Κωνσταντίνος Καραμανλής. Κλαμπ Γλυφάδας. Τάιγκερ Γουντς. Μίνι γκολφ στη Νέα Κρήνη Θεσσαλονίκης. Ακαταλαβίστικοι όροι και ατελείωτα, βαρετά πλάνα στο Eurosport. Ξεχάστε τα στερεότυπα που γνωρίζατε μέχρι σήμερα: το γκολφ επιστρέφει ως επίσημο Ολυμπιακό αγώνισμα στους Αγώνες του Ρίο και διεκδικεί μία θέση στην καρδιά μας – και στο ΑΕΠ της χώρας.
του Νίκου Κούδα
[email protected]
follow me @nkoudas
Μία φορά κι έναν καιρό, το γκολφ αποτελούσε προνόμιο των λίγων, ισχυρών και εύπορων αυτού του κόσμου. Σταδιακά όμως, χάρη στην τρέλα κάποιων φανατικών θαυμαστών του, το «ελιτίστικο» αυτό σπορ άρχισε να διεισδύει ολοένα και περισσότερο στην καθημερινότητα περισσότερων ανθρώπων. Σήμερα, αποτελεί μία κυριολεκτικά χρυσοφόρα βιομηχανία εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, με αφοσιωμένους λάτρεις, πιστό κοινό, και το κυριότερο; Απεριόριστες δυνατότητες τουριστικής εκμετάλλευσης, μέσω των ευκαιριών που προσφέρει απλόχερα ο λεγόμενος θεματικός τουρισμός.
Κι αν για τους παραδοσιακά… καχύποπτους η οικονομική κρίση που μαστίζει την Ελλάδα αποτελεί δήθεν τροχοπέδη για την εξάπλωση του τουρισμού μέσω του γκολφ στη χώρα μας, αρκεί να ρίξουν μία ματιά στο τι γίνεται σε χώρες αντίστοιχες με τη δική μας. Τα νούμερα είναι εντυπωσιακά: η γειτονική μας Ισπανία, χειμαζόμενη από τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει ανακαλύψει εδώ και χρόνια τον εναλλακτικό τουρισμό του γκολφ, προσελκύοντας επενδυτές και εκατομμύρια τουρίστες, σε μία δημιουργική προσπάθεια να κατακτήσει την -πολυπόθητη για τη χώρα μας- ανάπτυξη. Σύμφωνα με επίσημα σχετικά στοιχεία, οι Ίβηρες κατάφεραν να αποκομίσουν από την εν λόγω «βιομηχανία» περίπου 340 εκατομμυρια ευρώ για το 2012, αποτελώντας πλέον τον αδιαμφισβήτητο Νο.1 προορισμό παγκοσμίως για τους εραστές του αθλήματος, με μερίδιο αγοράς 28,5% από τον συνολικό ευρωπαϊκό τζίρο των 1,55 δισεκατομμυρίων ευρώ. Από κοντά ακολουθεί μία ακόμη χώρα από τα λεγόμενα “PIIGS”, η γειτονική Πορτογαλία, με επισκεψιμότητα 17%, αφήνοντας έτσι πίσω παραδοσιακές δυνάμεις του γκολφ, όπως τη Βρετανία και την Ιρλανδία με 16,1% από κοινού, την έκπληξη Τουρκία με ποσοστό 7,5%, την ισχυρή Γαλλία με 7,1% και τέλος την εκτός ΕΕ υπερατλαντική υπερδύναμη του χώρου, ΗΠΑ, με 6,9%. Ούτε λίγο, ούτε πολύ λοιπόν, το ζεστό χρήμα που εισρέει στα ταμεία των κρατών-μελών της ευρωπαϊκής οικογένειας οι οποίες έχουν ανακαλύψει τις χαρές του γκολφ φτάνει τα 15,2 δισεκατομμύρια ευρώ ανά έτος!
Επειδή όμως ως γνωστόν όλα τα πράγματα στην Ελλάδα καθυστερούν από αρκετά έως εκνευριστικά πολύ, το τουριστικό «Ελ Ντοράντο» που ανοίγεται χάρη στα μπαστούνια, τα μπαλάκια και τις 18 τρύπες του γκολφ δεν έχει γίνει ακόμη αντικείμενο σοβαρής εκμετάλλευσης, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων. Γεγονός που είναι πραγματικά λυπηρό, αφού τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας σε σχέση με τους μεσογειακούς -και όχι μόνο- ανταγωνιστές μας είναι πολλά: εύκρατο κλίμα, μαγευτική ποικιλία τοπίου ανάμεσα σε βουνό και θάλασσα, χιλιάδες πανέμορφα νησιά και μία απέραντη ακτογραμμή που όμοιά της δε συναντάται πουθενά στον κόσμο.
Και όμως, η ΓΓΑ επιχορήγησε πρόσφατα την Ελληνική Ομοσπονδία Γκολφ (ΕΟΓ) με το… ιλλιγιώδες ποσό των 15 χιλιάδων ευρώ, ενώ η χώρα μας διαθέτει μόλις επτά γήπεδα γκολφ διεθνών προδιαγραφών σε Ρόδο, Κέρκυρα, Γλυφάδα, Μεσσηνία, Χαλκιδική, Χερσόνησο και Λασίθι, την ίδια ώρα που η Ισπανία, διαθέτει αισίως 300 και η «μητέρα» Βρετανία 3.000, από τα συνολικά 6.500 που υπάρχουν σε όλη την Ευρώπη και τα 32.000 παγκοσμίως.
Ωστόσο παρά τις κινήσεις που θυμίζουν χελώνα, ίσως οι ιθύνοντες νόες του ΕΟΤ έχουν αρχίσει σιγά-σιγά να συνειδητοποιούν τις τεράστιες ευκαιρίες κέρδους που μπορούν να προκύψουν από την ενασχόληση και επένδυση στο Ολυμπιακό πλέον αγώνισμα του γκολφ. Αρκεί οι διάφορες φήμες που κυκλοφορούν κατά καιρούς, για ενδεχόμενο ενδιαφέρον ξένων funds για επενδύσεις στον θεματικό τουρισμό γκολφ στη χώρα μας, με επισκέψεις και επιτόπου έρευνες διάσημων σχεδιαστών γηπέδων γκολφ (golf courses) από όλο τον κόσμο, να επιβεβαιωθούν….
Τα 10 κορυφαία γήπεδα γκολφ στον πλανήτη
01. Πάιν Βάλεϊ (ΗΠΑ – έτος κατασκευής 1918)
Το απόλυτο γήπεδο για τους λάτρεις του γκολφ βρίσκεται στο Κλέμεντον του Νιου Τζέρσεϊ. Περιβάλλεται από ένα πέπλο μυστηρίου στους κύκλους των γκόλφερ, αφού είναι δύσκολο στον εντοπισμό του.
02. Σάιπρες Πόιντ (ΗΠΑ – 1928)
Σχεδιασμένο από τον θρυλικό Άλιστερ Μακένζι, το γήπεδο 18 οπών βρίσκεται στη χερσόνησο Μόντερεϊ της Καλιφόρνια. Είναι φημισμένο για την 16η οπή του, εκεί όπου οι παίκτες πρέπει να χτυπήσουν το μπαλάκι πάνω από τον Ειρηνικο Ωκεανό για να την προσεγγίσουν.
03. Αγκούστα Νάσιοναλ (ΗΠΑ – 1933)
Ο ιερός ναός του αμερικανικού γκολφ, στην Τζόρτζια της Ατλάντα. Το δημιούργημα του Άλιστερ Μακένζι φιλοξενεί κάθε χρόνο το φημισμένο τουρνουά «Μάστερς» και είναι διάσημο μεταξύ άλλων για την περίφημη “Amen Corner”, που σχηματίζεται από τις δυσκολότερες οπές 11 έως 13.
04. Σεν Άντριους Ολντ Κορς (Σκοτία – 1400)
Όπως προδίδει το όνομα και η ηλικία του το γήπεδο του Αγίου Ανδρέα, στη βόρεια κομητεία Φάιφ, είναι παλιό όσο ο χρόνος. Κάθε γκόλφερ που σέβεται τον εαυτό του έχει σκοπό της ζωής του να πατήσει στα ιερά χώματά του, καθώς θεωρείται το «σπίτι» του γκολφ.
05. Σάινκοκ Χιλς (ΗΠΑ – 1891)
Το γήπεδο που βρίσκεται στο Σαουθάμπτον της Νεάς Υόρκης έχει να περηφανεύεται για αρκετές πρωτιές, καθώς ήταν το πρώτο γήπεδο που απέκτησε ειδικό χώρο λέσχης (clubhouse) στα 1893 σε σχέδιο του Στάνφορντ Γουάιτ, ενώ δέχθηκε γυναίκες ως μέλη από την ημέρα της ίδρυσής του!
06. Ρόιαλ Κάουντι Ντάουν (Βόρεια Ιρλανδία – 1889)
Το καμάρι της Ιρλανδίας είναι τόσο δύσκολο να παίξεις σε αυτό, όσο όμορφο είναι να το βλέπεις. Σε μία ειδυλλιακή τοποθεσία λίγο έξω από το Μπέλφαστ, ανάμεσα στα όρη Mourne και τη θάλασσα της Ιρλανδίας, το εν λόγω γήπεδο φημίζεται για τις κατάσπαρτες από δέντρα και φυτά διαδρομές του, αλλά και για τις ξαφνικές ριπές θαλασσινού αέρα που δυσκολεύουν τη ζωή των γκόλφερ.
07. Πιμπλ Μπιτς Γκολφ Λινκς (ΗΠΑ – 1919)
Ο θρυλικός Αμερικανός γκόλφερ Τζακ Νίκλαους είχε δηλώσει ότι «αν μου είχε απομείνει μόνο μία παρτίδα γκολφ πριν πεθάνω, θα την έπαιζα εδώ». Ίσως το πιο διάσημο γήπεδο των ΗΠΑ από πλευράς τοποθεσίας και αισθητικής. «Φυτεμένο» στη βραχώδη δυτική ακτογραμμή της Καλιφόρνια, το γήπεδο (που το όνομά του σημαίνει «παραλία με βότσαλα») προσφέρει θέα στον Ειρηνικό και τον Κόλπο Κάρμελ που κοβει την ανάσα, ενώ έχει φιλοξενήσει τα σημαντικότερα τουρνουά των ΗΠΑ.
08. Όκμοντ (ΗΠΑ – 1903)
Φέρει τον τίτλο του «παλαιότερου υψηλά βαθμολογημένου γηπέδου στις ΗΠΑ» και αποτελεί πνευματικό τέκνο του σχεδιαστή Χένρι Φάουνς. Βρίσκεται στα βορειοανατολικά προάστια του Πίτσμπεργκ και έχει φιλοξενήσει το Αμερικανικό Όπεν αρκετές φορές, κάτι που πρόκειται να επαναληφθεί και το 2016.
09. Μέριον Ιστ (ΗΠΑ – 1912)
Ιδρύθηκε από μέλη της λέσχης κρίκετ με την ίδια ονομασία, όμως σύντομα εξελίχθηκε σε ένα από τα κορυφαία γήπεδα της χώρας. Ευρισκόμενο στο προάστιο Χάβερφορντ Τάουνσιπ της Πενσιλβάνια, το Μέριον Ίστ ξεχωρίζει για τις 36 οπές που προσφέρει στα μέλη του, καθώς και για την αδιαμφισβήτητη ποιότητά του, που του χάρισε πέντε φορές τη διοργάνωση του Αμερικανικού Όπεν, με πιο πρόσφατη εκείνη του 2013.
10. Μίρφιλντ (Σκοτία – 1891)
Αποτελεί έδρα της αρχαιότερης λέσχης γκολφ στον κόσμο, της «Αξιότιμης Συντροφίας Γκόλφερ του Εδιμβούργου». Βρίσκεται στην πόλη Γκάλεϊν της κομητείας Ίστ Λόθιαν και έχει χαρακτηριστεί ως η καλύτερη πίστα της Βρετανίας από την περίφημη «Χρυσή Αρκούδα», Τζακ Νίκλαους, ο οποίος κέρδισε εκεί το πρώτο του Βρετανικό Όπεν, το 1966.
