Ο πρώτος αγώνας της Εθνικής χάντμπολ με τα Σκοπια, η παραλίγο σπουδαία επιτυχία και οι αφορμές για σκέψη και αυτοκριτική…
του Ηλία Τάταλα
[email protected]
Στα Άνω Λιόσια, σε ένα γήπεδο που δεν ήταν έδρα και με λιγότερους από χίλιους φιλάθλους στις κερκίδες η (πιο ανανεωμένη από ποτέ) Εθνική τρόμαξε τους Σκοπιανούς, άγγιξε τη νίκη, αλλά λόγω της απειρίας της και σε συνδυασμό με την εμπειρία των αντιπάλων ηττήθηκε με 25-27, στον πρώτο αγώνα μπαράζ για το παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2015.
Την ερχόμενη Κυριακή, 15 Ιουνίου, στο καυτό «Μπόρις Τραικόφσκι» οι ελπίδες πρόκρισης θα είναι ακόμη λιγότερες μετά το σημερινό αποτέλεσμα και πιθανώς οι Σκοπιανοί θα είναι πιο παθιασμένοι για μία εμφατική νίκη που θα συνδυαστεί με μπόλικη δόση προπαγάνδας. Αδιάφορο…
Στις συζητήσεις με αρκετούς παίκτες της Εθνικής πριν τον πρώτο αγώνα, η αγωνία των περισσοτέρων ήταν αν θα καταφέρει το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα να κοντράρει τους Σκοπιανούς, ιδίως χωρίς την παλιά φρουρά – με εξαίρεση τον σπουδαίο Αλέξη Αλβανό- και χωρίς αρκετούς από τους Έλληνες που παίζουν στο εξωτερικό.
Αυτό το άγχος αποδείχθηκε δημιουργικό. Τα παιδιά της Εθνικής πράγματι τα πήγαν καλά, έβγαλαν ψυχή και αν είχαν περισσότερη υποστήριξη, χρόνο για να δέσουν καλύτερα και αγώνες στα πόδια τους, ίσως να έφταναν σε μία ιστορική νίκη.
Αυτή η εμφάνιση, όμως, δεν πρέπει να φέρει περισσότερα χαμόγελα, απ΄ όσα χρειάζονται. Αντιθέτως δίνει μία ευκαιρία για αυτοκριτική για όλη την οικογένεια του ελληνικού χάντμπολ και φυσικά για την ομοσπονδία. Στηρίζουμε όσο πρέπει την Εθνική ομάδα; Διασφαλίζουμε τις ιδανικότερες των συνθηκών για τους αθλητές, στο μέτρο του δυνατού; Εξαντλούμε κάθε πιθανότητα για να επιτευχθεί μία υπέρβαση που ίσως βάλει το άθλημα σε άλλον, πιο λαμπερό δρόμο;
Μπροστά στα παιδιά της Εθνικής υπάρχει η ρεβάνς της Κυριακής. Ας θυμούνται ότι στον Αθλητισμό τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο και ας προετοιμαστούν σε αγωνιστικό και κυρίως σε διανοητικό και ψυχολογικό επίπεδο. Στην αθλητική ιστορία έχουν γραφτεί πραγματικά έπη. Όλα τα δεδομένα είναι εναντίον των διεθνών. Κανένα ματς, όμως, δεν έχει τελειώσει πριν ξεκινήσει…
