Aς πιούμε στην υγειά των τρελών, των απροσάρμοστων, των επαναστατών, των ταραχοποιών. Σε αυτούς που βλεπουν τα πράγματα διαφορετικά , που δεν τιμούν τους κανόνες, που δεν σέβονται την τάξη.
του Θανάση Νικολάου
[email protected] follow me @ThanNikolaou
Μπορεί να τους επαινέσεις, να διαφωνήσεις, να τους τσιτάρεις, να δυσπιστήσεις, να τους δοξάσεις ή να τους κακολογήσεις. Αλλα δεν μπορείς να τους αγνοήσεις. Γιατί αλλάζουν πράγματα. Βρίσκουν, φαντάζονται, βοηθάνε, ερευνούν, φτιάχνουν, εμπνέουν. Σπρώχνουν μπροστά τα πάντα. Ίσως, πρέπει να είναι τρελοί. Πώς αλλιώς θα κοιτάξουν ένα άδειο καμβά και θα δουν έργο τέχνης; Ή θα καθίσουν στη σιωπή και θ’ ακούσουν τραγούδι που δεν έχει γραφτεί; Εκεί που κάποιοι βλέπουν τρελούς, εμείς βλέπουμε μεγαλοφυίες. Γιατί οι άνθρωποι που είναι αρκετά τρελοί για να πιστεύουν οτι μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο, είναι αυτοί που στο τέλος το κάνουν.
Ο δρόμος του Τζακ Κέρουακ, είναι σαν τον δρόμο του Sportsfeed.gr. Όταν ξεκινήσαμε την προσπάθεια με τον Κώστα Αμοιρίδη, ήμασταν λίγο από όλα τα παραπάνω επιλέγοντας να μην κινηθούμε… παραδοσιακά. Στηριζόμενοι αποκλειστικά και μόνο στις δυνάμεις μας, δίχως χρηματοδότες-επενδυτές και με τις υποδείξεις του συμβούλου μας, Γιάννη Νικολάου, πήγαμε κόντρα στο ρεύμα και δικαιωθήκαμε. Αμέσως μετά το παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου αποφασίσαμε να… αποβάλλουμε το συγκεκριμένο άθλημα και όλα τα παρελκόμενα του από την αθλητική ενημέρωση που παρέχει το Sportsfeed.gr, να επικεντρωθούμε στα πρόσωπα και όχι τις ομάδες και να αναδείξουμε αθλητές και αθλήτριες που κατορθώνουν σπουδαία πράγματα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη, αλλά ελάχιστοι γνωρίζουν εντός των συνόρων.
Το ίδιο συνέβη και με τους αθλητές με αναπηρία. Παραολυμπιονίκες, πρωταθλητές κόσμου και Ευρώπης απόβλητοι από την μιντιακή κοινωνία. Ένας από τους λόγους που έχουμε να περηφανευόμαστε, είναι ότι τους έχουμε εντάξει ισότιμα (όπως τους αρμόζει άλλωστε) με τους αρτιμελείς αθλητές στα περιεχόμενα του site μας. Θα συνεχίσουμε να πράττουμε το ίδιο και να τους αντιμετωπίζουμε ως αθλητές και όχι ως νικητές ζωής, με δύναμη ψυχής και άλλα τέτοια κλισέ που οι ίδιοι δε θέλουν ούτε να ακούν.
Τί πετυχαμε με όλα τα παραπάνω; Να είμαστε το Νο1 site για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και τα Ολυμπιακά αθλήματα, τόσο βάσει των αριθμών (unique users) όσο και της δυναμικής και παρεμβατικότητας που έχουμε αναπτύξει στην αθλητική κοινωνία. Στο κομμάτι της αισθητικής δεν έχω να πω και πολλά. Μια βόλτα στα social media αρκεί για να διαπιστώσει κανείς πως κυκλοφορούν δεκάδες εξαιρετικά πορτραίτα Ελλήνων πρωταθλητών και πρωταθλητριών τα οποία έχουν τραβηχτεί από τον Κώστα Αμοιρίδη.
Περήφανοι όμως είμαστε και για τη δημοσιογραφική μας ομάδα. Επαγγελματίες, που αγαπούν τον αθλητισμό και τα ιδεώδη του. Ο Σταύρος Γεωργακόπουλος, ο Ηλίας Τάταλας, ο Άκης Ιωακείμογλου, ο Τόλης Λελεκίδης, ο Δημήτρης Τυχάλας, ο Αριστομένης Νικολόπουλος, ο Νίκος Κούδας και ο Σούλης Μέζος είναι ο κύριος λόγος της επιτυχίας του Sportsfeed.gr και σύντομα έρχονται και ενισχύσεις… Πολύ σημαντική ήταν και η συμβολή του Δημήτρη Χρυσάνθη και του Στέλιου Καραογλανίδη με τα εξαιρετικά τους κείμενα.
Ενίσχυση όμως δε θα υπάρξει μόνο στο έμψυχο δυναμικό. Σύντομα η εφαρμογή του Sportsfeed.gr θα είναι διαθέσιμη σε iOS και android λογισμικό για smartphones και tablets, ενώ υπάρχουν και άλλα project καινοτομίας τα οποία θα αποκαλυφθούν λίαν συντόμως.
ΥΓ. Για να φτάσει το Sportsfeed.gr να αποτελεί πλέον σημείο αναφοράς για το Ολυμπιακό κίνημα και όλα τα Ολυμπιακά αθλήματα στην Ελλάδα, κάποιοι άνθρωποι πίστεψαν στον όραμα μας και τους οφείλουμε πάρα πόλλα. Πρώτος από όλους ο Ανδρέας Ανδρεάδης και η Walk in the park που μας έστησε και μας ανέβασε στο διαδίκτυο στηρίζοντας μας στα νηπιακά… βήματα με πολυποίκιλους τρόπους. Ήταν το βήμα από το μηδέν στο ένα η απόσταση του οποίου όπως είπε κάποτε και ο Μάνος Χατζηδάκις είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή μεταξύ του 1 και του άπειρου.
Ο Σταύρος Ορφανουδάκης της Informatique, είναι ο τεχνικός μας σύμβουλος με τον οποίο προετοιμαζόμαστε για το μέλλον. Ο γραφίστας μας, ο Μάικ Καρακώστας της Deux creative που έχει χορτάσει γκρίνια όλο το 2014. Και φυσικά οι οικογένειες μας και οι φίλοι μας που υπομένουν τα ωράρια και το φόρτο εργασίας ο οποίος κατά έναν περίεργο τρόπο δεν μειώνεται ποτέ.
Θα κλείσω το πρώτο editorial της χρονιάς με ένα αγαπημένο μου τραγούδι, το οποίο εύχομαι να χαρακτηρίσει όλο το 2015. Το «Three little birds» του Μπομπ Μάρλεϊ (και ας δείχνει τον ίδιο να παίζει… ποδόσφαιρο). Όλα θα πάνε καλά…
https://www.youtube.com/watch?v=PGYAAsHT4QE
