Το 2024 θα συμπληρωθούν 16 χρόνια από την τελευταία συμμετοχή της Εθνικής ομάδας πόλο των γυναικών σε Ολυμπιακούς Αγώνες και 20 από την τελευταία της νίκη στην κορυφαία διοργάνωση. Δύο χρόνια πριν από τους Ολυμπιακούς, η προοπτική συμμετοχής της Εθνικής γυναικών είναι καλή για πρώτη φορά από το 2009.
του – Θανάση Νικολάου
[email protected]
Η Εθνική ομάδα πόλο των γυναικών είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση. Μέχρι πρόσφατα το κλίμα στην ομάδα δεν ήταν καλό. Κάποτε το πρόβλημα ήταν η αντιπαλότητα μεταξύ παλιών και νέων. Μετά ήταν μεταξύ Ολυμπιακού – Βουλιαγμένης και κάποια στιγμή έγινε μεταξύ προπονητή και παικτριών.
Το 2009 στο παγκόσμιο της Ρώμης (μετά την αποτυχία στο Πεκίνο), η Εθνική παρουσιάστηκε με την πρώτη σημαντική ανανέωση, διατηρώντας στη σύνθεση και κάποιες από τις παλιές. Όταν η ομάδα κατέβαινε στο εστιατόριο του ξενοδοχείου, έβλεπες τις παλιές να κάθονται στο ίδιο τραπέζι με τον προπονητή, τις ενδιάμεσες σε άλλα τραπέζια και τις νέες όλες σε ένα τραπέζι που ήταν και το πιο… αθόρυβο.
Εκείνη η ομάδα είχε ταλέντο αλλά φρόντιζαν οι παλιοσειρές της Εθνικής να έχει περιορισμένο χρόνο συμμετοχής. Προερχόμενη από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου όπου ολοκλήρωσε 8η μεταξύ οκτώ ομάδων η Εθνική δίχως να σημειώσει νίκη, η 4η θέση στο παγκόσμιο της Ρώμης με μεταβατική ομάδα ήταν πολύ μεγάλη επιτυχία. Από αυτήν την ομάδα βγήκε η βάση για την παγκόσμια πρωταθλήτρια του 2011 στη Σαγκάη και τη δευτεραθλήτρια Ευρώπης του 2010 και 2012.
Από το 2012 μέχρι και το 2021 υπήρξαν ελάχιστες αναλαμπές αλλά η Εθνική γυναικών ποτέ δεν έγινε η ομάδα που θα μπορούσε να γίνει. Δεν κατάφερε να είναι παρούσα σε τρεις συνεχόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες (2012, 2016, 2021). Από το 2011 και μετά η καλύτερη θέση σε παγκόσμιο είναι η 6η (2013, 2015), έχει δύο έβδομες (2017, 2022 και μία 8η (2019).
Για αρκετά χρόνια η Εθνική των γυναικών ήταν χωρισμένη σε δύο στρατόπεδα. Από τη μια οι παίκτριες του Πειραιά και από την άλλη των νοτίων προαστίων. Το κλίμα έγινε ιδιαίτερα ψυχρό μετά τη μεταπήδηση της Αλεξάνδρας Ασημάκη στον Ολυμπιακό που χάρισε στους ερυθρόλευκους και το πρωτάθλημα.
Οι σχέσεις των παικτριών της Εθνικής έφτιαξαν λίγους μήνες αφότου ανέλαβε την ομάδα ο Σάκης Κεχαγιάς. Τις ένωσε όλες εναντίον του μέχρι που το 2017 αναγκάστηκε να παραιτηθεί για να τον αντικαταστήσει ο παγκόσμιος πρωταθλητής Γιώργος Μορφέσης. Άθελα του ο Κεχαγιάς συνέβαλε στην κατάκτηση του αργυρού μεταλλίου στο ευρωπαϊκό της επόμενης χρονιάς, από τις παίκτριες που ήθελαν να αποδείξουν ότι το πρόβλημα ήταν αυτός…
Όμως και αυτό ήταν μια αναλαμπή. Για άλλη μια φορά η πρόκριση στους Ολυμπιακούς χάθηκε και από την ομάδα έλειπε πάντα κάτι για να κάνει την υπέρβαση. «Είναι πολύ δύσκολο να διαχειριστείς μια ομάδα γυναικών. Υπάρχουν αντιπαλότητες που βγαίνουν και εκτός αθλήματος, πολλές φορές πρέπει να αντιμετωπίσεις και τα ορμονικά τους. Δε νομίζω ότι θα αναλάβω ξανά γυναικεία ομάδα» έχει δηλώσει στο Sportsfeed ένας από τους… πρώην.
Η καλύτερη προοπτική της 10ετίας
Και φτάνουμε στο σήμερα και στην ομάδα του 2022 – 2024. Γιατί η ομάδα αυτή φαίνεται πως έχει την καλύτερη προοπτική της τελευταίας δεκαετίας; Έχουμε και λέμε:
– αυτή η γενιά των αθλητριών υδατοσφαίρισης, είναι η πιο ταλαντούχα ίσως όλων των εποχών, δίχως την παραμικρή δόση υπερβολής. Πλέον με την υδατοσφαίριση ασχολούνται περισσότερες χώρες, η προπονητική έχει εξελιχθεί και οι παίκτριες είναι καλύτερες κολυμβήτριες. Οι προετοιμασίες γίνονται πιο σωστά και το πρωτάθλημα της Α1 των γυναικών τείνει να γίνει πιο ανταγωνιστικό.
– η Αλεξία Καμμένου είναι η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσε να κάνει η διοίκηση της ΚΟΕ. Σε καμία περίπτωση, το ορθόν της επιλογής δεν αφορά στο φύλο. Η Καμμένου είναι πολύπειρη, ικανή, ψύχραιμη, ρισκάρει στις επιλογές της, δε φοβάται να γεμίσει την Εθνική με νεολαία και μέχρι στιγμής φαίνεται και απόλυτα δίκαιη απέναντι στις παίκτριες της.
– υπάρχει κλίμα ομάδας. Δεν υπάρχει Ολυμπιακός, Βουλιαγμένη, Εθνικός, Γλυφάδα κτλ. Υπάρχει Εθνική και παίκτριες που θέλουν να αγωνίζονται σε αυτήν. Σε καμία περίπτωση δε δίνουν την εντύπωση ότι κάνουν αγγαρεία.
– άλλαξε η διοίκηση της ΚΟΕ και οι παρεμβάσεις στη σύνθεση των Εθνικών ομάδων έχουν ελαχιστοποιηθεί (δε βάζουμε το χέρι μας στη φωτιά ότι έχουν εξαλειφθεί εντελώς).
O δρόμος για το Παρίσι
Η Εθνική ομάδα των γυναικών (όπως και αυτή των ανδρών) θα έχει τρεις ευκαιρίες για να κερδίσει την πρόκριση στους Ολυμπιακούς και αυτή τη φορά τα πράγματα δείχνουν καλύτερα από ποτέ.
– από το παγκόσμιο της Φουκουόκα το 2023 θα πάρουν την πρόκριση οι δύο ομάδες του τελικού. Πιθανώς οι ΗΠΑ και μια ευρωπαϊκή.
– από το παγκόσμιο της Ντόχα το 2024 θα προκριθούν οι 4 πρώτες. Αν μεταξύ αυτών είναι οι φιναλίστ της Φουκουόκα τότε θα προκριθούν και η 5η με την 6η (αναλόγως).
– από το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2024 στο Τελ Αβίβ θα προκριθεί η ομάδα που θα τερματίσει ψηλότερα από αυτές που δεν έχουν εξασφαλίσει την πρόκριση μέσω των παγκοσμίων.
Ακόμα και με την επιστροφή της Ρωσίας στους αγώνες (κάτι που περισσότερες πιθανότητες έχει να μη συμβεί καθώς θα ξεσηκωθούν οι δυτικοί), οι πιθανότητες της Εθνικής να επιστρέψει στους Ολυμπιακούς μετά από 16 χρόνια, είναι καλύτερες από ποτέ. Αρκεί η ΚΟΕ να μη χαλάσει τη συνταγή.
ΥΓ. Για την Εθνική ομάδα πόλο των ανδρών δεν έχουμε να πούμε κάτι πέρα από το γεγονός πως αυτή τη στιγμή είναι μέσα στις δύο καλύτερες ομάδες στον κόσμο. Η 5η θέση στο ευρωπαϊκό την αδικεί και με την επιστροφή Φουντούλη και Ζερδεβά είναι ξεκάθαρα ομάδα χρυσού μεταλλίου.
