Ιάπωνες αρχιτέκτονες – Ζάχα Χαντίντ, σημειώσατε… 2! Βλέπετε η κατασκευαστική πρόταση της διάσημης Βρετανο-ιρακινής “σιδηράς κυρίας” της αρχιτεκτονικής για το Ολυμπιακό στάδιο του Τόκιο ήταν αυτή που επικράτησε τελικά στον άτυπο πόλεμο που είχε ξεσπάσει εδώ και μήνες στη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου.
του Νίκου Κούδα
[email protected] follow me @nkoudas
Η “βασίλισσα της καμπύλης”, όπως είναι το παρατσούκλι της 63χρονης Χαντίντ, αναδείχτηκε τελικώς η μεγάλη νικήτρια στη διαμάχη με τους Ιάπωνες ομολόγους της, καθώς η ιαωπνική κυβέρνηση αποφάσισε να προκρίνει τη δική της ιδέα, η οποία περιλαμβάνει κατεδάφιση και χτίσιμο από την αρχή (αντί απλής ανακαίνισης) του εμβληματικού σταδίου της ιαπωνικής πρωτεύουσας. Κι αυτό παρά την ολομέτωπη επίθεση που είχαν δεχθεί (μαζί με τη Χαντίντ) από μία ομάδα διάσημων αρχιτεκτόνων και άλλων επιφανών προσωπικοτήτων της χώρας, μέσω διαδικτυακής εκστρατείας και συμποσίου με τον τίτλο «Επανεξετάζοντας το νέο εθνικό Ολυμπιακό στάδιο». Οι ενστάσεις των αντίζηλων συναδέλφων εστίαζαν τόσο στο υπέρογκο κόστος, όσο κυρίως στις δυσμενείς οικολογικές επιπτώσεις του έργου στην περιοχή, κάνοντας λόγο για «αποψίλωση του πρασίνου και βεβήλωση των ιερών εδαφών των εξωτερικών κήπων του ναού Μεϊτζι».
Όπως αποδείχθηκε, όμως, η Ζάχα είναι πολύ σκληρή για να… αποκαθηλωθεί από τον θρόνο της, με τους πολιτικούς άρχοντες της Ιαπωνίας να απορρίπτουν τις προτάσεις περί ανακαίνισης, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι το γκρέμισμα και η ανακατασκευή του σταδίου θα κοστίσει πολύ λιγότερα γιεν από ένα εκτεταμένο “λίφτινγκ”.
Στο πόρισμά της η ειδική επιτροπή, που συστάθηκε από το υπουργείο αθλητισμού της χώρας προκειμένου να εξετάσει τις ενστάσεις, κατέληξε ότι η κατασκευή ενός νέου σταδίου είναι επιβεβλημένη για λόγους αντισεισμικής προστασίας, κάτι που θα ήταν πρακτικά αδύνατο να επιτευχθεί μόνο με την ανακαίνιση, αφού αυτό θα απαιτούσε τη μεγέθυνση των πυλώνων στήριξης του σταδίου μέχρι και τρεις φορές! Αυτό θα σήμαινε με τη σειρά του ότι οι διάδρομοι και οι χώροι του θα στένευαν υπερβολικά, σε βάρος της άνεσης των αθλητών και των θεατών, ενώ η στενότητα θα δημιουργούσε επιπλέον τεράστιο πρόβλημα στην πρόσβαση και την κίνηση των αναπηρικών αμαξιδίων κατά τη διάρκεια των Παραολυμπιακών Αγώνων. Με το κόστος όλων των απαραίτητων ενεργειών ανακαίνισης να αγγίζει τα 730 εκατομμύρια ευρώ -χωρίς να υπολογίζονται τα υπέρογκα έξοδα συντήρησης-, δεν είναι τυχαίο ότι οι κυβερνώντες προτίμησαν να ξοδέψουν τα 1,2 δισ. ευρώ που θα κοστίσει η κατασκευή ενός ολοκαίνουριου.
Το ιστορικο στάδιο, που είχε χρησιμοποηθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1964, έκλεισε και επίσημα τις πόρτες του για το κοινό τον περασμένο Μάιο, φιλοξενώντας το τελευταίο αθλητικό γεγονός της ιστορίας του, τον αγώνα ράγκμπι ανάμεσα σε Ιαπωνία και Χονγκ Κονγκ στο πλαίσιο του 5εθνούς τουρνουά της Ασίας.
