Η επόμενη μέρα στο δρομικό κίνημα και ποιος ο ρόλος του ΣΕΓΑΣ

Με τους μαζικούς αγώνες δρόμου στην άσφαλτο αλλά και στο βουνό να αυξάνονται σταθερά προκύπτουν μια σειρά από ζητήματα τα οποία χρήζουν άμεσης αλλά και σωστής αντιμετώπισης γιατί τείνουν να αποτελέσουν πραγματικό Δούρειο Ίππο στην περαιτέρω εξέλιξη του δρομικού κινήματος.

του Γιάννη Δαγκόγλου
Phd διδάκτορ Εθνικής Γυμανστικής Ακαδημίας Σόφιας, Προπονητής Στίβου
[email protected]

Έχουν γίνει τον τελευταίο καιρό αναφορές και αναλύσεις σχετικά με τον ρολό της ομοσπονδίας στην θεσμοθέτηση κανόνων για τους λαϊκούς αγώνες δρόμου:
– Ο ΣΕΓΑΣ βάζει κανόνες στους «λαϊκούς» αγώνες δρόμου από το 2017 του Μπάμπη Ζαννιά υπεύθυνου τύπου ΣΕΓΑΣ…
…αλλά και για το αν θα μπορούσε το αυξανόμενο δρομικό κίνημα να βοηθήσει τον αγωνιστικό αθλητισμό:
Η έκρηξη του δρομικού κινήματος μπορεί να βοηθήσει τον αγωνιστικό αθλητισμό; του Πλούταρχου Σαρασλανίδη, αναπληρωτής καθηγητής, προπονητικής κλασικού αθλητισμού.
Καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε ότι οι αγώνες δρόμου εκτός σταδίου χωρίζονται σε δυο μορφές: στους αγώνες ασφάλτου και στους αγώνες ορεινού τρεξίματος.
Μια πρώτη παρατήρηση που πρέπει να κάνουμε είναι ότι η ομοσπονδία εκτός από μια απλή αναφορά στο καλεντάρι της για το πανελλήνιο πρωτάθλημα ορεινού τρεξίματος (4 Ιουνίου πανελλήνιο πρωτάθλημα ορεινού δρόμου και βουνού – Κριτσά Αγ. Νικολάου Λασιθίου) που προφανώς θα αποτελέσει πρόκριση για την στελέχωση της αντιπροσωπευτικής ομάδας που θα μας εκπροσωπήσει στο βαλκανικό πρωτάθλημα που διεξάγεται μετά από 6 μόλις μέρες στην Βουλγαρία (10 Ιουνίου βαλκανικό πρωτάθλημα ορεινού δρόμου και βουνού – Τέτεβεν, Βουλγαρία) καμιά άλλη αναφορά δεν γίνεται σε αγώνες που αφορούν το ορεινό τρέξιμο και που τελούν υπό την αιγίδα της ομοσπονδίας ολόκληρη την αγωνιστική χρονιά!
Αν μάλιστα αναλύσουμε και από προπονητική άποψη την συγκεκριμένη επιλογή μάλλον άστοχη θα την χαρακτηρίζαμε γιατί αφενός δεν φαίνεται να έχει λάβει υπόψην της την βασικότερη παράμετρο που αφορά στην αποκατάσταση μετά από έναν αγώνα ορεινού τρεξίματος που είναι μεγαλύτερος σε χρόνο από ότι μια κούρσα σε επίπεδη διαδρομή σε άσφαλτο ή μέσα στον στίβο και δίνει την εντύπωση ότι έτσι βγάζει τη υποχρέωση η ομοσπονδία με τους ορεινούς αγώνες.
Και μιλάμε για μια δρομική δραστηριότητα που μόνο για το 2016 είχαμε κατακόρυφη αύξηση αγώνων αλλά και συμμετεχόντων.
Αυτό ακριβώς το ερώτημα έρχεται να απαντήσει η σχετική έρευνα που αφορά το ορεινό τρέξιμο για την χρονιά που έφυγε. Διαβάστε www.advendure.com.

«Πόσοι αγώνες έγιναν με πόσες συμμετοχές;»
Μέσα στο 2016 είχαμε 160 αγώνες με 22.644 συμμετοχές και αύξηση συμμετοχών 14% από το 2015.
Σε ομοσπονδίες ανεπτυγμένων δρομικά χωρών όπως η Ιταλία και η Γαλλία το ορεινό τρέξιμο αποτελεί παρακλάδι του τομέα των δρόμων της ομοσπονδίας κάθε χώρας με υπεύθυνο ειδικευμένο ομοσπονδιακό προπονητή, έφορο και αθλητές που στελεχώνουν και υποστηρίζονται από την Ομοσπονδία με διαφόρους τρόπους και μέσα όπως κοινές προετοιμασίες εντος και εκτός της χώρας, πλήρες καλεντάρι αγώνων, ξεκάθαρα κριτήρια πρόκρισης αλλά   και κυρίως συμμετοχές σε Παγκόσμια και Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Ότι σε αυτά έχουν οι συγκεκριμένες χώρες και ανάλογα μεγάλες επιτυχίες θεωρείται σίγουρα απόρροια της σωστής και προγραμματισμένης δουλειάς που γίνετε όλη την χρονιά. Και οι αθλητές που στελεχώνουν τις εθνικές τους ομάδες χρήζουν των αναλόγων προνομιών με τους άλλους αθλητές των υπολοίπων εθνικών τους ομάδων! Και όλα αυτά την στιγμή που όπως πολύ εύστοχα δείχνουν οι παρακάτω πίνακες υπάρχει μια σταθερή αύξηση σε αριθμό αγώνων στο ορεινό τρέξιμο αλλά και σε αριθμό συμμετοχών σε αυτούς τα τελευταία 6 χρονιά χωρίς ακόμα η ομοσπονδία να έχει ασχοληθεί ουσιαστικά με τον συγκεκριμένο χώρο!



Πηγή: www.advendure.com
Για την χρονιά δε που έφυγε ενώ ο αριθμός των διοργανώσεων δεν αυξήθηκε σημαντικά (90 διοργανώσεις αγώνων ορεινού τρεξίματος, αύξηση 7%), φαίνεται ξεκάθαρα από το συνολικό ποσοστό αύξησης των αγώνων (24%), ότι ήταν περισσότεροι οι διοργανωτές που ενσωμάτωσαν ένα «fun race» στην διοργάνωσή τους δηλαδή καθαρά αγώνες μη ανταγωνιστικού χαρακτήρα αλλά με μεγάλο αριθμό συμμετοχόντων.

Ακόμα κάθε χρονιά αυξάνεται ο αριθμός των αθλητών οι οποίοι δοκιμάζουν για πρώτη φορά τις δυνάμεις τους σε αγώνα ορεινού τρεξίματος. Το συμπέρασμα φαίνεται παρακάτω ξεκάθαρα από την ετήσια αύξηση των συγκεκριμένων αθλητών όπου φαίνετε ξεκάθαρα οι φέτος – αν και ελαφρώς μετριασμένη σε σχέση με πέρυσι – οι αθλητές που δοκίμασαν τις δυνάμεις τους σε αγώνα ορεινού τρεξίματος για πρώτη φορά, έφτασαν τις 4.650! Δείτε τον χαρακτηριστικό Πίνακα 3α μαζί με το διάγραμμα που το συνοδεύει καθώς τα πολλά λόγια είναι φτώχεια όταν έχεις τέτοια εντυπωσιακά και πραγματικά δεδομένα.

Από την άλλη σε ότι αφορά το τρέξιμο στην άσφαλτο η έρευνα του Μ. Leautey (2010) έδειξε ότι το ποσοστό πως τότε συμμετείχε σε αγώνες ήταν αρκετά μικρό με ποσοστό μόλις στο 2% και με συνολικά 24.000 συμμετοχές η 2% σε σύνολο 152 αγώνων. Φανταστείτε την θεαματική αύξηση αφού μόνο από την σειρά αγώνων στο RUN-GREECE όπου μεγάλη εταιρεία κινητής τηλεφωνίας ήρθε και μπήκε στο δρομικό χώρο οι συμμετοχές σε 8 διοργανώσεις σε πόλεις της Ελλάδας έφτασαν τις 30.912!
Κάτι ανάλογο έγινε και στους δυο μεγάλους μαραθωνίους της χώρας. Τον Κλασσικό Μαραθώνιο της Αθηνάς αλλά και αυτόν της Θεσσαλονίκης αφού οι 3.846 δρομείς του 2008 έγιναν 6.470 το 2012!
Χαρακτηριστικό είναι και το παράδειγμα του Κλασσικού Μαραθωνίου αφού οι 800 περίπου Έλληνες δρομείς του 2005 έγιναν πάνω από 9.000 το 2015!
Όλη αυτή η έκρηξη είχε σαν φυσικό επακόλουθο μεγάλες εταιρείες του αθλητικού χώρου να αυξήσουν τους τζίρους τους όπως και μια πληθώρα νέων σχετικά με την διοργάνωση των αγώνων να αναπτυχτούν ραγδαία (χρονομέτρηση, ιατρικές υπηρεσίες, αθλητικός τουρισμός και άλλες) αλλά και εταιρείες που θέλουν να προβάλουν τα προϊόντα τους να μπουν χορηγοί σε διοργανώσεις μεγάλες ή μικρές αν και άσχετες με το δρομικό κίνημα με αποτέλεσμα όμως να υπάρχει αυτήν την στιγμή μια αναρχία στον χώρο αφού ο οποιοσδήποτε κάνει όποιον αγώνα θέλει, προσφέρει οτιδήποτε θέλει χωρίς μέτρο, έλεγχο των οποιοδήποτε προδιαγραφών μέτρων ασφάλειας και νόμιμων διαδικασιών.
Και εδω υπάρχει η ευθύνη αλλά και η ανυπαρξία της ομοσπονδίας. Ενώ κάνει σπέκουλα από την έκρηξη του δρομικού κινήματος και ασχολείται κατά σειρά προτεραιότητας με την διοργάνωση μεγάλων μαζικών δρομικών διοργανώσεων όπως ο Μαραθώνιος της Αθηνάς, ο ημιμαραθωνιος της Αθηνάς αλλά και την σειρά αγώνων Run Greece με την συνδρομή και απαίτηση της μεγάλης εταιρείας κινητής τηλεφωνίας xορηγού της.
Και αυτό για να γεμίσει τα άδεια από την κρατική επιχορήγηση ταμεία της, όμως από την άλλη δεν επενδύει στο ίδιο της το προϊόν αφού ένα μεγάλο ποσοστό των εξόδων της διοργάνωσης πηγαίνει για να πληρωθούν οι ήδη καλοπληρωμένοι τεχνικοί υπεύθυνοι της ομοσπονδίας με την ιδιότητα του «ειδικού συνεργάτη» ενώ τα πριμ για τους καλύτερους Έλληνες ή και για ξένους αθλητές που θα έδιναν μεγαλύτερο κύρος στις διοργανώσεις η είναι χαμηλά (5.500 ευρώ συνολικά στον ημιμαραθώνιο της Αθήνας για τις κατηγορίες ανδρών και γυναικών!) ή δε αναφέρονται πουθενά (πόσα χρήματα παίρνουν οι πρώτοι νικητές γενικής κατάταξης σε άνδρες και γυναίκες στον Μαραθώνιο της Αθηνάς!).
Φαίνεται σαν ασθμαίνοντας να τρέχει να προλάβει τις εξελίξεις που προηγούνται, αυτοδιαφημίζοντας το προϊόν της που ενώ έχει κάνει ποιοτική βελτίωση ακόμα έχει πολλές και σοβαρές ελλείψεις. Ας αναφέρουμε το χαρακτηριστικό παράδειγμα πριν μερικά χρονιά από τον Κλασσικό Μαραθώνιο όπου είχαν τοποθετηθεί διαφημιστικές σημαίες που ανέφεραν το κάθε χιλιόμετρο κατά μήκος της διαδρομής αντί να το έχουν βάψει στην άσφαλτο και που ο αέρας έκανε τους δρομείς να ρωτάνε σε ποιο χιλιόμετρο είχαν φτάσει αφού ο αέρας είχε πάρει τις σημαίες!
Η ομοσπονδία εκμεταλλεύεται την έκρηξη που δεν προκάλεσε, δεν ελέγχει, δεν κατευθύνει αλλά και δεν μπορεί να βάλει σε κανόνες αφού ούτε το νομικό πλαίσιο υπάρχει που να την καθιστά αποκλειστικό και μοναδικό αρμόδιο διοργάνωσης αγώνων εκτός σταδίου, αλλά και ούτε μπορεί σε ευρύτερα πλαίσια πέραν των αρμοδιοτήτων της και σε συνεργασία με άλλους αρμόδιους φορείς να βάλει κανόνες (πιθανή συνεργασία με το υπουργείο οικονομικών για την νόμιμη διαχείριση των οικονομικών των διοργανώσεων από τον διοργανωτή, με τους ίδιους τους διοργανωτές όχι μόνο για πιστοποίηση και αναγνώριση των χρόνων αλλά και θέσπιση κατάλληλα δομημένου καλενταριού).
Μια ειδική αναφορά πρέπει να γίνει για τους Έλληνες αθλητές αντοχής που η συμμετοχή τους θα μπορούσε να δώσει περισσότερη αίγλη στις διοργανώσεις αν ήταν όμως πιο σωστά δομημένο το καλεντάρι όσον αφορά τους αγώνες εντός και εκτός σταδίου αλλά και με ουσιαστική στήριξη από την ομοσπονδία όλη την χρονιά με κοινά καμπ προετοιμασίας σε τοποθεσίες αντίστοιχες με το κλίμα και την εποχή (Δάσος Καλογριάς Αχαΐας τον χειμώνα, Καρπενήσι άνοιξη και καλοκαίρι) αλλά και οδοιπορικά για τις τρέχουσες ανάγκες τους.
Κάτι ανάλογο με αυτό που κάνει ο μαραθώνιος του Λονδίνου που «υιοθέτει» τους καλύτερους άνδρες και γυναίκες Άγγλους μαραθωνοδρόμους και τους στέλνει για προετοιμασία στην Κένυα…
Αυτά θα γίνουν αν σταματήσουμε να βλέπουμε την αύξηση των εγγραφών σαν το σημαντικότερο στοιχείο βελτίωσης του δρομικού κινήματος στην χώρα μας.