Ανήμερα της κατάκτησης του χάλκινου μεταλλίου στους Ολυμπιακούς του Σίδνεϊ, ο Αμιράν Καρντάνοφ μιλά στο Sportsfeed για το παρελθόν και το παρόν της ελληνικής πάλης…
του Ηλία Τάταλα
[email protected]
Τέτοια μέρα, πριν 14 χρόνια ο Αμιράν Καρντάνοφ ανέβηκε στο Ολυμπιακό βάθρο, στην κορυφαία στιγμή της καριέρας του ως αθλητής. Σήμερα πασχίζει να βοηθήσει το άθλημα από τη θέση του ομοσπονδιακού προπονητή και ευελπιστεί σε καλύτερες συνθήκες, ώστε να έρθουν καινούριες επιτυχίες.
Η συζήτηση ξεκίνησε με τις αναμνήσεις από το Σίδνεϊ. «Δεν ξεχνιούνται εκείνες οι στιγμές. Είχα πρόβλημα με το γόνατό μου, αλλά όταν παίζεις σε τόσο μεγάλους αγώνες το ξεχνάς και παλεύεις. Αυτό που θυμάμαι ήταν η συγκέντρωση που είχα στους αγώνες. Τελικά ήρθε το μετάλλιο…».
Για την ιστορία, στο Σίδνεϊ ο Καρντάνοφ, ξεκίνησε τους αγώνες του στην κατηγορία των 55 κιλών με τρεις πολύ σημαντικές νίκες, που ουσιαστικά του άνοιξαν και το δρόμο στη διάκριση. Κέρδισε κατά σειρά τους Βιτάλι Ραιλέαν (Μολδαβία) με 4-1, Μπάχμαν Ταγιεμπί Κερμάνι από το Ιράν με 7-0 και Ζουνουμπαγιάν Τουμεντεμπερέλ (Μογγολία) με 10-0. Ο επόμενος αγώνας, στα ημιτελικά, έκρινε τη θέση για τον τελικό αλλά ο Ναμίκ Αμπντουλάεφ από το Αζερμπαιτζάν αποδείχθηκε πολύ δύσκολος αντίπαλος. Ο Καρντάνοφ έχασε στα σημεία με 5-3 ύστερα από σκληρή μάχη. Το κέρδος του ήταν η συμμετοχή του στον μικρό τελικό, όπου τον περίμενε ο Λευκορώσος Χέρμαν Κοντόεφ. O αγώνας τους έσπασε καρδιές, ήταν αμφίρροπος και τελικά κρίθηκε στις λεπτομέρειες με 5-4.
«Υπήρχαν χρήματα, γινόταν σωστή δουλειά»
Εκείνο το μετάλλιο ήταν το τελευταίο για την ελληνική πάλη σε Ολυμπιακούς Αγώνες στο στιλ της ελευθέρας και το προτελευταίο γενικότερα, καθώς ακολούθησε το χάλκινο του Αρτιόμ Κουρεγκιάν στους Αγώνες της Αθήνας. «Τότε γινόταν πιο σωστή δουλειά επειδή υπήρχαν περισσότερα χρήματα στον ελληνικό αθλητισμό. Όχι μόνο στην πάλη, αλλά παντού. Οι αθλητές μπορούσαν να προετοιμαστούν σωστά, είχαν μεγαλύτερη βοήθεια, κάναμε πολλές προετοιμασίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Σήμερα τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα, αλλά προσπαθούμε», θα πει ο 38χρονος Ολυμπιονίκης.
Η κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου βοήθησε τον Καρντάνοφ να φτιάξει τη ζωή του… «Είμαι λοχαγός του Ελληνικού Στρατού. Ευχαριστώ την Πολιτεία που μας πρόσεξε τότε, όλους τους αθλητές που καταφέραμε κάτι. Πάντα ευχαριστώ την Ελλάδα. Εγώ ήρθα το 1995 από τη Ρωσία και ποτέ δεν αντιμετώπισα ρατσισμό» τονίζει.
Ο στόχος του 2016
Τρίτος το 2000 στο Σίδνεϊ, τέταρτος το 2004 στην Αθήνα και σήμερα βλέπει μπροστά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016, ως ομοσπονδιακός προπονητής στην ομάδα της ελευθέρας πάλης. «Υπάρχουν ταλέντα στην Ελλάδα και προσπαθούμε να τα αναδείξουμε, παρά τις αντίξοες συνθήκες. Ο Τσεραχίδης, ο Ξενίδης και ο Τριανταφυλλίδης πάλεψαν καλά στο παγκόσμιο, παρόλο που δεν διακρίθηκαν. Υπάρχουν μπροστά οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Ρίο. Είναι δύσκολα, αλλά είπαμε ότι θα ξεκινήσουμε μία σοβαρή προσπάθεια με την ομοσπονδία. Θα προσπαθήσουμε να κάνουμε κοινές προετοιμασίες με την εθνική ομάδα της Ρωσίας, που είναι υπερδύναμη, κατέκτησε πέντε χρυσά μετάλλιο στο πρόσφατο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Προπονητής στην ομάδα της Ρωσίας είναι ο Χρηστάκης Αλεξανδρίδης, που μας βοηθά. Θα είναι πολύ καλό αν τελικά το πετύχουμε αυτό».
