Η αύξηση των σωματείων της Θεσσαλονίκης και ο καταμερισμός του αθλητικού δυναμικού

Πριν από 2,5 χρόνια είχα γράψει ένα άρθρο στο Sportsfeed σχετικό με την πορεία του στίβου της Θεσσαλονίκης (Αρνητική η πορεία του στίβου στη Θεσσαλονίκη), όπου είχα συγκρίνει τον αριθμό των αθλητών, από τα σωματεία της Θεσσαλονίκης, που είχαν περιληφθεί στους ετήσιους πίνακες των 50 καλυτέρων επιδόσεων του ΣΕΓΑΣ, όλων των αγωνισμάτων. 

του Πλούταρχου Σαρασλανίδη
τ. Αναπληρωτής καθηγητής, προπονητικής κλασικού αθλητισμού

 Η μελέτη αφορούσε επιλεγμένες χρονιές, ανά δεκαετία από το 1990 και μετά, όπου η βασική διαπίστωση ήταν ότι το ποσοστό συμμετοχής των αθλητών των σωματείων της Θεσσαλονίκης έχει πτωτική τάση. Αντίθετα ο αριθμός των σωματείων είχε μεγάλη ανοδική τάση…

Στην παρούσα έρευνα παρουσιάζω την συνολική βαθμολογική συγκομιδή, από όλα τα πανελλήνια πρωταθλήματα, των καλυτέρων σωματείων της πόλης μας, την τελευταία 5ετία, έχοντας όμως ως βάση την κατάταξη του 2014, όπου ο Γ.Σ. Ηρακλής είχε την μεγαλύτερη συγκομιδή βαθμών στην τρέχουσα δεκαετία, όπως φαίνεται στον παρακάτω πίνακα:

Τα δεδομένα του πίνακα δείχνουν ότι :

Α. Ο Αίολος βρίσκεται στην κορυφαία θέση από το 2016, έχοντας  ως βασική του δύναμη (70%), τους αθλητές από τις μικρές αγωνιστικές κατηγορίες (Κ16,Κ18,Κ20) και επιπλέον μια περιοχή (Πτολεμαϊδα) εκτός από την Θεσσαλονίκη. 

Β. ο Τρίτων βρίσκεται σχεδόν μόνιμα στην 2^η θέση, έχοντας  ως βασική του δύναμη (75%), τους αθλητές από τις μεγάλες αγωνιστικές κατηγορίες (Κ23 και Α-Γ), πραγματοποιόντας κάθε χρόνο μεταγραφές.

Γ. ο Ηρακλής, μετά την κορυφαία του χρονιά το 2014, όπου η συγκομιδή των βαθμών του ήταν υπερδιπλάσια από το 2^ο σωματείο και προερχότανε κατά 60% από τις μεγάλες αγωνιστικές κατηγορίες(Κ23 και Α-Γ) λόγω μεταγραφών,  βρέθηκε το 2017 στο χαμηλότερο σημείο, τουλάχιστον των τελευταίων 50 χρόνων της ιστορίας του με 79 βαθμούς, από τους οποίους το 60% ήταν από την κατηγορία Κ16. Το 2019 ανέβηκε την 4^η θέση της Θεσσαλονίκης με συνολική συγκομιδή 211 βαθμών, από τους οποίους το 66% προήλθε από τις μεγάλες αγωνιστικές κατηγορίες, επίσης λόγω μεταγραφών.

Δ. Η Πυγμή, ένα σωματείο που ιδρύθηκε την τελεταία 10ετία, παρουσίασε πολύ σημαντική πρόοδο, φθάνοντας στην 3^η θέση το 2017 και το 2018. Το μεγάλο ποσοστό των βαθμών του (80% και 60%) είναι από την μικρότερη αγωνιστική κατηγορία (Κ16). Το 2019 βρέθηκε στην 5^η θέση με 209 βαθμούς, αλλά ταυτόχρονα διαπίστωσα ότι 2-3 από τους κορυφαίους αθλητές του βρέθηκαν να αγωνίζονται σε «αδελφό» σωματείο με μεταγραφή, σε αντίθεση με τα άλλα σωματεία που πρωταγωνιστούν.

Ε. Το νεοϊδρυθέν σωματείο  Α.Σ.Σ. Αλέξανδρος, που πρόσφατα άλλαξε ονομασία, το 2019 ανέβηκε στην 3^η θέση και παρουσίασε σημαντική αγωνιστική άνοδο. Ειδικά  το 2019 συγκέντρωσε 117 βαθμούς στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα Α-Γ που μαζί με τους 62 βαθμούς στο πρωτάθλημα Κ23, αποτελούν το 75% του συνόλου των βαθμών της ομάδας. Προφανώς οι περισσότεροι από αυτούς τους βαθμούς είναι αποτέλεσμα μεταγραφών και μάλιστα ορισμένων πρωταθλητών Ελλάδος..

Συμπερασματικά από τα σωματεία που κάνουν πρωταθλητισμό μόνο ο Αίολος και η Πυγμή δεν στηρίζονται σε μεταγραφές για να ενισχύσουν τα αγωνιστικά τους τμήματα, ειδικά των μεγάλων αγωνιστικών κατηγοριών.

Σήμερα τα σωματεία που δραστηριοποιούνται στην ΕΑΣ ΣΕΓΑΣ Θεσσαλονίκης, με έδρα το πολεοδομικό συγκρότημα της Θεσσαλονίκης, είναι 33, από τα οποία τα τελευταία 5-6 χρόνια ιδρύθηκαν τα 11 από αυτά (ποσοστό 33,3%). Από τα παραπάνω σωματεία τα 24 έχουν έδρα το Καυτανζόγλειο στάδιο, τα 6 τους Αμπελόκηπους και τα 4 το Πανόραμα. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η αύξηση των σωματείων προήλθε από την διάσπαση παλαιοτέρων σωματείων, γεγονός που δείχνει την έλλειψη συνεργασίας μεταξύ των μελών, διοικητικών και τεχνικών, των συλλόγων. Η κουλτούρα της ελληνικής πραγματικότητας, της μη συνεργασίας,  ισχύει και στο χώρο του στίβου. Αυτή η «δραματική» αύξηση του αριθμού των σωματείων, που δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο της Θεσσαλονίκης αλλά πανελλαδικό, προκαλεί μεγάλο καταμερισμό του αθλητικού δυναμικού, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν σωματεία με πλήρεις ομάδες, όπως προ 30ετίας.

Κόντρα στην υπάρχουσα κατάσταση πιστεύω ότι μόνο με συνεργασίες μπορεί στο μέλλον η Θεσσαλονίκη να ανέβει επίπεδο. Πιο συγκεκριμένα η δημιουργία του θεσμού του «διασωματειακού» προπονητή αποτελεί μια σημαντική προοπτική επίλυσης των προβλημάτων κατάλληλης προπόνησης των αθλητών, με δεδομένο ότι τα περισσότερα σωματεία έχουν στις αγωνιστικές κατηγορίες μόνο 1-2 προπονητές, που φυσικά δεν μπορούν να γυμνάσουν τους αθλητές από όλες τις ομάδες των αγωνισμάτων. Ο «διασωματειακός» προπονητής θα μπορεί να γυμνάσει αθλητές μιας ομάδας αγωνισμάτων από 3-4 σωματεία που θα έχουν αναλάβει, σε ανάλογο ποσοστό, την μισθοδοσία του προπονητή. Ένα δεύτερο σημείο είναι η κατάλληλη διαχείριση του μεγάλου αριθμού των παιδιών των ακαδημιών, που   δυστυχώς, κατά πλειοψηφία, φεύγουν από το στίβο πριν να αρχίσουν να αγωνίζονται στις αγωνιστικές κατηγορίες. Τέλος, σε δεύτερο χρόνο, πιστεύω ότι θα υπάρξουν και συγχωνεύσεις σωματείων, που θα επιβληθούν από τις υπάρχουσες συνθήκες.