Ονομάζονται Γουίλφρεντ Κίργουα και Τζόφρι Ρόνο, και είναι παγκόσμιοι ρέκορντμεν στον μαραθώνιο. Για την ακρίβεια στον… μισό , αφού η δουλειά τους είναι επαγγελματίες «λαγοί», κοινώς παρακινητές πρωταθλητών.
του Νίκου Κούδα
[email protected]
follow me @nkoudas
Το εντυπωσιακό παγκόσμιο ρεκόρ 2:02.57 του πρώην αγρότη Ντένις Κιμέτο στον μαραθώνιο του Βερολίνου πέρασε ήδη στην ιστορία, με τον 30χρονο Κενυάτη να γίνεται ο πρώτος άνθρωπος στην ιστορία που έσπασε το φράγμα των δύο ωρών και τριών λεπτών στη φημισμένη από την αρχαιότητα απόσταση. Λίγοι όμως ξέρουν ότι η κατάρριψή του δε θα ήταν δυνατή, χωρίς τη βοήθεια δύο άγνωστων δρομέων, των λεγόμενων «λαγών». Ποιοι είναι όμως αυτοί οι αφανείς, μικροί ήρωες;
Ο 28χρονος Γουίλφρεντ Κίργουα κατάγεται επίσης από την Κένυα και δεν είναι κάποιος τυχαίος δρομέας. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι επιδόσεις του στον φετινό μαραθώνιο της γερμανικής πρωτεύουσας -μέχρι να εγκαταλείψει δηλαδή- ήταν αντάξιες ενός παγκόσμιου πρωταθλητή, αφού είχε χρόνο 1:11.29 στα πρώτα 25 χιλιόμετρα της διαδρομής, επίδοση που είναι η δεύτερη καλύτερη όλων των εποχών. Το εντυπωσιακό είναι ότι και στον αντίστοιχο μαραθώνιο του 2013, όπου είχε κάνει το ντεμπούτο του, ο Κίργουα είχε «σπρώξει» τον Γουίλσον Κίπσανγκ σε νέο παγκόσμιο ρεκόρ (2:03.23), εγκαταλείποντας στα 30 χιλιόμετρα με χρόνο 1:28.02, μία ανάσα δηλαδή από το τότε παγκόσμιο ρεκόρ των 1:27.38 για τη συγκεκριμένη απόσταση. Φέτος, λίγο πριν φύγει για τα αποδυτήρια, οδήγησε τρεις αντιπάλους του στην κατάρριψη και αυτού του ρεκόρ, με 1:27.37. Και όμως, το όνομα του 28χρονου δεν υπάρχει πουθενά στις λίστες των ρεκόρ της ΙΑΑΦ.
Από την πλευρά του, ο 32χρονος, επίσης Κενυάτης, Τζόφρι Ρόνο διαθέτει το πιο λιτό βιογραφικό από όλους τους συναδέλφους του, με την πρώτη του επαγγελματική κούρσα να καταγράφεται μόλις τον Ιανουάριο του 2013 – μία μέτρια επίδοση 2:15.00 στη μακρινή Ινδία. Αναμφίβολα, όμως, ο Ρόνο διαθέτει τα προσόντα για να καταφέρει πολύ περισσότερα από τη δουλειά ενός κομπάρσου. Το απέδειξε άλλωστε τον περασμένο Ιούνιο στον ημιμαραθώνιο της πόλης Όλομουτς στην Τσεχία, όπου έκλεψε την παράσταση από τους σούπερ σταρ Κιμέτο και Κίπσανγκ. Και αυτό καθώς, αν και είχε δηλωθεί ως ο επίσημος «λαγός» του δεύτερου, ο Ρόνο… παράκουσε τις εντολές που του είχαν δοθεί, αφού όχι απλά έκανε παγκόσμιο ρεκόρ στο πέρασμα των 10 χιλιομέτρων, αλλά πέρασε πρώτος και τη γραμμή του τερματισμού, με 1:00.17. Δύο μήνες αργότερα, στην Πράγα, ο Ρόνο επανέλαβε το κατόρθωμα του, αφήνοντας δεύτερο τον Τζόφρι Μουτάι στην κούρσα των 10 χιλιομέτρων με το εκπληκτικό 27:28! Φέτος στο Βερολίνο εγκατέλειψε κι αυτός στα 30 χιλιόμετρα, έχοντας όμως καλά στο πίσω μέρος του μυαλού του ότι κάποια μέρα μπορεί να κάνει την υπέρβαση.
Χωρις αμφιβολία, η δουλειά του «λαγού» είναι μία άκαρδη απασχόληση, χωρίς ευχαριστίες και ανταμοιβή – εκτός φυσικά από την εξασφαλισμένη χρηματική επιταγή στο τέλος της κούρσας. Όχι και άσχημα για κάποιον που πληρώνεται για να αφήνει τη δουλειά του κυριολεκτικά στη μέση. Για όποιον όμως έχει φιλοδοξίες που ξεπερνούν τα όρια ενός φουσκωμένου τραπεζικού λογαριασμού, η συγκεκριμένη απασχόληση δεν μπορεί παρά να αποτελεί προσωρινή κατάσταση. Άλλωστε και ο ίδιος ο παγκόσμιος ρέκορντμαν, Κιμέτο, υπήρξε το 2012 ο «λαγός» του σπουδαίου Τζόφρι Μουτάι, στον ίδιο αυτόν μαραθώνιο του Βερολίνου που έμελλε να αποδειχθεί ιστορικός για τον ιδιο. Τότε, ο ρούκι Κιμέτο έδειχνε ικανός αλλά όχι πρόθυμος να προσπεράσει τον διάσημο συμπατριώτη του, που κέρδισε τελικά την κούρσα. Οπως όμως δήλωνε προφητικά λίγο μετά τον αγώνα, «…στο μέλλον, θα κυνηγήσω το παγκόσμιο ρεκόρ».
