Connect with us

STORY

Αντίο “Μπλακ Τζακ”

Published

on

Ο σερ Τζον Άρθουρ «Τζακ» Μπράμπαμ, θρυλικός Αυστραλός οδηγός αλλά και κατασκευαστής του προσωπικού του μονοθεσίου της Φόρμουλα 1, πέθανε το πρωί της Δευτέρας σε ηλικία 88 ετών στη γενέτειρά του, αφήνοντας πίσω του μία βαριά κληρονομιά, που όμοιά της πολύ δύσκολα θα επαναληφθεί στο μέλλον.

του Νίκου Κούδα
[email protected]
follow me @nkoudas

Υπήρξε ο πρώτος ιππότης στην ιστορία της Φόρμουλα 1, στην οποία αναδείχθηκε τρεις φορές πρωταθλητής (1959, 1960 και 1966), η τελευταία εκ των οποίων σε ηλικία 40 ετών, και μάλιστα οδηγώντας το ομώνυμο μονοθέσιό του, που σχεδίασε και κατασκεύασε ο ίδιος προσωπικά! Ο σερ Τζακ Μπράμπαμ δεν θεωρείται άδικα μία μοναδική, και ίσως ανεπανάληπτη, προσωπικότητα στην ιστορία του μηχανοκίνητου αθλητισμού.

Το ξεκίνημα
Γιος ενός Λονδρέζου μπακάλη, μετανάστη στο εργατικό προάστιο Χέρστβιλ του Σίδνεϊ, ο Μπράμπαμ γεννήθηκε το 1926 και έμαθε να οδηγεί αυτοκίνητο από τη στιγμή που ήταν αρκετά ψηλός για να φτάνει τα πεντάλ. Παράλληλα,ο μικρός ανέπτυξε ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον τρόπο λειτουργίας των φορτηγών της οικογενειακής επιχείρησης, «σκαλίζοντας» τις μηχανές τους σε κάθε ευκαιρία. Αυτό το μικρόβιο έμελλε να σημαδέψει αποφασιστικά τη μετέπειτα ζωή του… Όπως αναμενόταν, η πρώτη του δουλειά ήταν αυτή του μηχανικού πτήσεων, στη βασιλική στρατιωτική αεροπορία της Αυστραλίας όπου υπηρέτησε τη θητεία του κατά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Όταν απολύθηκε, ο νεαρός άνοιξε ένα μικρό εργαστήριο στην πίσω αυλή του σπιτιού του παππού του, όπου επιδιδόταν στα αγαπημένα του μαστορέματα. Σε ηλικία 22 ετών, ο Μπράμπαμ άρχισε να πιλοτάρει σε αγώνες τύπου καρτ (midget cars) στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, αποκτώντας τεράστια φήμη σε ολόκληρη την ήπειρο. Ωστόσο πολύ σύντομα η Ωκεανία αποδείχθηκε πολύ μικρή για να χωρέσει τις τεράστιες φιλοδοξίες του για ανταγωνισμό. Ο νεαρός πιλότος συνειδητοποίησε ότι αν ήθελε να διαπρέψει στον χώρο, ήταν υποχρεωμένος να δοκιμάσει την πρόκληση της Ευρώπης και της Φόρμουλα 1. Το 1955 πήρε το αεροπλάνο για την Αγγλία, όπου ξεκίνησε να αγωνίζεται για την ομάδα της θρυλικής αυτοκινητοβιομηχανίας Κούπερ. Ήταν η αρχή μίας νέας ζωής.

Ο πρώτος τίτλος
Το 1955, ο Μπράμπαμ έκανε το ντεμπούτο του στη Φόρμουλα 1 σε ηλικία 29 ετών, παίρνοντας μέρος στο βρετανικό γκραν πρι με την ομάδα της «Κούπερ-Μπρίστολ». Παρότι εγκατέλειψε στον 30ο γύρο λόγω μηχανικής βλάβης, ο Αυστραλός έδειξε πολύ καλά στοιχεία, στεκόμενος αξιοπρεπέστατα πλάι σε ονόματα-θρύλους της εποχής, όπως οι Στέρλνγκ Μος και Χουάν Μανουέλ Φάντζιο. Η επιτυχία άργησε, ωστόσο ήρθε 4 χρόνια μετά. Το 1959, ο Μπράμπαμ κατέκτησε την πρώτη του νίκη στο γκραν πρι του Μονακό, πανηγυρίζοντας στο τέλος της χρονιάς και τον πρώτο τίτλο του πρωταθλητή, στο Γκραν Πρι του Σέμπρινγκ στη Φλόριντα των ΗΠΑ. Το αξιοσημείωτο ιστορικό ανέκδοτο είναι ότι προκειμένου να κατακτήσει το παρθενικό του πρωτάθλημα, ο Μπράμπαμ χρειάστηκε να σπρώξει το μονοθέσιό του μέχρι τη γραμμή του τερματισμού, καθώς είχε ξεμείνει από καύσιμα λίγα μέτρα πριν αντικρίσει την καρό σημαία! Ήταν η επιβράβευση μίας τεράστιας προσπάθειας και η αρχή μίας καταπληκτικής διετίας, η οποία ολοκληρώθηκε με τον δεύτερο συνεχόμενο τίτλο του πρωταθλητή, το 1960. Ωστόσο, παρά τη θεμελίωσή του ανάμεσα στην ελίτ του αγωνίσματος, ο ανήσυχος Αυστραλός έψαχνε ήδη τη νέα πρόκληση στη ζωή του. Η λύση άκουγε στο όνομα Ρον Τόρανακ.

Η ομάδα Μπράμπαμ
Ο 35χρονος τότε σχεδιαστής και μηχανικός αυτοκινήτων ήταν συμπατριώτης και φίλος του Μπράμπαμ από τις μέρες του στην Αυστραλία, όταν το 1960 δέχθηκε το τηλεφώνημα του παλιού συνεργάτη του. Μαζί έμελλε να σχεδιάσουν δύο χρόνια αργότερα το μονοθέσιο “Brabham BT19”, το οποίο χάρισε στον «νονό» Τζακ Μπράμπαμ τον τρίτο τίτλο της καριέρας του, στην προχωρημένη ηλικία των 40 χρονών. Μάλιστα για να τον κοροιδέψει για τα χρόνια του, κάποιος άγνωστος του είχε στείλει ταχυδρομικώς μία μακριά γενιάδα και ένα μπαστουνάκι λίγο πριν το ολλανδικό Γκραν Πρι στην πίστα του Ζάντβοορτ! Απαντώντας του με το ίδιο νόμισμα, ο Μπράμπαμ έκανε την εμφάνισή του στον αγώνα φορώντας κανονικά τα… αξεσουάρ του υπερήλικα, κερδίζοντας στο τέλος την κούρσα από την πολ ποζίσιον! Συνολικά ο Μπράμπαμ έτρεξε στην καριερα του σε 126 κούρσες, κερδίζοντας 3 πρωταθλήματα οδηγών (1959, 1960 και 1966), 2 πρωταθλήματα κατασκευαστών (1966 και 1967), 14 Γκραν Πρι από 13 πολ ποζίσιον και 31 θέσεις στο βάθρο. Παρότι λίγοι ειδικοί του σπορ τον κατατάσσουν ανάμεσα στους πραγματικά «μεγάλους» οδηγούς όλων των εποχών, ωστόσο η άποψη των σπουδαίων αντιπάλων του, όπως των Τζάκι Στιούαρτ και Στρέλινγκ Μος, αναμφίβολα τοποθετούν τον Μπράμπαμ στο πάνθεον της F1.

Το τέλος
Μετά από μία ένδοξη καριέρα με την ομάδα του, ο Αυστραλός πρωτοπόρος της Φόρμουλα 1 εγκατέλειψε τελικά τη μεγάλη του αγάπη το 1970, σε ηλικία 44 ετών, μετά από πιέσεις της πρώτης συζύγου του, Μπέτι, η οποία «έτρεμε» πριν από κάθε του κούρσα. Ο τελευταίος του αγώνας έμελλε να έρθει στο γκραν πρι του Μεξικό το 1970, όπου και εγκατέλειψε μετά από 52 γύρους, κατά σύμπτωση και πάλι από μηχανική βλάβη, όπως στο ντεμπούτο του πριν από 15 χρόνια. Ο «Μπλακ Τζακ», όπως ήταν γνωστός, πούλησε τελικά την ομάδα του στον Τόρανακ, ο οποίος συνέχισε την παράδοση για 30 ακόμη χρόνια με αρκετή επιτυχία. Μάλιστα κάποια στιγμή η ομάδα βρέθηκε υπό την ηγεσία του Μπέρνι Έκλστοουν, σημερινού «αφεντικού» της F1, ο οποίος την οδήγησε στην κατάκτηση δύο ακόμη παγκόσμιων τίτλων, με οδηγό τον σπουδαίο Βραζιλιάνο Νέλσον Πικέ.
Ο Μπράμπαμ επέστρεψε μαζί με την οικογένειά του στην Αυστραλία, όπου εγκαταστάθηκαν σε μία τεράστια φάρμα κάπου μεταξύ Σίδνεϊ και Μελβούρνης. Όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο ίδιος το 1999, μετανιωμένος για την πρόωρη όπως πίστευε εμπλοκή του με τη Φόρμουλα 1, «Λυπήθηκα πραγματικά. Δεν ένιωθα ότι σταματάω να αγωνίζομαι επειδή δεν μπορούσα να το κάνω πια, αντιθέτως ένιωθα το ίδιο ανταγωνιστικός όσο παλιότερα… Όμως κάποιες φορές οι οικογενειακές πιέσεις δε σου επιτρέπουν να πάρεις τις αποφάσεις που θα ήθελες…».

Οι τιμητικές διακρίσεις του σερ Τζακ Μπράμπαμ

  • Ιππότης του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας (ΟΒΕ, 1966)
  • Αυστραλός της χρονιάς (1966)
  • Ιππότης 1ου βαθμού (Knight Bachelor, 1969)
  • Αθλητικό Hall of Fame Αυστραλίας (1985, ενώ το 2003 προβιβάστηκε στην κατηγορία των «θρύλων»)
  • Αυστραλιανό αθλητικό μετάλλιο (2000)
  • Μετάλλιο εκατονταετίας (2001)
  • Ιππότης του Αυστραλιανού Τάγματος (ΑΟ, 2008)
  • Αυστραλιανό Hall of Fame αγώνων ταχύτητας (2011)
  • Ανακηρύσσεται εθνικός θησαυρός εν ζωή (National Living Treasure 2012).

    Οι απόψεις - editorial που δημοσιεύονται στο Sportsfeed απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του Sportsfeed το οποίο τηρεί πιστά τις αρχές της ελευθεροτυπίας: Η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης. Copyright © 2022 Sportsfeed.gr

    */