Έχουν περάσει 21 χρόνια από την στιγμή που βρέθηκα να ασχολούμαι με την αθλητική δημοσιογραφία και κάθε χρόνο τέτοια εποχή συνηθίζω να ακούω (και να μεταφέρω) τα ίδια λόγια , τις ίδιες πάνω κάτω αισιόδοξες προβλέψεις για το νέο χρόνο που έρχεται, αλλά και την… ικανοποίηση για την προσπάθεια που έγινε την περασμένη χρονιά.
του Δημήτρη Τυχάλα
[email protected]
Το ότι στη διάρκεια των επόμενων δώδεκα μηνών ελάχιστες από τις ευχές πραγματοποιούνται είναι και δική μου (μας) ευθύνη, ωστόσο το θέμα μας δεν είναι αυτό.
Με την ελληνική κοινωνία εδώ και μια πενταετία να βρίσκεται εν μέσω μιας μεγάλης κρίσης, το ζητούμενο είναι κάποια στιγμή όλοι εμείς οι εμπλεκόμενοι με τον αθλητισμό (αθλητές, προπονητές, παράγοντες, δημοσιογράφοι, κ.α.) και το κάθε άθλημα ξεχωριστά και να κατανοήσει τα νέα δεδομένα και τις νέες ανάγκες.
«Δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω…», συνήθιζε να λέει ένας σοφός άνθρωπος κι αυτό το «δεν θέλω» είναι που δημιουργεί τα μεγαλύτερα προβλήματα εδώ και χρόνια.
Δεν θέλουμε να συνεργαστούμε με τον Χ γιατί θα θεωρηθεί ότι εμείς δεν μπορούμε, δεν θέλουμε να πάρουμε τον Ψ γιατί είναι με τους άλλους, δεν θέλουμε να κάνουμε αυτό, γιατί το είχε προτείνει ο αντίπαλος, δεν θέλουμε να καταλάβουμε ότι εδώ που φτάσαμε δεν περισσεύει κανείς κι η κάθε ιδέα που θα μπορέσει να βγάλει το κάρο του ελληνικού αθλητισμού έξω από την λάσπη είναι υπερπολύτιμη.
Με το ελληνικό κράτος να μην έχει λεφτά (το κακό είναι βέβαια ότι δεν είχε κι όταν τα μοίραζε δεξιά κι αριστερά και γι’ αυτό φτάσαμε εδώ που φτάσαμε) και τους Έλληνες πολιτικούς (μπλε, πράσινους, κόκκινους, ροζ κι όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου) να μην έχουν γνώση του αντικειμένου (παρά μόνο να αποφασίζουν με γνώμονα το περίφημο πολιτικό κόστος) τη λύση πρέπει να τη βρούμε εκ των έσω και χωρίς αποκλεισμούς.
ΥΓ1 Το 2014 για το ελληνικό βόλεϊ ήταν μια χρονιά όπου μετά από μια μακρά περίοδο ξηρασίας εμφανίστηκαν τα πρώτα χαμόγελα. Φυσικά και τα μικρά βήματα που έγιναν δεν επιτρέπουν υπεραισιοδοξία… Πλέον όμως υπάρχει ένα αχνό φως στην άκρη του τούνελ. Κι όσο κι αν όλοι θέλουμε με γοργά βήματα να βρεθούμε στον… ήλιο, θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι δεν θέλει και πολύ για να γλιστρήσουμε ξανά στα σκοτάδια κάνοντας την αναρρίχηση προς την έξοδο ακόμη πιο δύσκολη.
ΥΓ2 Καλή χρονιά, με περισσότερα χαμόγελα για όλο τον κόσμο και να αφιερώνουμε όλοι περισσότερο (και ποιοτικότερο) χρόνο στους δικούς μας ανθρώπους.
