Connect with us

INTERVIEW

Σταμούλης: Ο απολογισμός μετά από 5 μήνες στην Κένυα

Published

on

Ο 22χρονος Έλληνας, ο οποίος πήρε τη δύσκολη απόφαση να περάσει σχεδόν 5 μήνες στην αφρικανική χώρα για να ανεβάσει το αγωνιστικό του επίπεδό, κάνει τον απολογισμό του ταξιδιού που τον διαμόρφωσε.

Υπάρχουν πολλοί νεαροί αθλητές με μεγάλα όνειρα. Πόσοι όμως είναι διατεθειμένοι να πάρουν δύσκολες αποφάσεις και να κάνουν θυσίες για να τα πραγματοποιήσουν; Ο Γιώργος Σταμούλης είναι ανάμεσα σε αυτούς τους λίγους. Στα 22 του πήρε τη δύσκολη απόφαση να αφήσει προσωρινά τη σχολή του και να επικεντρωθεί στο τρέξιμο, με στόχο να γίνει επαγγελματίας αθλητής. Για να το καταφέρει αυτό έπρεπε να ανέβει επίπεδο και το καλύτερο μέρος για αυτό δεν ήταν άλλο από το το Ίτεν της Κένυας, το «σπίτι των πρωταθλητών» όπως το είχε χαρακτηρίσει στις δηλώσεις του στο Sportsfeed, τις πρώτες μέρες του εκεί (δείτε εδώ). Μερικούς μήνες μετά ήρθαμε και πάλι σε επαφή μαζί του για να μας περιγράψει όσα έζησε και να μας πει τι αποκόμισε τελικά από όλη αυτή την εμπειρία. Ακολουθεί η συνέντευξή του:

Ποιο ήταν το σκεπτικό σου πριν πάρεις την απόφαση να πας στην Κένυα και τι τελικα σε ώθησε να την πάρεις;
Είχα πάει πιο παλιά για ένα μήνα στην Αντίς Αμπέμπα της Αιθιοπίας αλλά και στο Ιφράν στο Μαρόκο και είδα, ειδικά στην Αιθιοπία, ότι ένας αθλητής που είναι σε χαμηλό επίπεδο μπορεί με σκληρή δουλειά να φτάσει ψηλά. Το όνειρό μου είναι ένα: να γίνω επαγγελματίας αθλητής. Οπότε αυτό ήταν που με ώθησε να πάρω την απόφαση να μείνω στην Κένυα για τόσο χρονικό διάστημα. Ήταν σαν μία επένδυση, χτίζεις για μπορείς να κυνηγήσεις στο μέλλον καλύτερους χρόνους. Βλέπουμε εδώ και τόσα χρόνια ότι υπάρχει ένα στάσιμο επίπεδο στις αποστάσεις αντοχής, οπότε έπρεπε να δοκιμάσω καινούργια πράγματα και να κάνω το κάτι παραπάνω.

Τι διαφορές είδες σε μεταξύ αυτού που προσδοκούσες να βρεις και αυτού που τελικά βρήκες στην Κένυα;
Το Μαρόκο ήταν πολύ στα ευρωπαϊκά δεδομένα οπότε περίμενα να βρώ κάτισαν την Αιθιοπία, στην οποία η καθημερινότητα ήταν σκληρή αφού είχαμε μόνο μία μέρα την εβδομάδα νερό και ρεύμα. Πριν πάω όμως στην Κένυα ήμουν πολύ τυχερός που ήρθα σε επικοινωνία με το προξενείο της Κένυας στην Ελλάδα. Θα ήθελα να ευχαριστήσω την πρόξενο, κυρία Βίκυ Πανταζοπούλου, η οποία με βοήθησε από την πρώτη στιγμή. Είχε ένα γνωστό στο Ελντορέτ ο οποίος με βοήθησε να βρώ το σπίτι που τελικά έμεινα στο Ίτεν. Ο ιδιοκτήτης του σπιτιού ήταν και ο ίδιος μαραθωνοδρόμος και έτσι εντάχθηκα πολύ εύκολα στην αθλητική κοινωνία εκεί, το βασικό μου στόχο. Επίσης βρήκα πολύ καλές συνθήκες διαβίωσης, ό,τι ζήτησα ως προαπαιτούμενο το βρήκα και με το παραπάνω.

Περιέγραψέ μας τη ζωή εκεί, το μέρος, το φυσικό περιβάλλον, το φαγητό, την κουλτούρα των ανθρώπων.
Ουσιαστικά μιλαμέ για ένα χωριό περίπου 3000 κατοίκων. Έχει όμως και κάποια πανεπιστήμια οπότε είναι σχετικά ανεπτυγμένο, έχει σουπερμάρκετ για να προμηθευτείς τις πρώτες ύλες. Δεν υπάρχουν μεμονωμένα σπίτια αλλά μπλοκ με μικρά διαμερίσματα. Ότι και να θες να κάνεις σίγουρα θα περπατήσεις πολύ εκτός αν θες να πάρεις τα δικά τους ταξί, που είναι τα μηχανάκια. Οι ρυθμοί ζωής είναι πολύ χαλαροί και οι άνθρωποι είναι πολύ ανοιχτοί και πρόθυμοι να σε βοηθήσουν. Πέρα από την πόλη και η φύση ήταν απίστευτη. Δίπλα ακριβώς από το σπίτι μου είχε τροπικό δάσος με ψηλά δέντρα, και όσο τρέχαμε βρίσκαμε μαϊμούδες και είδαμε αρκετά εξωτικά πουλιά. Εντύπωση όμως μου έκανε και το φαγητό τους, που είναι πάρα πολύ ελαφρύ και δε σε φουσκώνει. Είναι σημαντικό αυτό και για την προπόνηση. Δε χρησιμοποιούν σάλτσες και μπαχάρια, μαγειρεύουν απλά, ανεπεξέργαστα υλικά, με απλό τρόπο. Επίσης επειδή δεν υπάρχει ψυγείο τρως τα πάντα εκείνη τη στιγμή και είναι πάντα φρέσκα. Υπήρχαν βέβαια και ευρωπαϊκά εστιατόρια. Μετά από δύο μήνες πήγα να φάω εκεί μία φορά και με ενόχλησε το φαγητό, μου φάνηκε βαρύ.

Τι παίρνει ένας Ευρωπαίος ή Αμερικάνος αθλητής από την Κένυα που δεν μπορεί να το βρει αλλού;
Το ότι είναι πολύ ανοιχτός λαός βοηθάει πολύ τους ξένους αθλητές, αφομοιώνεσαι πολύ εύκολα στα τοπικά γκρουπ και κάνεις φιλίες. Η κύρια διαφορά μεταξύ Αιθιοπίας και Κένυας είναι ότι στην πρώτη είναι όλα τα γκρουπ κλειστά, δε θα σε αφήσουν να τρέξεις μαζί τους. Στην Κένυα μπορείς κάθε μέρα να μπαίνεις και σε διαφορετικό γκρουπ και πάντα σε καλωσορίζουν με χαρά. Πέρα από αυτό προπονείσαι με τους κορυφαίους αθλητές στον κόσμο.

Είναι μέρος της καθημερινότητάς τους το τρέξιμο;
Βλέπεις στις 6 το πρωί παιδιά να πηγαίνουν σχολείο τρέχοντας για να προλάβουν τις πρώτες ώρες. Όταν μεγαλώνουν πια, η μόνη διέξοδος που έχουν για να πάνε στο εξωτερικό και να ξεφύγουν από τη φτώχεια, είναι το τρέξιμο. Οπότε όλοι τρέχουν. Από τις 6 μέχρι και τις 9 το πρωί ξεκινούν σε διαφορετικά μέρη του Ίτεν γκρουπ που αποτελούνται από 20 μέχρι 80 άτομα το καθένα. Μας είπαν ότι το 80% της πόλη είναι δρομείς, το περίεργο εκεί είναι να μην τρέχεις. Είναι το παγκόσμιο κέντρο των μεσαίων και μεγάλων αποστάσεων και όλοι θέλουν να δείξουν τι μπορούν να κάνουν. Έτυχε να πάμε σε έναν αγώνα ανωμάλου δρόμου στο Ίτεν και μας έκανε εντύπωση ότι στην κατηγορία των γυναικών τη δεύτερη θέση κατέκτησε μία κοπελίτσα που έτρεχε ξυπόλυτη με μία σκισμένη μπλούζα. Με το που τερμάτισε την βρήκε ένας μάνατζερ βέβαια. Αυτοί συνεργάζονται με τις μεγάλες εταιρίες, Adidas, Nike, οι οποίες τους δίνουν ρούχα και παπούτσια δωρεάν. Η ομάδα της NN δε (του Κιπτσόγκε) είναι το όνειρο κάθε Κενυάτη δρομέα.

Δώσε μας μία εικόνα από τις προπονήσεις. Με ποιους γνωστούς αθλητές έτρεξες μαζί;
Είχα την τύχη να προπονηθώ με το γκρουπ του Ζουλιάν Βάντερς. Έψαχνα ένα γκρουπ για στίβο και είχα δει ότι έκαναν γρήγορες προπονήσεις, οπότε του έστειλα, και μου είπε να έρθω στο γκρουπ όταν είμαι σε φόρμα. Μετά από δύο μήνες είχα πλέον προσαρμοστεί και μία Δευτέρα πήγα μαζί με το γκρουπ του να κάνω ένα χαλαρό τρέξιμο 15χλμ. Πρώτο 1000ρι 3:50, και συνέχισαν 3:25, 3:30, και όλα αυτά σε ανώμαλο έδαφος. Μετά το τέλος της προπόνησης που για μένα ήταν σαν αγώνας μου είπε ο Βάντερς ότι το απόγευμα έχουμε και χαλάρωμα σε ρυθμό 4:00-4:30. Συνέχισα μαζί τους και σε άλλα προγράμματα μέσα στην εβδομάδα. Θυμάμαι έντονα μία προπόνηση που ήταν 16χλμ Φάρτλεκ, ενώ η τελευταία προπόνηση που έκανα μαζί τους ήταν 6χλμ παρατεταμένη ανηφόρα με πρώτο 1000ρι στο 2:58. Καταλαβαίνεις μετά τι έγινε (γέλια). Ο στόχος μου πάντως ήταν πάντα να μην είμαι ο τελευταίος του γκρουπ, κάτι που τελικά κατάφερα.

Τι δυσκολίες αντιμετώπισες κατά τη διάρκεια αυτών των μηνών;
Δυστυχώς την τελευταία μέρα με το γκρουπ του Βάντερς, λίγο πριν μπει ο Φλεβάρης, τραυματίστηκα στη μέση. Δοκίμασα τις πρώτες μέρες να τρέξω χαλαρά αλλά μάγκωσε η μέση μου και άρχισα να κουτσαίνω. Δεν εμπιστευόμουν τους φυσικοθεραπευτές εκεί οπότε έπρεπε να βρω μία γρήγορη λύση για να μη χάσω όσα είχα χτίσει. Το ίδιο βράδυ πήρα το αεροπλάνο και γύρισα στην Ελλάδα για 12 μέρες ώστε να να το αντιμετωπίσω. Ήταν απόφαση της στιγμής. Είπα στον εαυτό μου ότι είχα επενδύσει πολλά σε αυτό το ταξίδι για να μείνω εκτός ένα μήνα και να τα χάσω όλα. Πήγα απευθείας στον αθλητίατρό μου, το Χρόνη Δρούγια, τον οποίο ευχαριστώ πολύ, και είδαμε ότι ήταν ένας έντονος μυικός σπασμός αλλά τίποτα πιο σοβαρό. Έπειτα, με τη βοήθεια του φυσικοθεραπευτή μου, του Ελευθέριου Στύλιου, κατάφερα μέσα σε 5 συνεδρίες να έρθω στα ίσια μου και να ξεκινήσω δειλά-δειλά το τρέξιμο. Γύρισα πίσω στην Κένυα μέσα Φλεβάρη και μετά από μία εβδομάδα έτρεχα χωρίς ενόχληση. Από τότε μέχρι να γυρίσω στην Ελλάδα είχα έναν ολόκληρο μήνα προπόνησης και κατάφερα να φτάσω και πάλι στο επίπεδο που ήμουν, λίγο πριν τραυματιστώ. Είναι μέσα στο πρόγραμμα οι τραυματισμοί και πρέπει να το σεβαστείς αυτό. Μέσα από αυτά τα λάθη αποκτάς συνέπεια και μαθαίνεις να ακούς περισσότερο το σώμα σου.

Πως νομίζεις ότι σε εξέλιξε αγωνιστικά και πνευματικά αυτή η εμπειρία; Θα έπαιρνες πάλι την ίδια απόφαση αν γυρνούσες το χρόνο πίσω;
Πολλοί αθλητές από την Ευρώπη πηγαίνουν στην Κένυα και κάνουν προπονήσεις παρόμοιες με αυτές που κάνουν στην Ελλάδα. Αυτό για μένα είναι λάθος. Είτε προπονητικά είτε διατροφικά οι Κενυάτες κάνουν κάτι καλύτερα από εμάς. Οπότε είναι σημαντικό ο προπονητής να μη σε κρατήσει πίσω. Ο κύριος Χαραμής πριν φύγω μου είπε να δω τι κάνουν για να πειραματιστούμε, να δοκιμάσουμε καινούργια προπονητικά εργαλεία, να πάρουμε γνώσεις και όταν γυρίσω Ελλάδα να δούμε που κάνουμε λάθη για να βελτιωθούμε. Πλέον νιώθω ότι ανέβηκα πολλά επίπεδα και σωματικά, π.χ. σε ταχύτητα, στο αερόβιο, αλλά και πνευματικά. Ο τρόπος ζωής και οι στερήσεις που έχεις εκεί σε κάνουν πιο σκληρό και αυτό είναι μεγάλο πράγμα σε έναν δρομέα, γιατί το μυαλό δίνει την εντολή για το τρέξιμο. Για τη δεύτερη ερώτηση η απάντηση είναι φυσικά ναι.

Πότε θα είναι το επόμενο ταξίδι;
Όπως έγινε παντού φέτος, μας χάλασε τα σχέδια η πανδημία. Είχαμε προγραμματίσει ότι οι αγώνες θα τελείωναν το Σεπτέμβρη οπότε θα φεύγαμε πάλι για Κένυα για 6 μήνες. Τώρα μάλλον θα καθυστερήσουμε λίγο να πάμε, αλλά είναι σίγουρα μέσα στο πρόγραμμα, τώρα που ξέρουμε και όλα τα κατατόπια.

Αυτή την περίοδο ο Σταμούλης είναι από τους λίγους και τυχερούς που συνεχίζουν να προπονούνται, αφού έχει «αποσυρθεί» στο σπίτι του στο Καρπενήσι και κάνει προπόνηση στα βουνά, όπως μπορτείτε να διαβάσετε εδώ. Μπορεί φέτος να είναι ακόμα αβέβαιο το αν θα καταφέρει να δείξει σε αγώνα όλα όσα έχτιζε τόσον καιρό, όμως σε κάθε περίπτωση είναι ένα από τα φρέσκα ονόματα που θα αναδειχθούν στο εγγύς μέλλον.

Οι απόψεις - editorial που δημοσιεύονται στο Sportsfeed απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του Sportsfeed το οποίο τηρεί πιστά τις αρχές της ελευθεροτυπίας: Η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης. Copyright © 2022 Sportsfeed.gr

*/