Αλήθεια, πόσο σπουδαίο ήταν το «διαστημικό» Ολυμπιακό ρεκόρ των 9.63 με το οποίο ο Τζαμαϊκανός Γιουσέιν Μπολτ είχε κερδίσει στον τελικό των Αγώνων του Λονδίνου το 2012; Και κυρίως, πώς συγκρίνεται ο «άνθρωπος-αστραπή» με τους υπόλοιπους χρυσούς Ολυμπιονίκες στην ιστορία των τελικών των 100 μέτρων;
Αν και το παγκόσμιο ρεκόρ είναι επίσης δικό του (9.58 από τις 16.08.2009), και είναι ακόμη ταχύτερο από το Ολυμπιακό, εν τούτοις το 9.63 εξακολουθεί να είναι ένας απίστευτος χρόνος για την «κούρσα της μίας ανάσας», όπως λέγεται αλλιώς το γνωστό μας κατοστάρι. Για να αντιληφθεί κανείς πόσο εντυπωσιακός είναι ο 2ος καλύτερος χρόνος στην ιστορία των 100μ., αρκεί να βάλει σε μία ευθεία όλους τους νικητές του αγωνίσματος σε Ολυμπιακό επίπεδο από το 1896 μέχρι το 2012, σε μία φανταστική κούρσα, όπως αυτές που αγαπούν να στήνουν με τον νου τους οι λάτρεις των συγκρίσεων στον χώρο του αθλητισμού.
Με το χρυσό μετάλλιο όλων των εποχών να είναι λοιπόν καπαρωμένο από τον αξεπέραστο Μπολτ, βλέπουμε ότι στη δεύτερη θέση και το αργυρό μετάλλιο συναντούμε έναν… άλλο Γιουσέιν Μπολτ, δηλαδή εκείνον που είχε θριαμβεύσει στο Πεκίνο το 2008, με το εξωπραγματικό -τότε- 9.69! Μετά τους δύο Μπολτ, απαντούμε για πρώτη φορά έναν διαφορετικό αθλητή στην 3η θέση της κατάταξης, σχεδόν τρία μέτρα πιο πίσω βάσει του μέσου όρου ταχύτητας που ανέπτυσσε σε σχέση με τον Τζαμαϊκανό. Πρόκειται για τον θρυλικό Αμερικανό Καρλ Λιούις, με το διόλου ευκαταφρόνητο 9.92, χρόνο που είχε σημειώσει το 1988 στη Σεούλ, στην περιβόητη «κούρσα του αιώνα» που είχε στιγματιστεί από το σκάνδαλο ντόπινγκ του Καναδού Μπεν Τζόνσον (ή για την ακρίβεια του μόνου που είχε πιαστεί).
Ο 4ος καλύτερος χρόνος ανήκει και πάλι στον Λιούις, με 9.99 από τους Αγώνες του Λος Άντζελες το 1984. Ελάχιστα πίσω του, βρίσκουμε τον συμπατριώτη του Τζιμ Χάινς, ο οποίος με το 9.95 του το 1968 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μεξικού, γινόταν ο πρώτος σπρίντερ που έσπαζε το φράγμα των 10 δευτερολέπτων στα 100μ., μία επίδοση που έμελλε να αντέξει 15 ολόκληρα χρόνια.
Στην κούρσα των θρύλων βρίσκουμε ακόμα τον άνθρωπο που ταπείνωσε τον Αδόλφο Χίτλερ, τον Αμερικανό Τζέσε Όουενς με το 10.03 από τους Αγώνες του Βερολίνου το 1936, και τον νικητή των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα του 1896, τον επίσης Αμερικανό Τόμας Μπερκ, με χρόνο 12 δευτερόλεπτα. Είναι εντυπωσιακό ότι οι Γιάνκηδες αποτελούν τους κυρίαρχους της λίστας, καθώς καταλαμβάνουν τις μισές θέσεις σε αυτή την άτυπη κούρσα των αιώνων!
Το εντυπωσιακότερο πάντως στοιχείο όλων είναι ένα: πως παρά την εξέλιξη της τεχνολογίας, της βελτιωμένης διατροφής, της ύπαρξης βοηθημάτων διατροφής, των ποιοτικότερων ταρτάν και των ασύγκριτα καλύτερων αθλητικών παπουτσιών που απολαμβάνουν οι σημερινοί αθλητές σε σχέση με τους λιγότερο προνομιούχους «προγόνους» τους, η διαφορά των καλύτερων χρόνων μεταξύ 1896-2012 βρίσκεται μόλις στα τρία, ταπεινά δευτερόλεπτα… Τελικά, μήπως δεν εξελίσσονται τα σπριντ;
Η σύγκριση του Μπολτ με όλους τους νικητές των 100μ. στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
