Connect with us

INTERVIEW

«Έδωσα ψυχή»

Published

on

Από τα αρχαία χρόνια, ο ελληνισμός του Πόντου πάλευε. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Την έχει στο αίμα του ο Πόντιος την πάλη. Ο Δημήτρης Τσεκερίδης είναι Πόντιος και παλαιστής. Μεγάλος μαχητής ο νεαρός αθλητής, μοιράζεται τις σκέψεις του μαζί μας μετά την κατάκτηση του χάλκινο μεταλλίου στο παγκόσμιο πρωτάθλημα εφήβων, στην ελληνορωμαϊκή πάλη.

του Ηλία Τάταλα
[email protected]

Πέμπτη μεσημέρι, στο αεροδρόμιο του Ζάγκρεμπ, οι επιβάτες προσπαθούσαν να καταλάβουν τι συνέβαινε γύρω τους. Άλλωστε, να παίζει η λύρα ποντιακούς σκοπούς, δεν είναι ότι πιο συνηθισμένο σε ένα αεροδρόμιο. Στη συντροφιά του λυράρη όλοι χαμογελούσαν, χαίρονταν για τη μεγάλη επιτυχία του Τσεκερίδη στην κατηγορία των 84 κιλών.

Παρά τη μεγάλη του επιτυχία, ο ίδιος παραμένει συγκεντρωμένος και έχει διάθεση να πει αλήθειες. Δεν ωραιοποιεί την κατάσταση. «Μεγάλη επιτυχία και την ήθελα πάρα πολύ. Ήταν ο τελευταίος μου μεγάλος αγώνας ως έφηβος και θα ήταν άδικο αν δεν κατακτούσα ένα μετάλλιο σε μεγάλη διοργάνωση. Μου έλειψε αυτό το μετάλλιο μέχρι τώρα, τόσο στις μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις των παίδων, όσο και των εφήβων. Το κυνηγούσα και όλο το έχανα. Στον μικρό τελικό με τον Σουηδό, έδωσα ψυχή για να πάρω τη νίκη και τα κατάφερα», σχολιάζει στο sportsfeed.gr.

«Οι άλλοι προοδεύουν, εμείς μένουμε στάσιμοι»
Το έργο του 19χρονου παλαιστή δεν ήταν εύκολο στο Ζάγκρεμπ, κόντρα στην αφρόκρεμα του πλανήτη, στην πλέον ανταγωνιστική κατηγορία. «Πολύ υψηλό επίπεδο και δύσκολοι αντίπαλοι. Έχασα στον ημιτελικό από τον Αζέρο, που στο Αζερμπαϊτζάν η πάλη είναι εθνικό σπορ. Το θέμα είναι ότι σε όλο τον κόσμο οι παλαιστές προοδεύουν, ενώ στην Ελλάδα μένουμε στάσιμοι. Δεν είναι τυχαίο ότι χρειάστηκε να περάσουν εννέα χρόνια για να πάρουμε ένα μετάλλιο σε παγκόσμιο πρωτάθλημα εφήβων», εξηγεί ο ίδιος.

Για τον Δημήτρη Τσεκερίδη το μέλλον προμηνύεται λαμπρό. Για να γίνει πράγματι λαμπρό, όμως, όπως κάθε αθλητής χρειάζεται υποστήριξη. «Ένα πρόβλημα είναι οι εγκαταστάσεις. Εγώ είμαι αθλητής του ΠΑΟΚ, όμως λίγες προπονήσεις κάνω στην παλαίστρα του ΠΑΟΚ στην Τούμπα, οι περισσότερες γίνονται στη δυτική Θεσσαλονίκη. Ένα άλλο ζήτημα έχει να κάνει με την προπόνηση. Εγώ κάνω προπόνηση με τους προπονητές μου, δεν υπάρχει κλιμάκιο της Εθνικής ομάδας στη Θεσσαλονίκη, ώστε να γίνονται προπονήσεις μαζί με άλλους διεθνείς αθλητές», υποστηρίζει.

«Για ποιον λόγο παλεύω;»
Για οικονομικές απολαβές, φυσικά ούτε λόγος να γίνεται. Τα λόγια του προπονητή του, Παναγιώτη Χεριστανίδη, είναι χαρακτηριστικά: «Δικαιώθηκαν οι προσπάθειές μας (σ.σ. με το μετάλλιο). Ο πρωταθλητισμός είναι δύσκολος. Χρειάζονται θυσίες. Πρέπει να μαζεύεις τα κομμάτια σου όταν χάνεις, να απομονωθείς, να γίνεις καλόγερος. Ειδικά από τη στιγμή που ξέρεις ότι δεν υπάρχει κάποιο οικονομικό όφελος απ’ όλη αυτή την προσπάθεια και ειδικά γι’ αυτά τα παιδιά και σε αυτήν την ηλικία. Δεν ήταν λίγες οι φορές που μου είπε “για ποιόν λόγο παλεύω τελικά”. Πλέον, το μετάλλιο αυτό μας δίνει δύναμη να αντέξουμε στη συνέχεια».

Το όνειρο των Ολυμπιακών
Το πρώτο πράγμα που θα κάνει ο Τσεκερίδης μετά το μετάλλιο είναι οι διακοπές. «Νιώθω εξαντλημένος, ήταν πολύ μεγάλη η προσπάθεια των τελευταίων μηνών για να έρθει αυτό το αποτέλεσμα», θα πει ο ίδιος. Μετά τις διακοπές, τον περιμένουν πιο μεγάλες προκλήσεις. «Πλέον μπαίνω στην κατηγορία των ανδρών, πάντα στα 84 κιλά, δεν το σκέφτομαι προς το παρόν να βάλω κιλά. Πρώτος στόχος θα είναι να αναδειχθώ πρωταθλητής Ελλάδος. Την επόμενη χρονιά ξεκινούν οι προκρίσεις για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. Η συμμετοχή σε μία Ολυμπιάδα είναι όνειρο, πρόκειται για κάτι πολύ δύσκολο. Θα το παλέψω με όλες τις δυνάμεις μου. Λίγο παραπάνω στήριξη να υπάρχει…».

Βιο-παλαιστής
Ο πατέρας του Τσεκερίδη, Δημήτρης και ο ίδιος, είναι ο δεύτερος προπονητής του και εκείνος που πρώτος του δίδαξε τα μυστικά της πάλης. Καλός αθλητής στα νιάτα του και καλός προπονητής, όπως επιβεβαιώνει απτά πλέον το μετάλλιο του γιου του. Για να βγάλει τα προς το ζειν της οικογενείας στήνει τον πάγκο του στις λαϊκές αγορές. Παλιότερα, όταν δεν είχε υποχρεώσεις στο σχολείο, ο Τσεκερίδης junior τον βοηθούσε. «Και τώρα θα το κάνω όποτε χρειαστεί. Τα τελευταία δύο χρόνια εξαιτίας των προπονήσεων δεν μου το ζητούσε και ο ίδιος. Αν χρειαστεί όμως, εννοείται ότι θα βοηθήσω τον πατέρα μου» απαντά…

«Για τον Παναγιώτη Ποικιλίδη»
Αλλαγή σκηνικού, από το αεροδρόμιο του Ζάγκρεμπ, στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης. Και εδώ ο ήχος της λύρας κυριαρχεί. Συγγενείς, φίλοι και άνθρωποι από το χώρο της πάλης. Εκεί και ο Ολυμπιονίκης Γιώργος Ποικιλίδης, αδελφός του αείμνηστου Παναγιώτη. Ο Τσεκερίδης συγκινήθηκε βλέποντας όλους αυτούς τους ανθρώπους να τον περιμένουν. «Το μετάλλιο το αφιερώνω στην οικογένειά μου, στους προπονητές μου και στη μνήμη του Παναγιώτη Ποικιλίδη. Για εμένα ήταν ο κορυφαίος Έλληνας παλαιστής όλων των εποχών. Εκείνος πρώτος πήρε μετάλλιο σε παγκόσμιο πρωτάθλημα εφήβων. Να μην τον ξεχνάμε», ήταν τα λόγια του 19χρονου, που είναι πολύ πιο ώριμος και σεμνός από άλλα παιδιά της ηλικίας του.

Οι απόψεις - editorial που δημοσιεύονται στο Sportsfeed απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του Sportsfeed το οποίο τηρεί πιστά τις αρχές της ελευθεροτυπίας: Η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης. Copyright © 2022 Sportsfeed.gr

*/