3 ετών διεγνώσθη με καρκίνο και 14 χρόνια αργότερα αγωνίστηκε στους Ολυμπιακούς!

Η ιστορία του Γούιλιαμ Φλάχερτι είναι μια από τις πολλές που προκαλούν συγκίνηση και θάρρος σε όσους την διαβάσουν, καθώς μόλις στα τρία του έτη διαγνώστηκε με μια σπάνια μορφή καρκίνου και με την βοήθεια των γιατρών και του αδερφού του κατάφερε να βγει νικητής και να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα.

Ο αθλητής του Πουέρτο Ρίκο Γούιλιαμ Φλάχερτι γεννήθηκε στο Οχάιο των Ηνωμένων Πολιτειών και στην ηλικία των τριών ετών διαγνώστηκε με μια σπάνια μορφή καρκίνου που απειλούσε την ζωή του. Οι γιατροί πληροφόρησαν την οικογένειά του ότι ο μοναδικός τρόπος για να επιβιώσει ήταν μέσω δωρεάς του μυελού των οστών. Παρόλα αυτά δεν υπήρχαν πολλές ελπίδες για τον μικρό Γουίλιαμ με τους γιατρούς να υποστηρίζουν ότι η θεραπεία του σε ποσοστό επιτυχίας ανέρχεται στο 10%. Συμβατός δότης για την μεταμόσχευση του μυελού των οστών βρέθηκε γρήγορα και αυτός δεν ήταν άλλος από τον τέσσερα χρόνια μεγαλύτερο αδερφό του Τσαρλς.

Ο Τσαρλς Φλάχερτι είναι και αυτός αθλητής χειμερινών αθλημάτων και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2018 ήταν ο μοναδικός εκπρόσωπος του Πουέρτο Ρίκο και ταυτόχρονα ο σημαιοφόρος της χώρας του. Μάλιστα ήταν και ο πρώτος αθλητής που προκρίθηκε στους χειμερινούς Ολυμπιακούς από το 1988. Ο Τσαρλς ξεκίνησε επαγγελματικά το σκι το 2013 όταν οι γονείς του προσέλαβαν μια ιδιωτική προπονήτρια για να τον βοηθήσει να επιτύχει τους στόχους του. Αν και οι αρχικές του βλέψεις ήταν να αγωνιστεί μαζί με τον αδερφό του στο Πεκίνο 2022, τελικά αποφάσισε να επικεντρωθεί στις σπουδές του και να γίνει μηχανικός αεροδιαστημικής.

Αφού ο μικρός Τσαρλς έγινε καλά παρά τις εκτιμήσεις των γιατρών, η οικογένειά του μετακόμισε στο Πουέρτο Ρίκο γιατί ο πατέρας του είχε βρει εκεί εργασία και εκεί ξεκίνησε την ενασχόλησή του με το σκι. Σήμερα πλέον στα 17 του κατάφερε να εκπροσωπήσει την χώρα του στους 24ους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες και αγωνίστηκε στο γιγαντιαίο σλάλομ των ανδρών. Μιλώντας για την περιπέτειά του ο Τσαρλς αναφέρει ότι: «Είμαι πολύ τυχερός που ήμουν μικρός και πλέον δεν έχω πολλές αναμνήσεις από αυτά που πέρασα. Όταν τα σκέφτομαι απλά ευχαριστώ τον Θεό που τα κατάφερα».