Γελούσαν και τα… μουστάκια διοικούντων, προπονητών, αθλητών και λοιπών δυνάμεων στον ΣΕΓΑΣ με την κατάκτηση των δύο μεταλλίων στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στη Ζυρίχη. Γιατί όχι άλλωστε, αφού σε σύνολο 22 διοργανώσεων από το 1934, μοναχά το 1998, το 2002 και το 2006 η Ελλάδα είχε προσθέσει περισσότερα των δύο μεταλλίων στο όχι και τόσο φουσκωμένο πουγκί της. Αντε να προσθέσουμε και τις επιδόσεις του 1982 ως ανώτερες της τωρινής, αφού τότε είχαμε και το πρώτο μας χρυσό μετάλλιο σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, με τη μεγαλειώδη βολή της Αννας Βερούλη στα 70.02 μέτρα στο νεότευκτο τότε ΟΑΚΑ, μέσα σε ένα κλίμα γενικότερης… αλλαγής στον τόπο μας.
του Βασίλη Γεωργιώτη
Τους γέλωτες αυτούς και την ευφορία ασφαλώς και την αξίζει ο δοκιμαζόμενος από χίλια μύρια προβλήματα ελληνικός κλασικός αθλητισμός. Για σταθείτε όμως… Οι ίδιοι, δηλαδή οι παράγοντες που πετούν τώρα τη σκούφια τους, δεν ήταν οι αυτοί που μας έλεγαν έπειτα από στείρες από πλευράς θέσεων στο βάθρο διεθνείς διοργανώσεις, ότι το μετάλλιο δεν είναι πανάκεια και ότι πρέπει να κοιτούμε βαθύτερα στην κατάταξη και συγκεκριμένα στα πλασαρίσματα σε τελικούς για να αξιολογήσουμε την παρουσία της Εθνικής ομάδας;
Το sportsfeed.gr τάσσεται με την δεύτερη άποψη για αυτό και σε τούτο εδώ το κείμενο θα ρίξουμε μια, βαθύτερη ματιά σε συγκεκριμένα στοιχεία από τις πρόσφατες διοργανώσεις ευρωπαϊκού επιπέδου, για να συγκρίνουμε το σήμερα με το ψες, έτσι ώστε να διαλέξουμε μόνοι μας αν πρέπει να χαμογελούμε ή να προβληματιζόμαστε.
Ζυρίχη 2014
Μετάλλια 2
Πόντοι 20
Πλασαρίσματα σε οχτάδα 5
Τελικοί εκτός οχτάδας 1
Συμμετοχή 26 αθλητές (14 άνδρες + 12 γυναίκες)
2ος Τσάτουμας-Μήκος
2η Στεφανίδη-Επί Κοντώ
7ος Φιλιππίδης-Επί κοντώ
7η Κυριακοπούλου-Επί Κοντώ
7η Τσάκωνας-200μ
————————————–
10ος Τσιάμης-Τριπλούν
Ελσίνκι 2012
Μετάλλια 1
Πόντοι 17
Πλασαρίσματα σε οχτάδα 6
Τελικοί εκτός οχτάδας 5
Συμμετοχή 24 αθλητές (13 άνδρες + 11 γυναίκες)
3η Κυριακοπούλου-Επί Κοντώ
5ος Φιλιππίδης-Επί κοντώ
6η Πανέτα-Τριπλούν
7η Πέρρα-Τριπλούν
8ος Δουβαλίδης-110μ εμπ.
8ος Ιακωβάκης-400μ εμπ.
——————————————
9η Λίκα-Ακόντιο
9ος Τσιάμης-Τριπλούν
11η Παπαχρήστου-Τριπλούν
11η Στεργίου-Υψος
ΝΜ Στεφανίδη-Επί κοντώ
• Ακύρωση Τσάκωνα (ημιτελικά 200μ) κι ενώ είχε τερματίσει σε θέση που τον έβαζε στον τελικό
Βαρκελόνη 2010
Μετάλλια –
Πόντοι 15
Πλασαρίσματα σε οχτάδα 6
Τελικοί εκτός οχτάδας 2
Συμμετοχή 27 αθλητές (16 άνδρες + 11 γυναίκες)
5ος Ιακωβάκης-400μ. εμπ.
6ος Τσάτουμας-Μήκος
7η Τσάκωνας-200μ
7η Κοκλώνη-100μ
8ος Μπανιώτης-Υψος
8η Στεργίου-Υψος
———————————-
10η Πέρρα-Τριπλούν
13ος Τσιάμης-Τριπλούν
Γκέτεμποργκ 2006
Μετάλλια 3
Πόντοι 27
Πλασαρίσματα σε οχτάδα 7
Τελικοί εκτός οχτάδας 5
Συμμετοχή 38 (17 άνδρες + 21 γυναίκες)
1ος Ιακωβάκης-400μ εμπ.
2η Χαλκιά-400μ εμπ.
2η Δεβετζή-Τριπλούν
7ος Αλοζίδης-400μ εμπ.
8ος Τσάτουμας-Μήκος
8ος Γκούσης-200μ
8ος Ρέγας-400μ
————————————-
9η Πρωτοπαππά-5000μ
9η Παπαγεωργίου-Σφύρα
9η Στρατάκη-Επταθλο
10η Δεβετζή-Μήκος
12ος Νούσιος-Μήκος
Είναι ορατό ότι η συλλογή μεταλλίων, όπως και η βαθμολογική συγκομιδή, το 2014 ήταν η καλύτερη για τα ελληνικά χρώματα από το 2006, αποτέλεσμα που απορρέει βασικά από τις διακρίσεις του Λούη Τσάτουμα και της Κατερίνας Στεφανίδη. Μια Στεφανίδη που ξαναβρήκε τον εαυτό της και ανακάλυψε πτυχές και συμπεριφορές που αγνοούσε όταν πήρε τη μεγάλη απόφαση να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ.
Αυτή είναι η θετική όψη της ανάλυσής μας.
Πάμε τώρα στους τομείς που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου στην ομοσπονδία.
Οι 12 τελικοί του 2006 έγιναν 8 το 2010, 11 το 2012 σε ένα πολύ αποδυναμωμένο – λόγω Ολυμπιακών Αγώνων – ευρωπαϊκό πρωτάθλημα και χτύπησαν limit down φέτος με μόλις 6.
Ουδείς από τους έξι αθλητές που πλασαρίστηκαν στους τελικούς το 2014 δεν ήταν πρωτάρης, αφού όλοι τους είχαν επιτυχίες στο παρελθόν, άρα δεν εμφανίστηκε νέο αίμα σε υψηλό επίπεδο. Οι Τσάτουμας και Τσιάμης είναι 32 ετών, δηλαδή άντε να συνεχίσουν μέχρι το 2016 (πόσο να αντέξουν οι άνθρωποι μετά 15 χρόνια επιβαρύνσεων), Φιλιππίδης και Κυριακοπούλου είναι 28, Τσάκωνας και Στεφανίδη είναι 24, αλλά κάθε άλλο παρά νέο-παρουσιαζόμενοι στο διεθνή χώρο.
Οι λόγοι που η Ελλάδα παρουσιάζει τόσο μεγάλη ένδεια τα τελευταία χρόνια σε ανάδειξη ταλέντων είναι πολλοί, χιλιοειπωμένοι και μη (έλλειψη πόρων, κρούσματα ντόπινγκ, η άνοδος του ποδοσφαίρου, αδύναμη διοίκηση, ελλιπής προπόνηση κτλ), αλλά αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα.
Το 2006 η Ελλάδα είχε πλασαρίσματα σε άλματα, ρίψεις, σύνθετα, εμπόδια, μεγάλες αποστάσεις και σπριντ. Το 2010 σε άλματα, σπριντ και εμπόδια, το 2012 σε άλματα, ρίψεις και εμπόδια και το 2014 μόνο σε άλματα, με τον Λυκούργο–Στέφανο Τσάκωνα να σώζει την τιμή των σπριντ.
Η συνολική ελληνική παρουσία στη Ζυρίχη, δηλαδή οι αθλητές που έπιασαν τα όρια και μπήκαν στο αεροπλάνο για την Ελβετία, ήταν σαφώς λιγότεροι σε σχέση με το 2006 και στα ίδια περίπου επίπεδα με το 2010 και το 2012.
Αντικειμενικά και ψυχρά η Ζυρίχη δεν μας έδειξε ότι ελληνικός στίβος έχει μπει σε τροχιά ανόδου. Ακόμα κι αν αντιμετωπίσουμε το ζήτημα με περισσή αισιόδοξη διάθεση, μάλλον στασιμότητα θα εντοπίσουμε ότι υπάρχει, που ίσως δείχνει ότι η μπίλια για την Ελλάδα σε ευρωπαϊκό τουλάχιστον επίπεδο, έχει κάτσει στα 1-2 μετάλλια στους 15-20 πόντους, τους 6-10 τελικούς και στις περίπου 25 επιτεύξεις ορίων. Όλα αυτά σε μια Ευρώπη που έχει οπισθοχωρήσει σε διεθνές επίπεδο σε πολλά αγωνίσματα και διαθέτει πια ελάχιστους σταρ με αποτέλεσμα να αναγκάζεται να φέρνει καραβιές με Αφρικανούς ή να βασίζεται σε παιδιά μεταναστών (κυρίως από τη Βόρεια Αφρική) για να ντύσει τη γύμνια της σε αρκετά αγωνίσματα.
Για να μην σας κουράζουμε όμως και για να επιστρέψουμε στον τίτλο του κειμένου, είναι ή όχι πανάκεια αυτά τα δυο μετάλλια από ασήμι; Από όσα παρατέθηκαν παραπάνω η κατηγορηματική απάντηση είναι «όχι». Μια θέση στο βάθρο όμως λειτουργεί πάντα σαν τονωτική, σαν ψυχολογική ένεση. Για παράδειγμα ποιος αμφισβητεί ότι ο Λούης Τσάτουμας είναι τεράστιος αθλητής, με αστείρευτο ταλέντο; Κι όμως το μετάλλιο της Ζυρίχης τον δικαίωσε πανηγυρικά για κόπους χρόνους, ζωγράφισε ένα διαρκές χαμόγελο στην όψη του. Ηταν η επιβεβαίωση, η αγαλλίαση, η κορύφωση μιας καριέρας γεμάτη τελικούς. Βασικά, όμως, ήταν το γιατρικό για τον πόνο που προκάλεσαν όλα αυτά τα χρόνια οι αρκετές πεταμένες ευκαιρίες.
Ο ΣΕΓΑΣ όμως δεν πρέπει να λειτουργεί και να σκέφτεται όπως ένας αθλητής που ξέρει ότι σε λίγα χρόνια θα αποχαιρετήσει τους στίβους, γιατί είναι ένας οργανισμός που έχει συνέχεια. Μια σοβαρή διοίκηση ομοσπονδίας δεν πρέπει να κρυφτεί πίσω από την σκόνη ευφορίας που ξεσήκωσαν προσωρινά τα δύο μετάλλια, ούτε να παρασυρθεί από τον ούριο άνεμο που του χάρισε ο «Αίολος» Τσάτουμας. Ο ΣΕΓΑΣ οφείλει να σχεδιάσει από σήμερα, χωρίς χρονοτριβή, το πλάνο που θα φέρει τον κλασικό αθλητισμό ψηλότερα από εκεί που βρίσκεται σήμερα. Να αναγνωρίσει τα αδύναμα σημεία του, να εκσυγχρονιστεί, να ξεφορτωθεί την εσωστρέφειά του. Να μην ονειροβατεί ότι θα… πάρει πίσω την Πόλη και να μην συμπεριφέρεται όπως στις εποχές της αφύσικης παντοδυναμίας του, αλλά ούτε να παρουσιάζεται ως επαίτης και φτωχός συγγενής προς τα κυβερνητικά όργανα.
Πράγματι, τα δύο αυτά μετάλλια θα βοηθήσουν την ομοσπονδίας να ορθώσει το ανάστημά της σε μια Πολιτεία, που έχει αφήσει τον αθλητισμό στον ξεχαρβαλωμένο και ξεπερασμένο αυτόματο πιλότο που είχαν εγκαταστήσει οι κομματικοί μηχανισμοί και οι μαριονέτες τους. Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο όφελος των μεταλλίων του Τσάτουμα και της Στεφανίδη Στην Ελλάδα του 2014 δυστυχώς οι πενιχρές κρατικές επιχορηγήσεις διανέμονται με βασικό κριτήριο τις επιτυχίες του κάθε αθλήματος και σίγουρα ο ΣΕΓΑΣ κρατά αυτή τη στιγμή δύο καλά χαρτιά στα χέρια του, για να διεκδικήσει και όχι για να απαιτήσει ούτε να ζητιανέψει δύο ψίχουλα παραπάνω. Να μην κάψει τα χαρτιά του, αλλά να τα αξιοποιήσει, όπως δεν το έπραξαν παλιότερες διοικήσεις, αλλά και πολύ πρόσφατες διοικήσεις, όταν είχαν στη φαρέτρα τους γίγαντες του παγκόσμιου κλασικού αθλητισμού.
