της τρώει χρόνο από την προπόνηση. Συνδύασε δουλειά, πανεπιστήμιο και προπόνηση και έφτασε να αναδειχθεί δευτεραθλήτρια κόσμου.
«Ήταν δύσκολο, έπρεπε να το παλέψω πολύ όμως πάντα με βοηθούσαν σε κάθε δουλεία με τα ωράρια και τα βρίσκαμε οπότε δεν παραπονιέμαι. Έβλεπα αυτούς που κάναμε προπόνηση μαζί και σκεφτόμουν πως αυτοί τα έχουν όλα εύκολα, απλά έρχονται για προπόνηση όμως, τελικά, είτε με χορηγό είτε χωρίς ο καθένας θα βρεθεί εκεί που του αξίζει. Όπως εγώ, που βρέθηκα στο βάθρο του παγκοσμίου. Είναι κλισέ, όμως ακόμη δεν το πιστεύω τι συνέβη, και μιλάμε για μόλις 30 δευτερόλεπτα. Θα μου πάρει πολύ καιρό να συνειδητοποιήσω τι έχει συμβεί γιατί ξαφνικά ασχολήθηκαν τόσοι σημαντικοί άνθρωποι μαζί μου που μοιάζει σαν όνειρο ακόμη. Αυτό που χρειάζονται όσοι βρίσκονται στην θέση μου είναι να γίνουν οι μεγαλύτεροι φανς του εαυτού τους και να βλέπουν την δουλειά σαν κάτι θετικό, διδάσκει υπομονή και γεμίζει την ψυχή σου όταν βοηθάς. Όλα συμβαίνουν την κατάλληλη στιγμή, να έχετε πίστη» δήλωσε η Αμερικανίδα σπρίντερ, με ένα πλατύ χαμόγελο που δεν μπορούσε να φύγει από τα χείλη της.