Ο Κρις Φρουμ επιβεβαίωσε όλα τα προγνωστικά που τον ήθελαν πρώτο φαβορί για τη νίκη στον 103ο Γύρο της Γαλλίας. Στα 31 του έχει ήδη τρεις νίκες στον συγκεκριμένο αγώνα και όλα τα φόντα για να γράψει ιστορία τα επόμενα χρόνια.
του Στέφανου Σουλιώτη
[email protected]
Ο Κρις Φρουμ δε θα αποκτήσει ποτέ περισσότερους θαυμαστές από τον Πίτερ Σάγκαν ούτε θα λατρευτεί ως θεός από τους Γάλλους οι οποίοι όσο επικριτικοί και αν είναι απέναντι στους δικούς τους ποδηλάτες άλλο τόσο τους προστατεύουν από τους αντιπάλους. Ωστόσο αυτό που κατάφερε ο 31χρονος γεννημένος στην Κένυα, Βρετανός είναι να κερδίσει το σεβασμό τους. Αυτόν τον σεβασμό που πέρυσι δεν είχε καθώς οι τότε εμφανίσεις του συνοδεύτηκαν από καχυποψία από τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης η οποία μεταφέρθηκε σε μερίδα θεατών. Φέτος τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Σε έναν Γύρο που πραγματοποιήθηκε υπό πρωτοφανή μέτρα ασφαλείας ο Φρουμ κέρδισε τον σεβασμό και την αναγνώριση που του άξιζε. Άλλωστε σε μία χώρα όπου τα τελευταία δύο χρόνια έχει βυθιστεί στο πένθος αρκετές φορές, ο αθλητισμός χρειάζεται για να διώξει τον φόβο από την καρδία των πολιτών. Ο Γύρος της Γαλλίας απέδειξε πως η ζωή συνεχίζεται ακόμα και μετά το τρομοκρατικό χτύπημα ανήμερα της εθνικής επετείου της χώρας. Όμως και οι ίδιοι οι αθλητές έδειξαν πως δεν είναι αποκομμένοι από την πραγματικότητα. Οι δηλώσεις των πρωταγωνιστών την επομένη της επίθεσης στη Νίκαια αλλά και ο χθεσινός λόγος του Φρουμ από το βάθρο του νικητή έδειξαν πως δεν ζουν σε γυάλα.
Ανίκητος ο Φρουμ
Είναι αλήθεια πως οι προσδοκίες για τον φετινό Γύρο της Γαλλίας ήταν διαφορετικές. Στον αγώνα είχαμε τον εντυπωσιακό Μαρκ Κάβεντις, τον σταθερό Τομ Ντιμουλάν, τον θεαματικό Σάγκαν και τους ελπιδοφόρους Άνταμ Γέιτς και Χάρλισον Παντάνο. Όμως η παρουσία του Αλμπέρτο Κονταδόρ, του Νάιρο Κιντάνα και του Φρουμ προμήνυαν μεγάλες μάχες στα βουνά. Αλλά οι πτώσεις του Κονταδόρ μόλις στα δύο πρώτα ετάπ που τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει την ένατη ημέρα άλλαξαν την ιστορία του Γύρου. Δεν είναι βέβαιο αν ο «Πιστολέρο» θα μπορούσε να κοντράρει τον Φρουμ στα βουνά. Το πιθανότερο είναι πως ναι, θα το έκανε. Αλλά θα έμοιαζε σαν να παλεύει μόνος του εναντίον όλων αφού η Σκάι ήταν πανίσχυρη και όλοι οι αθλητές της ήταν ολοκληρωτικά αφοσιωμένοι στον αρχηγό από το πρώτο μέχρι το τελευταίο χιλιόμετρο των 21 ετάπ.
Η Τίνκοφ έτρεξε στον τελευταίο της Γύρο μιας και στο τέλος της σεζόν θα βάλει λουκέτο. Αν και το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι καθόλου κακό (ο Σάγκαν πήρε για πέμπτη σερί φορά την πράσινη φανέλα και ο Ράφαλ Μάικα την πουά φανέλα) φάνηκε πως ο κάθε αθλητής πάλευε για τον εαυτό του. Στην ουσία ο κάθε ένας να προβληθεί για να εξασφαλίσει ένα συμβόλαιο την επόμενη σεζόν. Έτσι λοιπόν δεν ήταν βέβαιο αν και οι οκτώ αθλητές, όταν θα έπρεπε να περιμένουν τον αρχηγό τους σε κάποια ανάβαση ή να υποχωρήσουν για να τον βοηθήσουν να μπει στο γκρουπ, θα μπορούσαν να το κάνουν πρόθυμα. Τελική η εγκατάλειψη του Κονταδόρ έκανε καλό στους συναθλητές του αφού απελευθερώθηκαν αλλά έκανε κακό στην εξέλιξη του αγώνα.
Ο Γύρος δε θα μείνει στην ιστορία γιατί είδαμε τις φοβερές μάχες που δεν είδαμε αλλά για την κυριαρχία της Σκάι και το πόσο καλά μελετημένο είχανε το σχέδιο τους οι Βρετανοί.
Στο όγδοο ετάπ ο Φρουμ έκανε γνωστές τις διαθέσεις του όταν έκανε επίθεση σε κατηφόρα – που αργότερα αποκαλύφθηκε πως ήταν κάτι για το οποίο είχε κάνει πολλές προπονήσεις. Με τη συγκεκριμένη επίθεση ο Βρετανός μάς έδειξε πως εκτός από καλός στις αναβάσεις και το χρονόμετρο, είναι καλός και στις καταβάσεις. Η επίθεση ήρθε κυριολεκτικά από του πουθενά ξαφνιάζοντας όλους τους αντιπάλους του. Είναι χαρακτηριστικό πως τη στιγμή που ο Φρουμ ανέβαζε στροφές, ο Νάιρο Κιντάνα έπιανε ένα μπουκάλι για να πιει νερό. Τα 23 δευτερόλεπτα που κέρδισε δεν ήταν κάτι τόσο τρομερό. Όμως σημασία είχε η νίκη στο ψυχολογικό κομμάτι γιατί έκανε τους υπόλοιπους να ψάχνονται και να ανακαλύπτουν με τον πιο άσχημο για εκείνους τρόπο και άλλα διαφορετικά ατού του Βρετανού.
Ένα από αυτά τα ατού, ένα από αυτά τα όπλα στη φαρέτρα του έβγαλε στο ενδέκατο ετάπ. Τότε που απάντησε στην επίθεση του Πίτερ Σάγκαν. Πραγματικά άλλα μία κίνηση από το πουθενά. Σε μία ημέρα που κυριαρχούσαν οι δυνατοί πλάγιοι άνεμοι ο Φρουμ μπήκε στο ξεκόλλημα μαζί με τον Σλοβάκο. Ο κάθε ένας από τους δύο είχε επίσης από έναν συναθλητή. Έτσι οι τέσσερίς τους συνεργάστηκαν άψογα με αποτέλεσμα ο Φρουμ να κερδίσει 12 δευτερόλεπτα. Στο Μον Βεντού αντιληφθήκαμε την τεράστια επιθυμία του Βρετανού να κατακτήσει την τρίτη νίκη στον Γύρο. Σε ένα σημείο περίπου τρια χιλιόμετρα πριν το φινάλε, το οποίο δεν το έπιασαν ποτέ οι τηλεοπτικές κάμερες, ο Βρετανός βρέθηκε πεσμένος κάτω με τον Ρίτσι Πορτ και τον Μποκ Μόλεμα. Το ποδήλατο του Φρουμ έσπασε από την πτώση και ο ίδιος παρασυρμένος από την επιθυμία του να μην χάσει ούτε δευτερόλεπτο από τους αντιπάλους τους, ξεκίνησε να τρέχει με τα πόδια προς τον τερματισμό. Στη συνέχεια πήρε ένα ποδήλατο της ομάδας, αφού εκείνου του ουδέτερου σέρβις ήταν ακατάλληλο, και τερμάτισε το ετάπ. Για να πούμε όμως την αλήθεια η απόφαση των κριτών να δώσουν στον Φρουμ τον ίδιο χρόνο με τον Μόλεμα ο οποίος τερμάτισε πιο μπροστά από τον Φρουμ, αδίκησε τον Ολλανδό. Έτσι ο Φρουμ διατήρησε την πρωτοπορία χωρίς αυτό όμως να σημαίνει πως ο Βρετανός δεν ήταν ο καλύτερος αναβάτης στον 103ο Γύρο.
Επίσης αυτό που αξίζει να αναφερθεί είναι η βοήθεια των συναθλητών του στην πτώση του δέκατου ένατου ετάπ. Εκεί ήταν το μοναδικό σημείο που ο Φρουμ… τα χρειάστηκε. Αν δεν ήταν δίπλα του ο Γκέρεντ Τόμας να του δώσει το δικό του ποδήλατο θα έχανε πολύτιμο χρόνο. Παρ’όλα αυτά οι συναθλητές του τον βοήθησαν να φτάσει το γκρουπ και να τερματίσει με ασφάλεια. Από την άλλη είχαμε τον Νάιρο Κιντάνα ο οποίος κινήθηκε σε ρηχά νερά. Δεν έκανε ούτε μία αποφασιστική επίθεση σε όλη τη διάρκεια του Γύρου. Πέρα από κάποιες σπασμωδικές επιταχύνσεις στα βουνά, δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει κάτι αξιομνημόνευτο. Φυσικά όμως αυτό που πρέπει να πούμε είναι η συνέπειά του στο γαλλικό βάθρο και ίσως η ατυχία που έχει να χάνει πάντα από τον Φρουμ. Το 2013, στην πρώτη του εμφάνιση στον Γύρο, ο Κιντάνα τερμάτισε δεύτερος (τότε νικητής ο Φρουμ). Το 2015 τερμάτισε ξανά δεύτερος (ξανά νικητής ο Φρουμ), και τώρα τερμάτισε τρίτος (νικητής ο Φρουμ, δεύτερος ο Ρομέν Μπαρντέ). Όσον αφορά τον Μπαρντέ, ο Γάλλος αναβάτης ήταν εκείνος που έδωσε ζωή στη μάχη για τις υπόλοιπες θέσεις του βάθρου γιατί ο Φρουμ δεν απειλήθηκε ποτέ από κανέναν.
Ποιος είναι ο Φρουμ
Γεννημένος στο Ναϊρόμπι της Κένυας στις 20 Μαΐου 1985 από τον Κλάιβ και την Τζέιν Φρουμ, ο Κρις είναι το νεότερο από τα τρία παιδιά της οικογένειας. Οι γονείς της μητέρας του μετανάστευσαν από το Γκλόστερσιρ της νοτιοδυτικής Αγγλίας στην Κένυα προκειμένου να καλλιεργήσουν σιτηρά. Ο πατέρας του Κρις Φρουμ ήταν διεθνής αθλητής χόκεϊ με την ομάδα της Βρετανίας ο οποίος μετανάστευσε και αυτός στην Κένυα για επαγγελματικούς λόγους στην ηλικία των 20 ετών. Εκεί γνώρισε τη γυναίκα του. Το ζευγάρι χώρισε όταν ο Κρις ήταν πέντε ετών με τον πατέρα να μετακομίζει στη Νότια Αφρική και τα δύο αδέλφια να φεύγουν για τη Βρετανία.
Ο Φρουμ έμεινε στην Κένυα μαζί με τη μητέρα του που εργαζόταν ως φυσιοθεραπεύτρια. Το πρώτο ποδήλατο του Φρουμ ήταν δανεικό από έναν δάσκαλο. Στα 13 του η μητέρα του τον δήλωσε σε έναν αγώνα φιλανθρωπικού σκοπού. Ήταν ο πρώτος ποδηλατικός αγώνας στο οποίο έτρεξε Το ντεμπούτο του ήταν από αυτά που χαρακτηρίζονται «ιδανικά» αφού κατάφερε να νικήσει. Η τύχη τα φέρνει καμιά φορά έτσι που στο σωστό σημείο βρίσκεται ο ιδανικό άνθρωπος. Εκείνο τον αγώνα παρακολουθούσε ο Κενυάτης Ντέιβιντ Κάινγια ο οποίος ήταν ο πρώτος έγχρωμος Αφρικανός ποδηλάτης που υπέγραψε σε ευρωπαϊκή ομάδα. Ο Κάινγια έγινε προπονητής του Φρουμ. Όταν τελείωσε τη βασική εκπαίδευση, ο Φρουμ πήγε στο Γιοχάνεσμπουργκ για να σπουδάσει Οικονομικά.
Το 2007, σε ηλικία 22 ετών, έγινε επαγγελματίας ποδηλάτης. Σημείωσε την πρώτη του νίκη το 2009 σε αγώνα στη Νότια Αφρική όταν έκανε επίθεση από ένα γκρουπ δέκα ξεκολλημένων με αποτέλεσμα να τερματίσει με διαφορά τεσσάρων λεπτών. Τον Σεπτέμβριο του 2010 ανακοινώθηκε η μεταγραφή του στη Σκάι και από τότε ξεκίνησε η πορεία προς την κορυφή. Το 2013 σημείωσε την παρθενική νίκη στον Γύρο της Γαλλίας αφιερώνοντας την στη μητέρα του που είχε φύγει από τη ζωή. Πέρυσι έφτασε τις δύο νίκες και από χθες έγινε ο πρώτος που υπερασπίστηκε τον τίτλο του μετά το 1992 και τον Μιγκέλ Ιντουαραΐν. Στα μέσα του Μαΐου παρασημοφορήθηκε από τη Βασίλισσα Ελισάβετ για την προσφορά του στον αθλητισμό. Σε λίγες εβδομάδες θα συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο με την ελπίδα να βελτιώσει την τρίτη θέση που κατέκτησε στην ατομική χρονομέτρηση το 2012 στο Λονδίνο.
