Παράδοση – χρήμα: σημειώσατε 2. Τελικά αποδεικνύεται ότι στη δύσκολη οικονομική συγκυρία που βιώνει ο αθλητισμός παγκοσμίως, λυγίζουν ακόμη και οι… γαλαζοαίματοι. Έτσι όπως έγινε γνωστό χθες, η «βασίλισσα» του ισπανικού ποδοσφαίρου, Ρεάλ Μαδρίτης, βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις προκειμένου να παραχωρήσει το δικαίωμα μετονομασίας του εμβληματικού της γηπέδου «Σαντιάγκο Μπερναμπέου», στον αμερικανικό κολοσσό τεχνολογίας Microsoft.
Του Νίκου Κούδα
[email protected]
Όπως ανακοινώθηκε μάλιστα από τα χείλη της προέδρου και εκτελεστικής διευθύντριας της Microsoft Ιβηρικής, Μαρία Γκαράνα, «Βρισκόμαστε σε συζητήσεις. Έχουμε μια εξαιρετική σχέση με τη Ρεάλ Μαδρίτης και μάλιστα πρόσφατα υπογράψαμε συμφωνία με το φιλανθρωπικό της ίδρυμα», προσθέτοντας πάντως ότι «προς το παρόν, συζητείται απλά η πιθανότατα μετονομασίας του γηπέδου».
Ο πρόεδρος του ισπανικού συλλόγου, Φλορεντίνο Πέρεθ, παραδέχθηκε σε πρόσφατες δηλώσεις του ότι η ομάδα βρίσκεται σε αναζήτηση χορηγού για το υπό ανακαίνιση γήπεδό της, συζητώντας και με άλλους ενδιαφερόμενους, όπως η αεροπορική εταιρεία Fly Emirates. Φυσικά μία τόσο κοσμοϊστορική αλλαγή δεν θα μπορούσε να αποτελεί καν υπόνοια για τους «μερένγκες», χωρίς το κατάλληλο αντίτιμο. Και αυτό ακριβώς συμβαίνει σ’ αυτή την περίπτωση, καθώς σύμφωνα με την εκτίμηση του περιοδικού Forbes, το συνολικό ποσό της χορηγίας και του επακόλουθου δικαιώματος ονοματοδοσίας μπορεί να ανέλθει σε 10 εκατομμύρια ευρώ ετησίως!
Πώς όμως ένας ποδοσφαιρικός και οικονομικός κολοσσός του μεγέθους της Ρεάλ φτάνει στο σημείο να διανοηθεί καν ότι θα αλλάξει το όνομα της ιστορικής του (από το 1947) έδρας; Άλλωστε, σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία του έγκυρου οικονομικού περιοδικού, η «βασίλισσα» ανακηρύχθηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο ως η πολυτιμότερη αθλητική ομάδα παγκοσμίως, με τη συνολική αξία του brand name της να εκτιμάται στο αστρονομικό ποσό των 3,4 δισ. δολαρίων (2,5 δισ. ευρώ), έχοντας συνολικά έσοδα 520,5 εκατομμύρια ευρώ! Η απάντηση βρίσκεται στα τεράστια χρέη που βαρύνουν τον ισπανικό σύλλογο, τα οποία παρά τη λαοφιλία της ομάδας έχουν εκτιναχθεί κοντά στα 547 εκατομμύρια ευρώ, χωρίς να συνυπολογίζεται η καλοκαιρινή αγορά του Γκάρεθ Μπέιλ για το εξωφρενικό ποσό των 91 εκατομμυρίων ευρώ! Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι η Ρεάλ έχει μία ιδιαίτερα επικερδή συμφωνία με την Fly Emirates για χορηγία στη φανέλα της, λαμβάνοντας περίπου 29 εκατομμύρια ευρώ ετησίως. Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη, καθώς προκειμένου να συντηρηθεί η πανάκριβη αυτή βιομηχανία θεάματος (με μισθούς σούπερ σταρ, όπως του Κριστιάνο Ρονάλντο), είναι αυτονόητο ότι κάτι θα πρέπει να «θυσιαστεί» στον βωμό του μάρκετινγκ.
Πάντως, αν αυτό παρηγορεί κάπως τους Μαδριλένους οπαδούς, η Ρεάλ ούτε η πρώτη θα είναι και σίγουρα ούτε η τελευταία που θα… αναβαπτίσει το γήπεδό της. Η μόδα ξεκίνησε το 2004 με την Άρσεναλ στην Αγγλία, η οποία εγκατέλειψε το ασφυκτικά μικρό Χάιμπουρι για τα μάτια του υπερπολυτελούς, νεόκτιστου Emirates, έναντι 100 εκατομμυρίων λιρών (120 εκ ευρώ) για 15 χρόνια. Τη μόδα ακολούθησε και η Μπάγερν Μονάχου, αποκτώντας το 2005 την υπερσύγχρονη Allianz Arena, του ομώνυμου ασφαλιστικού κολοσσού, που εξαγόρασε το δικαίωμα ονομασίας για 30 χρόνια. Τέλος, το 2011 οι σεΐχηδες της Μάντσεστερ Σίτι υπέγραψαν μία κολοσσιαία συμφωνία για τη χορηγία της φανέλας και τη μετονομασία του γηπέδου, με την επίσης αεροπορική Etihad Airways, έναντι 448 εκ. ευρώ ως το 2021!
Βέβαια, υπάρχουν και εκείνοι που ακόμη αντιστέκονται σθεναρά στο… τραγούδι των Σειρήνων, παρά τον χορό των εκατομμυρίων, κρατώντας τα προπύργιά τους άθικτα. Έτσι, το «Καμπ Νου» της άσπονδης εχθρού Μπαρτσελόνα παραμένει «καθαρό», (αν και η επί χρόνια κενή από διαφημίσεις φανέλα της «υπέκυψε» τελικά στη Unicef και στην Qatar Foundation), όπως και το εμβληματικό, νέο «Σαν Μαμές» των Βάσκων της Αθλέτικ Μπιλμπάο, για λόγους εθνικής υπερηφάνειας και γοήτρου. Αλύγιστες παραμένουν ακόμα οι συμπολίτισσες Μίλαν και η Ίντερ, που μοιράζονται τον «ναό» του Σαν Σίρο (για τη μεν, Τζουζέπε Μεάτσα για τη δε), η εύρωστη και νοικοκυρεμένη Νάπολι του εκκεντρικού Αουρέλιο ντε Λαουρέντις με το μυθικό «Σαν Παόλο», αλλά και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με το θρυλικό «Θέατρο των Ονείρων» στην περιοχή του Όλντ Τράφορντ.
Σε μία εποχή, όμως, όπου πλέον το συναίσθημα και οι παραδόσεις εξαγοράζονται, και τα πάσης φύσεως έσοδα είναι ευπρόσδεκτα (ενόψει και του αμείλικτου Financial Fair Play της ΦΙΦΑ), το κρίσιμο ερώτημα για όσους «φυλάνε Θερμοπύλες» είναι ένα:
Για πόσο ακόμα;
