Ο Κώστας Δουβαλίδης είναι ο Έλληνας αθλητής που βρέθηκε στις ίδιες κούρσες με τον Κινέζο Ολυμπιονίκη των 110μ. εμποδίων. Το 2008 τον έζησε από πολύ κοντά καθώς τέθηκαν αντίπαλοι στον προκριματικό. Ο Δραμινός πρωταθλητής θυμάται εκείνες τις στιγμές…
Πριν από λίγες ώρες ο μεγάλος Κινέζος αθλητής ανακοίνωσε πως σε ηλικία 31 ετών εγκαταλείπει τον αθλητισμό λόγω τραυματισμών. Η Κίνα βρέθηκε να χαρακτηρίζει ημέρα πένθους του αθλητισμού την σημερινή, προς τιμή του τεράστιου αυτού αθλητή. Το Sportsfeed επικοινώνησε με τον Έλληνα πρωταθλητή των υψηλών εμποδίων Κώστα Δουβαλίδη για να μας μεταφέρει κάποιες από τις προσωπικές του εμπειρίες δίπλα σε αυτόν το κινέζικο θρύλο.
Κώστα, το αγώνισμα σου, από σήμερα είναι πιο φτωχό, μετά την ανακοίνωση του Λιου Ξιανγκ.
Είναι κρίμα για τον στίβο γιατί χάνει έναν τεράστιο αθλητή. Αυτά που έκανε στα εμπόδια ήταν απίστευτα. Είχε εξελίξει την τεχνική του πάρα πολύ και την είχε προσαρμόσει στο σώμα του. Έτρεχε γρήγορα και περνούσε τα εμπόδια εύκολα. Πιστεύω ότι είχε τα καλύτερη τεχνική από όλους.
Έπρεπε να σταματήσει;
Είναι φυσιολογική η απόφαση του να σταματήσει καθώς είχε μεγαλώσει κιόλας, αλλά μετά από αυτούς του τραυματισμούς που είχε λογικό ήταν να πάρει αυτήν την απόφαση. Προσωπικά μου προκαλεί θλίψη γιατί είναι και στο αγώνισμα μου. Πιστεύω ότι αν μπορούσε να κάνει την αποκατάσταση του τραυματισμού του και έμπαινε ξανά να αγωνιστεί θα έτρεχε πάλι γρήγορα! Είμαι σίγουρος γι’ αυτό που λέω, αλλά για να πάρει αυτήν την απόφαση μάλλον είχε φτάσει σε δύσκολο σημείο η αποκατασταση του και τα πράγματα δεν πήγαν όπως θα τα περίμενε.
Στους Ολυμπιακούς του 2008 ήσασταν στην ίδια προκριματική σειρά, τί θυμάσαι από τότε;
Αυτό που έζησα το 2008 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου ήταν κάτι το συγκλονιστικό. Πραγματικά πρωτόγνωρο για όλους μας να αγωνιζόμαστε σε πρωινό προκριματικό και στο στάδιο να είναι γεμάτο με 90.000 κόσμο! Και όλα τα μάτια καρφωμένα πάνω μας. Δε νομίζω να έχει συμβεί κάτι ανάλογο σε κανένα αγώνισμα. Όλοι περίμεναν να δουν τον Ξιανγκ να αγωνιστεί και η ατμόσφαιρα στο γήπεδο ήταν απίστευτη.
Όλοι εμείς που ήμασταν στην ίδια σειρά με τον Ξιανγκ από την αρχή καταλάβαμε πως κάτι δεν πάει καλά. Από το προθερμαντήριο είχε περίεργες αντιδράσεις. Καταλάβαμε ότι κάπου πονάει αλλά δεν γνωρίζαμε τί ακριβώς έχει, μέχρι που κάποια στιγμή τον είδαμε να… βαράει το πόδι του στον τοίχο και όλοι καταλάβαμε ποιο ήταν το πρόβλημα. Από εκείνο το σημείο και μετά απλά περιμέναμε να δούμε πότε θα εγκαταλείψει.
Είχες την ευκαιρία να μιλήσεις μαζί του;
Δεν έτυχε ποτέ να βρεθούμε τετ α τετ και να μιλήσουμε και αυτό είναι κάτι που το ήθελα πολύ. Ακόμα και τώρα το θέλω. Από έναν τέτοιο αθλητή και μια κουβέντα λίγων λεπτών μπορείς να κερδίσεις και να μάθεις πολλά πράγματα. Ελπίζω να έχω την τύχη και την ευκαιρία να τον συναντήσω τον Αύγουστο στο Πεκίνο, κατά τη διάρκεια του παγκόσμιου πρωταθλήματος. Τέτοιοι αθλητές δεν πρέπει να απομακρύνονται από τον αθλητισμό ακόμα και όταν σταματάνε την καριέρα τους.
