Τι να πει κανείς για αυτόν τον πολύπαθο χώρο του στίβου. Έναν χώρο που τον στηρίζουν και τον κρατούν ψηλά κάτι παθιασμένοι προπονητές του χώρου διάσπαρτοι σε όλη την Ελλάδα και δεν είναι μόνοι τους.
Υπάρχουν και κάτι στοργικοί γονείς που κάνουν ότι θυσία μπορεί να φανταστεί κανείς για να στηρίξουν τα παιδιά τους ώστε να προκόψουν μέσω του αθλητισμού, κάτι ρομαντικοί παράγοντες αθλητικών σωματείων που είτε μέσω ακαδημιών είτε μέσω δικών τους πόρων καλύπτουν ότι έξοδα μπορούν για να συνεχίσει να λειτουργεί το τμήμα στίβου. Και φυσικά κάτι αθλητές και πρωταθλητές με εθνικές και διεθνείς διακρίσεις που έχουν την τρέλα να κυνηγούν ρεκόρ και πετυχαίνουν στόχους για να εκπληρώσουν τα όνειρά τους.
Αυτή είναι η πικρή αλήθεια και το ξέρουν όλοι οι άνθρωποι του κλασικού αθλητισμού, χωρίς καμμία εξαίρεση και ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης. Όλα τα άλλα με τα 835.000 ευρώ ετήσια αμοιβή του Μάκη Ασημακόπουλου για να διοργανώνει αγώνες και να τρέχει το μάρκετινγκ της ομοσπονδίας, αλλά και με τα κρυφά ελλείμματα πολλών εκατομμυρίων που αρχίζουν να αποκαλύπτονται, είναι για κάποιους άλλους. Κανείς από αυτούς που πραγματικά αποτελούν την καθημερινότητα του ελληνικού στίβου δεν δείχνει να ενδιαφέρθηκε ποτέ, δεν φαίνεται να τα γνώριζε και κυρίως δεν τα εισέπραττε αλλά ούτε και τα ξόδευε.
Κατά αυτόν τον τρόπο φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, να έχουμε δηλαδή σχεδόν τέσσερις δεκαετίες ένα συγκεκριμένο αθλητικό και διοικητικό μοντέλο ανάπτυξης και διαχείρισης του ελληνικού στίβου, που εξασφαλίζει την ομαλή λειτουργία και διαβίωση των ανθρώπων που δουλεύουν στα γραφεία της ομοσπονδίας (μονίμων και περιστασιακών), 50-60 ανθρώπων δηλαδή στο σύνολό τους που είναι απόλυτα σωστό και αποδεκτό, αλλά που δεν αρκεί μόνο αυτό για να πει κάποιος πως έχουμε σωστή οργανωτική δομή και χρηστή διαχείριση ενός κρατικού αθλητικού φορέα, του μεγαλύτερου, ιστορικότερου και σημαντικότερου σε όλη την ελληνική επικρατεία.
Επί ένα χρόνο και ένεκα της παρατεταμένης και εκρηκτικής προεκλογικής περιόδου όπου θέλεις οι νομοθετικές παρεμβάσεις της κυβέρνησης της ΝΔ και του Αυγενάκη, θέλεις οι κομματικές παρεμβάσεις ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ , ΚΚΕ, θέλεις το ακατάσχετο υβρεολόγιο πληρωμένων «κουκουλοφόρων» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να αποπροσανατολίσουν όλους αυτούς τους απλούς αλλά αυθεντικούς καθημερινούς εργάτες του ελληνικού στίβου, δημιουργήθηκε προς όλους εμάς (ναι και σε εμάς τολμούμε να πούμε) μία πλασματική εικόνα για το τι συμβαίνει στα εσωτερικά του ΣΕΓΑΣ. Μέχρι που συνέβησαν τρία καθοριστικά γεγονότα.
Πρώτον και σημαντικότερον, το ΔΣ της ομοσπονδίας έπαψε να είναι η αρχή του ενός και με αναλογία 51-49 είναι πλέον πολύ δύσκολο να υπάρξει αδιαφάνεια, καθώς ένας μεγάλος αριθμός των εκλεγμένων στελεχών (χωρίς να θέλουμε να θίξουμε κανένα μέλος του ΔΣ) ως παλιοί πρωταθλητές που υπήρξαν, είναι καθαρά πρόσωπα που δεν πρόκειται να επιτρέψουν ποτέ να σπιλωθεί το όνομά τους. Ακόμη και αν η διοίκηση συνεχίζει να ασκείται κατά τον ίδιο τρόπο, το διοικητικό μοντέλο να μην αλλάζει, υπάρχει πλέον πολυφωνία που από μόνης της είναι ότι πιο υγιές σε ένα συμβούλιο.
Το δεύτερο γεγονός που προέκυψε είναι μία παραίτηση σοκ μετά από μόλις 53 ημέρες θητείας. Η αποχώρηση του γενικού γραμματέα Θανάση Χασκή, ο οποίος δεν ήταν έτοιμος να αναλάβει αποστολή αυτοκτονίας καθώς μόνο ως έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί η ανάληψη ευθύνης από κάποιον να υπογράφει ως γενικός γραμματέας του ΣΕΓΑΣ χωρίς να γνωρίζει τι έχει να αντιμετωπίσει. Για την πρόεδρο αυτό δεν είναι και τόσο μεγάλο πρόβλημα καθώς μην ξεχνάμε πως έχει και την βουλευτική ασυλία, για έναν καθημερινό εργάτη του αθλητισμού όμως μπορεί να είναι και η απόλυτη καταστροφή.
Και μέσα σε όλα αυτά είχαμε και ένα τρίτο γεγονός, ακόμη πιο βαρύγδουπο, την αποστολή εξωδίκου από το τρίτο τη τάξη ηγετικό στέλεχος του ΣΕΓΑΣ την τελευταία 15ετία, το Μάκη Ασημακόπουλο, ο οποίος μας άνοιξε τα μάτια και επιβεβαίωσε με την βούλα όλα αυτά που κάποιοι χρόνια τώρα ψιθύριζαν χωρίς στοιχεία, όλα αυτά που κυκλοφορούσαν ως κουτσομπολιά στους διαδρόμους των σταδίων, αλλά κανείς δεν ήθελε να πιστέψει πως υπάρχει τέτοια διαφθορά και ανηθικότητα στον ελληνικό στίβο από συνοδοιπόρους σε κοινούς αγώνες και διεκδικήσεις.
Και τώρα τι; Οι καθημερινοί εργάτες που αναφέραμε στην αρχή του κειμένου, δεν θα νιώσουν κάποια διαφορά καθώς παραμελημένοι και μοναχικοί οδοιπόροι ήταν μία ζωή, δεν θα αλλάξει κάτι στην καθημερινότητά τους. Και ποιοί είναι τελικά αυτοί που θα αντιμετωπίσουν ότι έρχεται, αυτοί που βρεθούν να πληρώσουν το τίμημα; Σίγουρα οι 21 εκλεγμένοι στο ΔΣ (πρώην και νυν) και η μία διορισμένη αντιπρόσωπος των αθλητών-τριών που βάζουν την υπογραφή τους σε ότι αποφάσεις πάρθηκαν και θα παίρνονται ως οι μοναδικοί νόμιμοι διαχειριστές του αθλήματος στην Ελλάδα.
Συμφωνούν δεν συμφωνούν όλοι τους θα είναι υπόλογοι και αργά ή γρήγορα θα το καταλάβουν. Ο στίβος όμως στην Ελλάδα θα συνεχίσει να υπάρχει, ταλέντα θα συνεχίσουν να αναδεικνύονται, πρωταθλητές θα συνεχίσουν να βγαίνουν, ανεξαρτήτως ποιοί και πως διοικούν την ομοσπονδία, γιατί αυτό συμβαίνει εδώ και πολλά χρόνια και αυτό θα συνεχίσει να συμβαίνει και τα επόμενα χρόνια. Ο βρεγμένος λένε την βροχή δεν την φοβάται και μία ζωή βρεγμένοι είναι οι καθημερινοί εργάτες του ελληνικού στίβου.
Καλή δύναμη σε όλους σας. Εμείς εδώ στο sportsfeed , που τον στίβο τον καλύπτουμε δημοσιογραφικά ανελλιπώς από το 2014 σταθεροί στις απόψεις μας και με ρεπορτάζ που στο τέλος πάντα επιβεβαιώνεται αρέσει δεν αρέσει σε κάποιους, που τον προβάλλουμε ως άθλημα και τον αναδεικνύουμε στην κοινωνία και το φίλαθλο κοινό και που το κάνουμε με ιδίους πόρους και ενυπόγραφα, χωρίς πολιτικές δεσμεύσεις ή συναλλαγές, χωρίς Αυγενάκηδες, Βασιλειάδηδες, Παναγόπουλους, Σακοράφες, θα συνεχίσουμε να το κάνουμε αρέσει δεν αρέσει στους πολιτικούς ΚΑΘΕ κόμματος, ΚΑΘΕ παράταξης, γιατί απλούστατα αυτή είναι η δουλειά μας, να ενημερώνουμε με υπευθυνότητα, αντικειμενικότητα και αξιοπιστία.
