Μπλεκ, Αγόρι, Περιπέτεια, Βαβούρα. Τα εικονογραφημένα περιοδικά των παιδικών μας χρόνων ήταν η αγαπημένη εβδομαδιαία συνήθεια – ή καλύτερα εξάρτηση – για κάθε πιτσιρικά που σεβόταν τον εαυτό του τη δεκαετία του ‘80. Μέσα από τις σελίδες τους, ξεπήδησαν ορισμένοι από τους πιο κουλ ποδοσφαιρικούς χαρακτήρες που θα μπορούσε να δημιουργήσει η σκιτσογραφική πένα.
Του Νίκου Κούδα
[email protected]
Ρόι Ρέις
Τίτλος: «Ο Ρόι της Ρόβερς» («Roy of the Rovers», ο πρωτότυπος τίτλος).
Ομάδα: Μέλτσεστερ Ρόβερς.
Who is who: Ο ξανθομάλλης Ρόι ήταν ένας πραγματικός ηγέτης, με μαγικό αριστερό πόδι που εξαπέλυε συχνά πυκνά τη θρυλική του «βολίδα». Το κόμικ ακολούθησε τη ζωή του Ρέις στους «ερυθροκίτρινους» Ρόβερς, με τους οποίους πέτυχε 436 γκολ και κέρδισε 10 πρωταθλήματα, 6 κύπελλα Αγγλίας και τρία Κύπελλα Πρωταθλητριών! Η ιστορία στην Αγγλία είχε συνολική διάρκεια 39 χρόνων (από το 1954 μέχρι το 1993), μέσα στα οποία ο Ρέις πρόλαβε να διατελέσει προπονητής της Εθνικής Αγγλίας και παίκτης-προπονητής της ομάδας του. Μάλιστα, το 1985 αποφάσισε να πάρει στη Μέλτσεστερ δύο μέλη του υπαρκτού ποπ συγκροτήματος Spandau Ballet, που είχαν εντυπωσιάσει σε ένα φιλανθρωπικό παιχνίδι. Λίγα χρόνια αργότερα η ομάδα αποδεκατίστηκε από τρομοκράτες στη Μέση Ανατολή και το τέλος της καριέρας του Ρόι ήρθε το 1993, όταν έχασε το αριστερό του πόδι σε πτώση ελικοπτέρου.
Ερίκ Καστέλ
Τίτλος: «Ερίκ Καστέλ».
Ομάδα: Ίντερ, Μπαρτσελόνα, Παρί Σεν Ζερμέν, Λιλ.
Who is who: Ο ασπρομάλλης Γάλλος ήταν ο πρωταγωνιστής του διασημότερου ποδοσφαιρικού κόμικ στα τέλη της δεκαετίας του 1970, «πνευματικό παιδί» του Βέλγου Ραϊμόντ Ρεντίνγκ. Η ιστορία είχε διάρκεια 15 τευχών, αν και στην Ελλάδα κυκλοφόρησαν μόνο τα 8. Ήταν το μοναδικό μη-βρετανικό ποδοσφαιρικό κόμικ που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα και ξεχώριζε για την υψηλή ποιότητα της έκδοσης (έγχρωμο ιλουστρασιόν). Ο Καστέλ αγωνιζόταν ως εξτρέμ με «μαγικό» αριστερό πόδι και μετά από ένα μακρόχρονο τραυματισμό, μεταγράφηκε στη Μπαρτσελόνα για να κάνει μια νέα αρχή στην ποδοσφαιρική καριέρα του. Αν και εξελίχθηκε σε σταρ παγκοσμίου επιπέδου, οδηγούσε ένα… ταπεινό Σουμπαρού, ενώ στον ελεύθερο χρόνο του έπαιζε με τους «Παμπλίτος», χαμίνια από τις φτωχογειτονιές της Καταλονίας. Έμεινε στους Καταλανούς για περίπου πέντε χρόνια και επτά τεύχη, για να αναζητήσει νέες προκλήσεις στην Παρί Σεν Ζερμέν το 1984. Κατόπιν… λαϊκής απαίτησης, το 1986 επέστρεψε στη Μπαρτσελόνα, με την οποία πανηγύρισε δύο χρόνια αργότερα την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου, που λίγα χρόνια πριν είχε χάσει από τη Ναντ. Ο Καστέλ παρέμεινε για δεύτερη φορά στη Βαρκελώνη για έξι τεύχη, προτού μεταγραφεί στη Λιλ όπου έκλεισε τη θρυλική καριέρα του.
Μπεν Λίπερ
Τίτλος: «Τερματοφύλακας – γιατρός» («Τhis goalie’s got guts»).
Ομάδα: Μάνκαστορ Σίτι.
Who is who: Η πιο συγκινητική από όλες τις ιστορίες, με πρωταγωνιστή τον τελειόφοιτο ιατρικής Λίπερ, ο οποίος τύχαινε να είναι και ένας εξαιρετικός γκολκίπερ! Δυστυχώς, ένα σοβαρό ατύχημα τον καθήλωσε σε αναπηρικό καροτσάκι, όμως μετά από μακροχρόνια θεραπεία κατάφερε να επιστρέψει και πάλι κάτω από τα δοκάρια. Χαρακτηριστικές ήταν οι ατάκες του τύπου «Έχει δυνατό βορειοδυτικό άνεμο, θα τους πιάσω στον ύπνο» πριν εξαπολύσει ένα από τα ελεύθερα βολέ ακριβείας 70 μέτρων (!) προς τον σέντερ φορ της ομάδας, Τζίμι Γουόρθ ή τα γκολ που ο Λίπερ πετύχαινε με σουτ πίσω από τη σέντρα. Αξέχαστη στιγμή-σταθμός ήταν μία προπόνηση της Σίτι, στην οποία απέκρουσε όλα τα σουτ των συμπαικτών του, φυσικά από το αναπηρικό του καροτσάκι!
Μπίλι Ντέιν
Τίτλος: «Τα μαγικά παπούτσια του Μπίλι» («Billy’s boots»)
Ομάδα: Σχολικό πρωτάθλημα
Who is who: Η ιστορία του ορφανού πιτσιρικά έγινε διάσημη στην Ελλάδα μέσα από τις σελίδες τριών διαφορετικών περιοδικών, του «Γκολ», του «Τρουένο», αλλά και του «Μπλεκ». Εδώ είχαμε και κάποιες… μεταφυσικές προεκτάσεις, καθώς ο μικρός που ζούσε με τη γιαγιά του, ανακάλυψε κατά λάθος στη σοφίτα της ένα ζευγάρι «μαγικά» ποδοσφαιρικά παπούτσια που ανήκαν σε έναν μεγάλο παίκτη της δεκαετίας του ’20, τον «κανονιέρη Κιν». Όταν ο Μπίλι τα φορούσε, μεταμορφωνόταν από άμπαλο παιδάκι σε γκολτζή παγκόσμιας κλάσης, υπακούοντας το θέλημα των παπουτσιών τα οποία τον «έσπρωχναν» από μόνα τους μέσα στις φάσεις! Η πλοκή περιστρεφόταν φυσικά γύρω από τα παπούτσια, τα οποία πολύ συχνά έκλεβαν ή εξαφάνιζαν διάφοροι κλέφτες και αντίπαλοι ή η γιαγιά του μικρού τα πουλούσε ή τα χάριζε στους φτωχούς…
Χάμις Μπάλφουρ
Τίτλος: «Δύο απίθανοι γκολτζήδες» («Hot Shot Hamish»).
Ομάδα: Πρίνσες Παρκ, Γκλένγκοου Ρέιντζερς.
Who is who: Ο θηριώδης Σκωτσέζος, πρώην γιδοβοσκός, ήταν ένας πραγματικός γίγαντας ύψους 2.08 μ. (και παπούτσι νούμερο 50), με ασύλληπτο σουτ γνωστό ως «το τούβλο», χάρη στο οποίο μπορούσε να τρυπάει από δίχτυα και δοκάρια, μέχρι το τείχος που… τολμούσαν να στήσουν οι αντίπαλες ομάδες! Είχε ως ιδανικό του παρτενέρ τον κοντόχοντρο γυαλάκια Κέβιν «Μάιτι» Μάους, ο οποίος, παρά το σουλούπι που παρέπεμπε σε ταβερνιάρη, ήταν ταχύτατος και πραγματικός βιρτουόζος της μπάλας. Μαζί έγιναν οι «Δύο απίθανοι γκολτζήδες» στις πρώτες σελίδες του περιοδικού «Γκολ» και μετέπειτα στο «Αγόρι». Ατραξιόν του κόμικ ήταν ο τράγος του Χάμις, που τον έβαζε συχνά σε μπελάδες. Μεγαλύτερο επίτευγμά τους ήταν η κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων κόντρα στη γερμανική… Μούνχεν Μπούμχεν, με σκορ 3-2, χάρη σε δύο γκολ του Χάμις και ένα του Μάους. Μάλιστα στον τελικό, ο προπονητής ΜακΧτύπας (McBossy στα αγγλικά), ως άλλος Μπρέιβχαρτ, εμφανίστηκε στα αποδυτήρια φορώντας το πατροπαράδοτο κιλτ και παίζοντας γκάιντα, προκειμένου να εμψυχώσει τους παίκτες του!