Ο μικρός Μπασίρ, ηλικίας 16 μόλις ετών, άφησε πριν από δύο μήνες το σπίτι του στο φτωχικό Νεπάλ για να εργαστεί σε ένα από τα δεκάδες εργοτάξια του Κατάρ, το οποίο προετοιμάζεται πυρετωδώς ενόψει του Μουντιάλ του 2022. Χθες, επέστρεψε στην πατρίδα του μέσα σε ένα φέρετρο. Το κόστος του πιο αμφιλεγόμενου, πριν καν διεξαχθεί, παγκοσμίου κυπέλλου έχει αρχίσει ήδη να μετριέται – όχι σε χρήμα, αλλά σε ανθρώπινες ζωές.
Του Νίκου Κούδα
[email protected]
Ο Μπασίρ έφυγε χτυπημένος από καρδιακή προσβολή, αν και ήταν ακόμα παιδί. Δεν είναι όμως το μόνο θύμα αυτής της σκοτεινής ιστορίας. Όπως αποκαλύπτει πρόσφατη έρευνα του βρετανικού “Guardian”, ο φόρος του αίματος αποτιμάται ήδη σε δεκάδες χαμένες ζωές, σε ποσοστό σχεδόν ενός θανάτου για κάθε μέρα του περασμένου καλοκαιριού! Όλοι οι νεκροί ήταν μετανάστες από το Νεπάλ, που μετακόμισαν στο πάμπλουτο αραβικό εμιράτο προς αναζήτηση ενός πενιχρού μεροκάματου. Την ίδια ώρα, χιλιάδες συμπατριώτες τους εργάζονται κάτω από συνθήκες σύγχρονης σκλαβιάς, σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Εργασίας, αναγκασμένοι να υφίστανται μεσαιωνικές τακτικές από τα αδίστακτα αφεντικά τους.
Σύμφωνα με εμπιστευτικά έγγραφα που έφερε στο φως η πρεσβεία του Νεπάλ στη Ντόχα, πρωτεύουσα του Κατάρ, τουλάχιστον 44 εργάτες έχασαν τη ζωή τους στο διάστημα μεταξύ 4ης Ιουνίου και 8ης Αυγούστου. Πάνω από τους μισούς πέθαναν από εμφράγματα, καρδιακές προσβολές και εργατικά ατυχήματα. Ταυτόχρονα, πλήθος ήταν οι καταγγελίες των νεπαλέζων εργατών ότι δεν έχουν πληρωθεί εδώ και μήνες, όπως και για την πρακτική των εργοδοτών τους να τους κατάσχουν τα διαβατήρια και να μη τους χορηγούν άδειες εργασίας, έτσι ώστε να εγκλωβίζονται στο Κατάρ και να θεωρούνται παράνομοι λαθρομετανάστες.
Σύμφωνα με εμπιστευτικά έγγραφα που έφερε στο φως η πρεσβεία του Νεπάλ στη Ντόχα, πρωτεύουσα του Κατάρ, τουλάχιστον 44 εργάτες έχασαν τη ζωή τους
Το χειρότερο, όμως, είναι ότι πολλοί από τους εργάτες κατήγγειλαν ότι οι εργοδότες τους, τούς στερούσαν την ελεύθερη πρόσβαση σε φαγητό και πόσιμο νερό, αναγκάζοντάς τους να δουλεύουν μέσα στην αφόρητη ζέστη της αραβικής ερήμου. Τριάντα από αυτούς δεν άντεξαν τις απίστευτες κακουχίες, αναζητώντας άσυλο στην πρεσβεία της πατρίδας τους.
«Θέλαμε πολύ να φύγουμε, όμως η εταιρεία δεν μας το επέτρεπε», καταγγέλει ένας εργαζόμενος στην υπό κατασκευή πόλη Λούσελ Σίτι, σε ένα μυθικό πρότζεκτ το κόστος του οποίου κοστολογείται στα 45 δισ. δολάρια και περιλαμβάνει την κατασκευή ενός σταδίου χωρητικότητας 90.000 θέσεων, που προορίζεται να φιλοξενήσει τον μεγάλο τελικό της διοργάνωσης. «Δουλεύαμε με άδειο στομάχι για 24 ώρες. Όταν διαμαρτυρήθηκα, το αφεντικό με πέταξε έξω με τις κλωτσιές. Ικέτευα για λίγο φαγητό από τους υπόλοιπους», δηλώνει ο Ραμ Κουμάρ Μαχάρα, 27 ετών.
Την ίδια στιγμή που οι εργάτες θυσιάζονται σε αυτό το σύγχρονο φαραωνικό εργοτάξιο, οι ειδικοί εκτιμούν ότι το Κατάρ θα ξοδέψει για όλες τις κατασκευαστικές ανάγκες της διοργάνωσης ένα ποσό κοντά στα 100 δισ. δολάρια. Το σχέδιο περιλαμβάνει την κατασκευή εννιά ολοκαίνουριων σταδίων τελευταίας τεχνολογίας, καθώς και ένα γενικότερο «λίφτινγκ» της χώρας, με 20 δισ. δολάρια να δίνονται για το νέο οδικό δίκτυο, 4 δισ. δολάρια για μία γέφυρα που θα συνδέει το Κατάρ με το Μπαχρέιν, 24 δισ. δολάρια για σιδηροδρομικό δίκτυο υψηλής ταχύτητας και 55.000 δωμάτια ξενοδοχείων που θα φιλοξενήσουν τις χιλιάδες των οπαδών που αναμένεται να συρρεύσουν στη χώρα. Η εξωπραγματικά προκλητική χλιδή απέναντι στην ανείπωτη δυστυχία και τη φτώχεια.
Τα λόγια του Ουμές Ουπαντγιάγια, γενικού γραμματέα της Ένωσης Εργατικών Συνδικάτων του Νεπάλ, αποτυπώνουν με τον καλύτερο τρόπο το οξύμωρο της κατάστασης:
«Όλοι μιλούν για τις πιθανές συνέπειες της αφόρητης ζέστης του Κατάρ σε μερικές εκατοντάδες ποδοσφαιριστών». «Όμως την ίδια στιγμή, αγνοούν τις κακουχίες, το αίμα και τον ιδρώτα χιλιάδων μεταναστών εργατών, οι οποίοι θα χτίζουν τα στάδια του Μουντιάλ, δουλεύοντας σε βάρδιες που μπορεί να διαρκέσουν ως και οκτώ φορές τη διάρκεια ενός ποδοσφαιρικού αγώνα».
