Connect with us

INTERVIEW

Έβαλε σημάδι το Ρίο

Published

on

Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι από τις πιο απρόβλεπτες ασθένειες, δημιουργώντας τεράστια προβλήματα στον ασθενή. Όχι όμως και στην Δώρα Μούτσιου , η οποία διαπρέπει στη σκοποβολή έχοντας μάλιστα στην κατοχή της και το απίστευτο παγκόσμιο ρεκόρ 600/600! Με τέτοιο σημάδι, το Ρίο δεν αποτελεί μακρινό στόχο. Αρκεί φυσικά να υπάρξει οικονομική συμπαράσταση και η Δώρα να μη γίνει ακόμα μια αθλήτρια που τα πληρώνει όλα από την τσέπη της.

συνέντευξη Αριστομένης Νικολόπουλος
[email protected]

Η Δώρα Μούτσιου είναι ΑμεΑ αθλήτρια σκοποβολής και ανήκει στο αθλητικό σωματείο Δόξα. Μεγαλύτερη της διάκριση η 5η θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Ζάγκρεμπ το 2010 εκεί όπου ισοφάρισε το παγκόσμιο ρεκόρ με βολές 600/600.
Στις αρχές του 2014, στο Σζκζετσίν της Πολωνίας στο αγώνισμα, μεικτό R4 και την κατηγορία SH2 η Εθνική ομάδα αποτελούμενη από την ίδια, τον Ευάγγελο Κακοσαίο και τον Αναστάσιο Μπούτη έκαναν νέο πανελλήνιο ρεκόρ με 1864 βαθμούς και κατεκτησαν το χαλκινο μετάλλιο. Για τη διάκριση τους αυτή, οι αθλητικοί συντάκτες τους ψήφισαν μεταξύ των κορυφαίων της χρονιάς.

Δώρα ήσουν υποψήφια ανάμεσα στις κορυφαίες αθλήτριες (5η) της χρονιάς με αναπηρία και ανάμεσα στην κορυφαία τριάδα στο ομαδικό στα βραβεία του ΠΣΑΤ για το 2014.
Ναι το διάβασα και το έμαθα πριν από λίγες μέρες όταν ανακοινώθηκαν τα επίσημα αποτελέσματα από τον ΠΣΑΤ (γέλια). Νομίζω ότι αυτό που με έβαλε ανάμεσα στις κορυφαίες υποψηφιότητες είναι η επιτυχία μου το 2010 όταν στο παγκόσμιο πρωτάθλημα έκανα και παγκόσμιο ρεκόρ και με έμαθε αρκετός κόσμος. Ήταν μια επιτυχία αξιόλογη που ήταν και η κορυφαία ακόμα και από τους αρτιμελής Έλληνες σκοπευτές. Η συγκίνηση είναι μεγάλη και πάντα χαίρεσαι όταν σε προτείνουν ή σε βραβεύουν γιατί είναι μια αναγνώριση. Όλα αυτά θα προτιμούσα βέβαια να πάνε σε υποδομές παρα σε μια βραδιά λαμπερή. Το ότι είμαι μέλος σε μια τριάδα που την έχουμε χτισθεί με πολύ κόπο τα τελευταία χρονιά με τον Βαγγέλη (Κακοσαίο) και τον Τάσο (Μπούτη) με ικανοποιεί γιατί φαίνεται η δουλειά μας. Είναι όμορφο συναίσθημα.

Γιατί διάλεξες την σκοποβολή;
Η ασθένεια μου είναι η σκλήρυνση κατά πλάκας. Ξεκίνησε από τα μάτια καθώς είχα διπλωπία και η απώλεια όρασης με οδήγησε στην σκοποβολή. Το 2004 ήμουν εθελόντρια στους Παραολυμπιακούς και εκεί σκέφτηκα να ασχοληθώ με τον αθλητισμό. Επέλεξα την σκοποβολή και την αγαπώ γιατί έχει τόσες ομοιότητες με την ασθένεια μου η οποία είναι απρόβλεπτη όπως και η κάθε βολή. Απρόβλεπτο ακόμα και αν θα τελειώσεις την προπόνηση σου. Σκοποβολή και σκλήρυνση κατά πλάκας πάνε μαζί για εμένα.

Αθλητισμός και αναπηρία πάνε μαζί στην Ελλάδα;
Ο κόσμος θέλει ενημέρωση πάνω στον αθλητισμό των ατόμων με αναπηρία και δυστυχώς δεν προβάλλεται ο Παραολμπιακός αθλητισμός. Η δουλειά που γίνεται από εσάς είναι σπουδαία και πρέπει να βρει μιμητές. Γιατί τώρα πια το διαδίκτυο είναι αυτό με το οποίο ο κόσμος ασχολείται την περισσότερη ώρα της ημέρας και μέσω αυτού μπορεί να γνωρίσει πολλά πράγματα. Στην τηλεόραση δύσκολα θα δουν τα αθλήματα ή ακόμα και να καταλάβουν την διάφορα του Παραολυμπιακού αθλητισμού και των special Olympics. Ακόμα και να γνωρίσουν τα είδη της αναπηρίας. Τουλάχιστον οι νέοι άνθρωποι έχουν την δυνατότητα να ενημερωθούν μέσω ίντερνετ. Η αναπηρία υπάρχει παντού γύρω μας. Βεβαία με διαφορετική έννοια κάθε φορά. Άλλο το «βιώνω», άλλο το «συμβιώνω» και άλλο το «γνωρίζω».

Πόσο δύσκολο άθλημα είναι η σκοποβολή;
Είναι ένα πολύ απαιτητικό άθλημα θέλει ηρεμία, καλή συγκέντρωση και πολύ καλή φυσική κατάσταση. Ακόμα και την διάθεση να έχεις υπάρχουν δυσκολίες σε πολλά επίπεδα καθώς χρειάζονται ηλεκτρονικοί στόχοι και αυτοί που υπάρχουν είναι στην Αθήνα. Εγώ κάνω προπόνηση σε χάρτινους στόχους. Τα όπλα διαρκώς εξελίσσονται και πρέπει να τα παρακολουθείς ακόμα και τα σφαιρίδια. Η σκοποβολή είναι ένα άθλημα της λεπτομέρειας και η λεπτομέρεια κάνει την διαφορά. Στην Ελλάδα ένα βασικό εμπόδιο για να ασχοληθεί κάποιος με την σκοποβολή είναι η μη προσβασιμότητα των σκοπευτηρίων. Στο σκοπευτήριο του Βόλου που προπονούμαι εγώ δεν υπάρχει η κατάλληλη υποδομή ώστε να μπορεί το κάθε άτομο με βαριά αναπηρία να μπορέσει να μπει στο χωρο. Εγώ έχω την ικανότητα να σηκώνομαι λόγω της πάθησης μου και έτσι μπορώ και ξεπερνώ τα εμπόδια όπως είναι τα σκαλοπάτια. Φαντάσου λοιπόν όταν είναι τόσο δύσκολο να προσεγγίσεις το χώρο για να προπονηθείς, πόσο δύσκολο είναι να αγωνιστείς. Το όραμα μου είναι να δω να βγαίνουν νέοι αθλητές και η σκοποβολή στην χώρα μας να αναπτυχτεί. Αυτό όμως θα γίνει αν υπάρξουν οι κατάλληλες υποδομές. Αθλητές υπάρχουν. Στήριξη και υποδομές δεν υπάρχουν. Όταν δεν σου δίνονται οι ευκαιρίες και τα μέσα εύκολα μπορεί κάποιος να απογοητευτεί και να τα παρατήσει. Στο Βόλο ήρθαν αθλητές να ξεκινήσουν αλλά αυτό δεν ήταν δυνατόν λόγο πρόσβασης. Οι μεσογειακοί αγώνες ήταν μια ελπίδα βελτίωσης αλλά δυστυχώς αυτή η ευκαιρία χάθηκε.

Ποιοι είναι οι στόχοι σου από εδώ και πέρα;
Ο μεγάλος στόχος είναι η πρόκριση στους Παραολυμπιακούς του Ρίο. Η σκοποβολή είναι πολύ ιδιαίτερο άθλημα, με πολύ μεγάλο ανταγωνισμός παγκοσμίως. Για την Ελλάδα έχει ήδη προκριθεί ο Βαγγέλης Κακοσαίος και τώρα θα διεκδικήσουμε άλλη μια θέση. Έχουμε μπροστά μας τρεις ευκαιρίες το 2015 για να πάρουμε το εισιτήριο και θα πρέπει να τις κυνηγήσουμε. Δυστυχώς ακόμα και τώρα δεν υπάρχει σχεδιασμός καθώς πιθανόν να πάμε μόνο στην Γαλλία που είναι ο πρώτος αγώνας από τους τρεις. Στις ΗΠΑ και την Αυστραλία που είναι οι άλλοι δυο αγώνες δεν θα πάμε γιατί είναι πολλά τα έξοδα. Θα προσπαθήσω σε έναν από τους δυο αγώνες να καλύψω τα έξοδα μόνη μου ώστε να αυξήσω τις πιθανότητες που μου αναλογούν. Χωρίς αγώνες και με μια μόνο συμμετοχή είναι δύσκολο να διεκδικήσεις την πρόκριση καθώς οι συμμετοχές είναι περιορισμένες στους Παραολυμπιακούς Αγώνες. Υπάρχουν τρεις ελεύθερες κάρτες που θα δοθούν το 2016 και ποιος θα τις πρωτοπάρει; Γι’ αυτό θα τα δώσω όλα να πάρω την πρόκριση το 2015.

Οικονομική στήριξη υπάρχει;
Είναι παρα πολύ δύσκολο σε μια πόλη όπως ο Βόλος και με την οικονομική κρίση που διανύουμε να βρεθούν οι οικονομικοί πόροι. Δεν υπάρχει ανταπόκριση και ειδικά για ένα άθλημα που δεν είναι ευρέως γνωστό ακόμα και σε διεθνές επίπεδο. Ο εξοπλισμός είναι ακριβός και σίγουρα παίζει ρόλο για τις καλύτερες επιδόσεις. Το άθλημα δεν έχει την κατάλληλη προβολή, δεν είναι τόσο θεαματικό όσο άλλα αθλήματα άλλα έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον.

Το μήνυμα σου;
Τα άτομα με αναπηρία θα πρέπει να ασχολούνται με τον αθλητισμό. Μερικές φορές ίσως είναι και μονόδρομος. Ειδικά στον Βόλο που ζω και ασχολούμαι συνδικαλιστικά με το σωματείο κινητικά αναπήρων Ιππόκαμπος, γνωρίζω, ακούω, μαθαίνω για νέους ανθρώπους που δεν έχουν βγει από το σπίτι τους. Θα μπορούσαν να το κάνουν για να ασχοληθούν με τον αθλητισμό. Αθλήματα υπάρχουν πολλά και προσαρμοσμένα στις δυνατότητες κάθε αναπηρίας. Αν το αποφασίσουν θα βρουν τρόπους. Ο πρωταθλητισμός είναι άλλο πράγμα, θέλει πολύ δουλειά, πολύ διάθεση, υπομονή, επιμονή, αλλά όλα αυτά κάποια στιγμή βγαίνουν και αναγνωρίζονται οι κόποι τους.

Σε ευχαριστώ Δώρα.

Οι απόψεις - editorial που δημοσιεύονται στο Sportsfeed απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του Sportsfeed το οποίο τηρεί πιστά τις αρχές της ελευθεροτυπίας: Η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης. Copyright © 2022 Sportsfeed.gr

*/