Αλέξανδρος, ο σημαιοφόρος

Έναν μήνα μετά την άκρως επιτυχημένη παρουσία του στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Σότσι, ο 29χρονος αθλητής του σκέλετον Αλέξανδρος Κεφάλας μιλάει αποκλειστικά στο sportsfeed.gr για τις μοναδικές εμπειρίες που έζησε στη ρωσική πόλη, τη γνωριμία του με τους αθλητές της Τζαμάικα, αλλά και για τα μελλοντικά του σχέδια.

συνέντευξη στον Νίκο Κούδα
[email protected]
Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο του Αλέξανδρου.

Αλέξανδρε, καταρχάς συγχαρητήρια για την επιτυχία σου. Περίγραψέ μας τη συνολική σου εμπειρία από τους Αγώνες του Σότσι.
Σας ευχαριστώ πολύ. Αναπολώντας τους Αγώνες ύστερα από έναν περίπου μήνα, πρέπει να πω ότι ήταν μία καταπληκτική εμπειρία για μένα. Αν και δεν είμαι πραγματικά ικανοποιημένος από τις κούρσες που έκανα στον αγώνα, τελικά το σημαντικότερο όλων ήταν ότι συμμετείχα. Βίωσα τόσο μεγάλη στήριξη κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών, αλλά ιδίως μετά την επιστροφή μου στο σπίτι, τόσο από την οικογένεια, όσο και από τους φίλους μου. Αυτό πραγματικά ήταν το καλύτερο φάρμακο για την αγωνιστική απογοήτευση που ένιωσα. Θα ήθελα επίσης να αναφερθώ στη σπουδαία προσπάθεια που κατέβαλαν όλοι οι εθελοντές στο Σότσι. Πραγματικά μας έκαναν να αισθανθούμε πολύ άνετα και αληθινά ευπρόσδεκτοι.

Πώς αισθάνθηκες όταν μπήκατε πρώτοι στο Ολυμπιακό Στάδιο Fisht κατά την τελετή έναρξης;
Είχα πολύ τρακ πριν εισέλθουμε στο Στάδιο, ακριβώς επειδή ήμασταν οι πρώτοι που θα μπαίναμε μέσα. Ειλικρινά περίμενα να συγκλονιστώ από την ατμόσφαιρα, αλλά δυστυχώς οι επιδοκιμασίες των θεατών δεν ήταν και τόσο ενθουσιώδεις, το οποίο με απογοήτευσε κάπως.

Και ποια ήταν τα συναισθήματα και οι σκέψεις σου όταν κράτησες την ελληνική σημαία στην τελετή λήξης;
Ένιωσα πραγματικά μεγάλη τιμή και υπερηφάνεια που ύψωσα τη σημαία μας στην τελετή λήξης. Υποθέτω ότι κάθε αθλητής ονειρεύεται να έχει μία τέτοια ευκαιρία, κάτι που εγώ είχα την τύχη να το καταφέρω στους πρώτους μου Ολυμπιακούς Αγώνες! Πραγματικά σήμαινε πάρα πολλά για μένα. Η ατμόσφαιρα ανάμεσα στους συναθλητές μου ήταν υπέροχη και είχαμε μερικές πολύ όμορφες συζητήσεις την ώρα που περιμέναμε.

Πέτυχες την καλύτερη επίδοση (23ος) από ολόκληρη την ελληνική αποστολή. Πόσο ικανοποιημένος είσαι με την επίδοσή σου;
Όπως προανέφερα δεν ήμουν και τόσο χαρούμενος με τις κούρσες μου. Το κακό ξεκίνησε ήδη από την πρώτη κούρσα, όταν έκανα ένα χαζό λάθος στο επάνω μέρος της πίστας, το οποίο μου κόστισε πολύτιμο χρόνο. Επίσης και η δεύτερη κούρσα μου δεν ήταν εντελώς «καθαρή», ενώ στην τρίτη κούρσα έκανα ένα τεράστιο λάθος στο κάτω μέρος της πίστας. Καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς είχα κατορθώσει να δείξω το καλύτερο αγωνιστικό μου πρόσωπο, όμως δυστυχώς αυτό δεν επαναλήφθηκε στους Ολυμπιακούς. Ο προσωπικός μου στόχος ήταν να τερματίσω στους 20 πρώτους, το οποίο θα μου επέτρεπε να αγωνιστώ και στην τέταρτη κούρσα, οπότε έχασα ξεκάθαρα τον συγκεκριμένο στόχο.

Η αλήθεια είναι ότι πριν ταξιδέψω στο Σότσι δεν ήξερα τι να περιμένω, αφού δεν γνώριζα κανένα από τα υπόλοιπα παιδιά. Αμέσως μόλις γνωριστήκαμε όμως δέσαμε κατευθείαν και η ατμόσφαιρα ήταν πραγματικά καταπληκτική σε όλη τη διάρκεια των Αγώνων. Περάσαμε υπέροχα και όλοι βοηθούσαμε και στηρίζαμε ο ένας τον άλλο.

Εκ των υστέρων, θα άλλαζες κάτι στον τρόπο που αγωνίστηκες; Τι έμαθες από τα λάθη που προανέφερες;
Υπάρχουν κάποια πράγματα που θα άλλαζα στην πρώτη μου κούρσα. Πρώτα απ’ όλα δεν έπρεπε να προσπαθήσω να αλλάξω κάπως τον τρόπο που τρέχω ειδικά για τους Αγώνες. Αν είχα κάνει αυτά ακριβώς που κάνω στην προπόνηση, πιστεύω ότι θα είχα καλύτερα αποτελέσματα. Επίσης, θα έπρεπε ίσως να συγκεντρωθώ περισσότερο όσον αφορά την πνευματική προετοιμασία του αγώνα.

Παρακολούθησες την ομάδα της Τζαμάικα στο μπόμπσλεϊ; Πες μας λίγα πράγματα γι’ αυτούς.
Δυστυχώς δεν μπόρεσα να παρακολουθήσω τον αγώνα τους, γιατί έβλεπα κάποιο άλλο αγώνισμα. Παρόλα αυτά συναντιόμουν πολύ συχνά με έναν από τους Τζαμαϊκανούς αθλητές στο γυμναστήριο. Είχε πολύ πλάκα και ήταν πολύ έξω καρδιά τύπος! Και φυσικά είχε εξαιρετική φυσική κατάσταση.

Δώσε μας λίγη «εσωτερική πληροφόρηση» από το Ολυμπιακό χωριό. Τι σου τράβηξε περισσότερο την προσοχή στο Σότσι;
Για να είμαι ειλικρινής προτού να αγωνιστώ η αίσθηση ήταν η ίδια με άλλους αγώνες όπου έχω συμμετάσχει, τουλάχιστον από θέμα καθημερινής ρουτίνας, με τη μόνη διαφορά ότι συναντούσα και γνώριζα πολλούς διαφορετικούς αθλητές τόσο στο εστιατόριο όσο και στο γυμναστήριο. Μετά τον αγώνα μου, είχα πολύ χρόνο για να συναναστραφώ περισσότερο με τους αθλητές, αλλά και την άνεση να δω και να κάνω διαφορετικά πράγματα. Πραγματικά απόλαυσα εκείνες τις στιγμές και ειδικά μου άρεσε πολύ να κάνω σκι στις κλειστές πίστες!

Πώς ήταν το κλίμα στην ελληνική αποστολή; Ήταν καλή η παρέα που φτιάξατε;
Η αλήθεια είναι ότι πριν ταξιδέψω στο Σότσι δεν ήξερα τι να περιμένω, αφού δεν γνώριζα κανένα από τα υπόλοιπα παιδιά. Αμέσως μόλις γνωριστήκαμε όμως δέσαμε κατευθείαν και η ατμόσφαιρα ήταν πραγματικά καταπληκτική σε όλη τη διάρκεια των Αγώνων. Περάσαμε υπέροχα και όλοι βοηθούσαμε και στηρίζαμε ο ένας τον άλλο.

Ποια ήταν η πιο αστεία στιγμή σου στο Σότσι; Έμαθες καμία καινούρια λέξη;
Νομίζω ότι η πιο αστεία και ταυτόχρονα πιο τρομακτική στιγμή ήταν όταν πήγαμε να παρακολουθήσουμε το ομαδικό αγώνισμα στο άλμα με σκι. Ένας Γερμανός άλτης είχε αργήσει για τον αγώνα, κι έτσι ο οδηγός του λεωφορείου αποφάσισε να μας δείξει τις οδηγικές του ικανότητες. Ήταν η μοναδική φορά που έβαλα τη ζώνη ασφαλείας, αφού ο τύπος οδηγούσε σα μανιακός! Όσο για το λεξιλόγιό μου, πέρα από το γεγονός ότι φρέσκαρα και… διεύρυνα τα ελληνικά μου, κατάφερα να μάθω και κάποιες ρωσικές λέξεις.

Τώρα που οι Αγώνες τελείωσαν, θεωρείς ότι η όλη εμπειρία άξιζε τον κόπο και τις ατελείωτες ώρες προπόνησης;
Αναμφισβήτητα ναι! Και θα το έκανα ξανά από την αρχή αν έπρεπε! Πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος θα πρέπει να έχει τέτοιους μεσοπρόθεσμους ή μακροπρόθεσμους στόχους στη ζωή του. Αυτό είναι που την κάνει τελικά ενδιαφέρουσα, αλλά και σε κάνει να νιώθεις ικανοποίηση μόλις μπορέσεις να τον κατακτήσεις.

Ποιοι είναι οι μελλοντικοί σου στόχοι αναφορικά με το σκέλετον;
Για να πω την αλήθεια είναι δύσκολο να ορίσω μελλοντικούς στόχους για το άθλημά μου. Φυσικά θα ήθελα να ξαναβιώσω την εμπειρία των Ολυμπιακών Αγώνων, ωστόσο ακόμα είναι πολύ νωρίς για να πω αν αυτό θα συμβεί. Θα συνεχίσω σίγουρα να προπονούμαι και ελπίζω να αγωνίζομαι, αφού το σκέλετον μου αρέσει πραγματικά πολύ. Πρώτα απ’ όλα όμως θα πρέπει να επικεντρωθώ στην επαγγελματική μου καριέρα και στην προσωπική μου ζωή. Ελπίζω να βρω έναν τρόπο για να εξισορροπήσω και τους τρεις αυτούς τομείς, έτσι ώστε να ξεκινήσω έναν νέο Ολυμπιακό κύκλο…