Για τη δική μας νοοτροπία και την (όποια αθλητική) κουλτούρα έχουμε, πολλά απ’ αυτά που συμβαίνουν στον αθλητισμό της Κούβας δεν είναι λογικά. Κι είμαστε σίγουροι ότι πολλοί από τους Κουβανούς που ζουν στην Ελλάδα πολλές φορές έχουν πει «είναι τρελοί αυτοί οι Έλληνες».
Το θέμα μας βέβαια δεν είναι το ποιος είναι ποιο τρελός, αλλά η νέα επανάσταση που ετοιμάζεται στο βόλεϊ της Κούβας, η οποία αν τελικά υλοποιηθεί αναμένεται να αλλάζει ριζικά τον χάρτη του αθλήματος σε επίπεδο εθνικών ομάδων.
Από το παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2010 στην Ιταλία όταν ο Ρομπερτλάντι Σιμόν (μαζί με τους Μουσέρσκι, Τζούριτς ίσως η κορυφαία τριπλέτα κεντρικών στον κόσμο) και τα τρομερά μωρά του έπαιξαν στον τελικό, χάνοντας εύκολα από την Βραζιλία, η βολεϊκή Κούβα έχει πάρει την κατηφόρα, έχοντας να αντιμετωπίσει και τρομερά οικονομικά προβλήματα.
Η κρίση που είχε ξεσπάσει στα μέσα της δεκαετίας του ’90 όταν αποχώρησαν ή αυτομόλησαν οι μεγάλοι αστέρες εκείνης της γενιάς (Ζοέλ Ντεσπέιν, Ιοσβάνι και Οσβάλντο Ερνάντες, Μπρουκς, κα) συνεχίστηκε και τη δεκαετία του 2000 με τη φυγή των Μάρσαλ, Ντένις, Χουαντορένα (ανιψιός του Ολυμπιονίκη του στίβου) Καρντόνα, Γκάτο, αλλά και στα πιο πρόσφατα χρόνια (Ρολάντο Ντεσπέιν, Σιμόν, Λεάλ, Λεόν) με το κερασάκι στην τούρτα να είναι η φυλάκιση του άλλοτε πασαδόρου της ομάδας και (την ώρα της σύλληψης του) προέδρου της ομοσπονδίας Ραούλ Ντιάγκο με την κατηγορία της κατάχρησης.
Τα τελευταία χρόνια βέβαια η φυγή των παικτών από την εθνική και το νησί, γίνεται με διαφορετικό τρόπο. Κανείς δεν περιμένει κάποιο ταξίδι στο εξωτερικό, αλλά δηλώνει την απόφαση του να φύγει έξω, με την Ομοσπονδία να του επιβάλλει διετή απουσία από κάθε αγωνιστική δράση και μετά να του… ανοίγει τα σύνορα (τα… παράλογα που λέγαμε και στην εισαγωγή μας).
Μόνο που πλέον η συγκεκριμένη αιμορραγία έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, πληγώνοντας ανεπανόρθωτα το πρεστίζ της εθνικής ομάδας η οποία μετά βίας τερμάτισε στη 12η θέση στο πρόσφατο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Πολωνίας. Μια αποτυχία, η οποία όπως όλα δείχνουν σηματοδοτεί σημαντικές εξελίξεις.
«Το καλοκαίρι μετά το τέλος της σεζόν όταν επέστρεψα στην Κούβα ο προπονητής της εθνικής Ροντόλφο Σάντσες με ρώτησε αν ήμουν διατεθειμένος να αγωνιστών ξανά στην ομάδα και φυσικά του απάντησα ότι ακόμη και τώρα ξεκινώ προπονήσεις για να παίξω στο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Κάτι που τελικά δεν έγινε και ειλικρινά απογοητεύτηκα. Δεν ξέρω τους λόγους, ξέρω όμως ότι ο κόουτς έχει δώσει μια λίστα στην ομοσπονδία με παίκτες που έχουν αποκλειστεί και πλέον περιμένουμε την απόφαση της Κυβέρνησης εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο. Όλοι μας σε όποιο πρωτάθλημα κι αν αγωνιζόμαστε είμαστε έτοιμοι να παίξουμε ξανά για την Κούβα», δήλωσε σε συνέντευξη που παραχώρησε σε Πολωνική εφημερίδα ο Λιονέλ Μάρσαλ και ήδη κάποιοι έχουν χάσει τον ύπνο τους.
Η τριπλέτα ακραίων Μάρσαλ, Χουαντορένα, Λεάλ με διαγώνιους Σάντσεζ ή Σεπέδα ή Καμέχο και στο κέντρο τον Σιμόν δημιουργεί έναν κορμό που δεν τον έχει καμία ίσως άλλη ομάδα.
«Ναι μια τέτοια ομάδα θα μπορούσε να κερδίσει πολλά τουρνουά. Κι είναι πραγματικά βασανιστικό για όλους μας το ότι θέλουμε πάρα πολύ αλλά δεν μπορούμε να παίξουμε για τη χώρα μας. Σιγά, σιγά η κατάσταση έχει αλλάξει. Εγώ εδώ και δύο χρόνια μπορώ να επισκέπτομαι την οικογένεια μου, οι συμπατριώτες μου μπορούν να ταξιδέψουν στο εξωτερικό για διακοπές κι η Κούβα αλλάζει πρόσωπο. Ήρθε η ώρα όμως να αγκαλιάσει ξανά και όλα τα δικά της παιδιά στο βόλεϊ».
Για όσους τυχόν έχουν αμφιβολίες για το αν οι συγκεκριμένοι παίκτες μπορούν να αλλάξουν την κατάσταση στην κορυφή του παγκόσμιου βόλεϊ τα παρακάτω βίντεο…
…για τον Μάρσαλ…
…τον Σιμόν…
…ή τον Χουαντορένα είμαστε σίγουροι ότι θα σας αλλάξουν γνώμη.
